¹ Cin ay daarijo boŋ ay n'a ceeci, Nga kaŋ ay bina ga ba, Ay n'a ceeci, amma ay mana du a.

¹Sa kinagabihan sa aking higaan, ay hinahanap ko siya na sinisinta ng aking kaluluwa: aking hinanap siya, nguni't hindi ko siya nasumpungan.

² Kal ay ne: «Naŋ ya tun sohõ, Ka bar-bare kwaara fondey da batamey ra, Ay ga nga kaŋ ay bina ga ba din ceeci.» Ay n'a ceeci, amma ay mana di a.

²Aking sinabi, ako'y babangon at liligid sa bayan, sa mga lansangan at sa mga maluwang na daan, aking hahanapin siya na sinisinta ng aking kaluluwa: aking hinanap siya, nguni't hindi ko siya nasumpungan.

³ Batukoy kaŋ ga bar-bare kwaara ra n'ay gar. Ay ne i se mo: «Araŋ mana di ay se nga kaŋ ay bina ga ba din, wala?»

³Ang mga bantay na nagsisilibot sa bayan ay nasumpungan ako: na siya kong pinagsabihan, nakita baga ninyo siya na sinisinta ng aking kaluluwa?

⁴ In d'ey mana gay da fayyaŋ, Kal ay na nga kaŋ ay bina ga ba din gar. Ay n'a gaay, ay mana yadda k'a taŋ koyne, Kala kaŋ ay kand'a ay nyaŋo kwaara jina, Nga kaŋ n'ay hay din fuwo ra nooya. Arhiijo ne:

⁴Kaunti lamang ang inilagpas ko sa kanila. Nang masumpungan ko siya na sinisinta ng aking kaluluwa: pinigilan ko siya, at hindi ko binayaang umalis, hanggang sa siya'y aking nadala sa bahay ng aking ina, at sa silid niya na naglihi sa akin.

⁵ Ya araŋ Urusalima wandiyey, Ay goono ga kaseeti araŋ gaa, Saajo jeerey nda ŋweyey boŋ, Wa si ay baakwa tunandi, Wa s'a mo hay mo, kala nd'a yadda jina. Doonko marga ne:

⁵Pinagbibilinan ko kayo, Oh mga anak na babae ng Jerusalem, alangalang sa mga usang lalake at babae sa parang, na huwag ninyong pukawin o gisingin man ang aking sinta, hanggang sa ibigin niya.

⁶ May no woone kaŋ goono ga tun saajo wo ra sanda dullu cinari, Kaŋ ga to zawul da lubban haw, Ngey nda haw kaano hamni kulu kaŋ i ga neera?

⁶Sino itong umaahong mula sa ilang na gaya ng mga haliging usok, na napapabanguhan ng mira at ng kamangyan, ng lahat na blanquete ng mangangalakal?

⁷ Wiiza! Suleymanu karga kaŋ i ga jare no, Kaŋ boro gaabikooni waydu goono g'a windi, Israyla* ra gaabikooniyaŋ no.

⁷Narito, ito ang arag-arag ni Salomon; anim na pung makapangyarihang lalake ay nangasa palibot nito, sa mga makapangyarihang lalake ng Israel.

⁸ I kulu borey kaŋ yaŋ ga waani takuba mo, Kaŋ yaŋ ga goni wongu gaa. I afo kulu gonda nga takuba ga koto nga gaa, I ga batu cin humburkumay sabbay se.

⁸Silang lahat ay nagsisihawak ng tabak, at bihasa sa pakikidigma: bawa't isa'y may tabak sa kaniyang pigi, dahil sa takot kung gabi.

⁹ Bonkoono Suleymanu na koytaray karga te nga boŋ se, Liban tuuri bundu wane.

⁹Ang haring Salomon ay gumawa para sa kaniya ng palankin na kahoy sa Libano,

¹⁰ A n'a kambey bundey te da nzarfu, A banda mo wura wane no, A gora do mo suudi no. A bindo ra kulu Urusalima wandiyey n'a taalam da baakasinay.

¹⁰Ginawa niya ang mga haligi niyaon na pilak, ang pinakailalim niyaon ay ginto, at ang upuan ay kulay ube, ang gitna niyaon ay nalalatagan ng pagsinta, na mula sa mga anak na babae ng Jerusalem.

¹¹ Wa fatta, ya araŋ Sihiyona wandiyey ka bonkoono Suleymanu guna, Nga nd'a koytaray fuula kaŋ nyaŋo didiji a se a hiija hane, A bine kaani zaaro ra.

¹¹Magsilabas kayo, Oh kayong mga anak na babae ng Sion, at inyong masdan ang haring Salomon, na may putong na ipinutong sa kaniya ng kaniyang ina, sa kaarawan ng kaniyang pagaasawa, at sa kaarawan ng kasayahan ng kaniyang puso.