¹Min själ är led vid livet. Jag vill giva fritt lopp åt min klagan, jag vill tala i min själs bedrövelse.

¹"Jam neveritur nga jeta ime; do të shfryj lirisht vajtimin tim, duke folur në trishtimin e shpirtit tim!

²Jag vill säga till Gud: Döm mig icke skyldig; låt mig veta varför du söker sak mot mig.

²Do t'i them Perëndisë: "Mos më dëno! Bëmë të ditur pse grindesh me mua.

³Anstår det dig att öva våld, att förkasta dina händers verk, medan du låter ditt ljus lysa över de ogudaktigas rådslag?

³A të duket mirë të shtypësh, të përçmosh veprën e duarve të tua dhe të tregohesh në favor të qëllimeve të njerëzve të këqij?

⁴Har du då ögon som en varelse av kött, eller ser du såsom människor se?

⁴A ke sy prej mishi, apo shikon edhe ti si shikon njeriu?

⁵Är din ålder som en människas ålder, eller äro dina år såsom en mans tider,

⁵A janë vallë ditët e tua si ditët e një të vdekshmi, vitet e tua si ditët e një njeriu,

⁶eftersom du letar efter missgärning hos mig och söker att hos mig finna synd,

⁶sepse ti duhet të hetosh lidhur me fajin tim dhe të kërkosh mëkatin tim,

⁷du som dock vet att jag icke är skyldig, och att ingen finnes, som kan rädda ur din hand?

⁷megjithëse e di që nuk jam fajtor dhe që nuk ka njeri që mund të më çlirojë nga dora jote?

⁸Dina händer hava danat och gjort mig, helt och i allo; och nu fördärvar du mig!

⁸Duart e tua më kanë bërë dhe më kanë dhënë trajtë por tani ti kërkon të më zhdukësh.

⁹Tänk på huru du formade mig såsom lera; och nu låter du mig åter varda till stoft!

⁹Mbaj mend, të lutem, që më ke modeluar si argjila, dhe do të më bësh të kthehem në pluhur!

¹⁰Ja, du utgöt mig såsom mjölk, och såsom ostämne lät du mig stelna.

¹⁰A nuk më ke derdhur vallë si qumështi dhe më ke piksur si djathi?

¹¹Med hud och kött beklädde du mig, av ben och senor vävde du mig samman.

¹¹Ti më ke veshur me lëkurë dhe me mish, më ke thurur me kocka dhe me nerva.

¹²Liv och nåd beskärde du mig, och genom din vård bevarades min ande.

¹²Më ke dhënë jetë dhe dashamirësi, dhe providenca jote është kujdesur për frymën time,

¹³Men därvid gömde du i ditt hjärta den tanken, jag vet att du hade detta i sinnet:

¹³por këto gjëra i fshihje në zemrën tënde; tani unë e di që ti mendoje një gjë të tillë.

¹⁴om jag syndade, skulle du vakta på mig och icke lämna min missgärning ostraffad.

¹⁴Në qoftë se mëkatoj, ti më ndjek me sy dhe nuk më lë të pandëshkuar për fajin tim.

¹⁵Ve mig, om jag befunnes vara skyldig! Men vore jag än oskyldig, så finge jag ej lyfta mitt huvud, jag skulle mättas av skam och skåda min ofärd.

¹⁵Në qoftë se jam i keq, mjerë unë! Edhe sikur të jem i drejtë, nuk do të guxoja të ngrija kokën, i ngopur siç jam nga poshtërsia dhe duke parë mjerimin tim.

¹⁶Höjde jag det likväl, då skulle du såsom ett lejon jaga mig och alltjämt bevisa din undermakt på mig.

¹⁶Në rast se ngre kryet, ti më ndjek si luani, duke kryer përsëri mrekulli kundër meje.

¹⁷Nya vittnen mot mig skulle du då föra fram och alltmer låta mig känna din förtörnelse; med skaror efter skaror skulle du ansätta mig.

¹⁷Ti i përtërin dëshmitarët kundër meje, e shton zemërimin tënd kundër meje dhe trupa gjithnjë të reja më sulmojnë.

¹⁸Varför lät du mig då komma ut ur modersskötet? Jag borde hava förgåtts, innan något öga såg mig,

¹⁸Pse, pra, më nxore nga barku? Të kisha vdekur, pa më parë sy njeriu!

¹⁹hava blivit såsom hade jag aldrig varit till; från moderlivet skulle jag hava förts till graven.

¹⁹Do të kisha qenë sikur të mos kisha ekzistuar kurrë, i mbartur nga barku në varr.

²⁰Kort är ju min tid; må han då låta mig vara, lämna mig i fred, så att jag får en flyktig glädje,

²⁰A nuk janë vallë të pakta ditët e mia? Jepi fund, pra, lërmë të qetë që të mund ta mbledh pak veten;

²¹innan jag går hädan, för att aldrig komma åter, bort till mörkrets och dödsskuggans land,

²¹para se të shkoj për të mos u kthyer më, drejt vendit të errësirës dhe të hijes së vdekjes,

²²till det land vars dunkel är såsom djupa vatten, dit där dödsskugga och förvirring råder, ja, där dagsljuset självt är såsom djupa vatten.

²²të vendit të territ dhe të errësirës së madhe të hijes së vdekjes, ku ka vetëm pështjellim, ku madje edhe drita është si errësira".