¹Därefter tog Job till orda och sade:

¹Atëherë Jobi u përgjigj dhe tha:

²Ja, förvisso vet jag att så är; huru skulle en människa kunna hava rätt mot Gud?

²"Po, unë e di që është kështu, por si mund të jetë i drejtë njeriu përpara Perëndisë?

³Vill han gå till rätta med henne, så kan hon ej svara honom på en sak bland tusen.

³Në rast se dikush dëshiron të diskutojë me të, nuk mund t'i përgjigjet veçse një herë mbi një mijë.

⁴Han som är så vis i förstånd och så väldig i kraft, vem kan trotsa honom och dock slippa undan;

⁴Perëndia është i urtë nga zemra dhe i fuqishëm nga forca, kush, pra, u fortësua kundër tij dhe i shkoi mbarë?

⁵honom som oförtänkt flyttar bort berg och omstörtar dem i sin vrede;

⁵Ai vendos malet dhe ato nuk e dijnë që ai i përmbys në zemërimin e tij.

⁶honom som kommer jorden att vackla från sin plats, och dess pelare bäva därvid;

⁶Ai e tund dheun nga vendi i tij, dhe kollonat e tij dridhen.

⁷honom som befaller solen, så går hon icke upp, och som sätter stjärnorna under försegling;

⁷Urdhëron diellin, dhe ai nuk lind, dhe vulos yjet.

⁸honom som helt allena spänner ut himmelen och skrider fram över havets toppar;

⁸I vetëm shpalos qiejt dhe ecën mbi valët e larta të detit.

⁹honom som har gjort Karlavagnen och Orion, Sjustjärnorna och söderns Stjärngemak;

⁹Ka bërë Arushën dhe Orionin, Plejadat dhe krahinat e jugut.

¹⁰honom som gör stora och outrannsakliga ting och under, flera än någon kan räkna?

¹⁰Ai bën gjëra të mëdha dhe që nuk mund të hetohen, po, mrekulli të panumërta.

¹¹Se, han far förbi mig, innan jag hinner att se det, han drager framom mig, förrän jag bliver honom varse.

¹¹Ja, më kalon afër dhe nuk e shoh, kalon tutje dhe nuk e kuptoj.

¹²Se, han griper sitt rov; vem kan hindra honom? Vem kan säga till honom: »Vad gör du?»

¹²Ja, ai kap gjahun dhe kush mund t'ia rimarrë? Kush mund t'i thotë: "Çfarë po bën?".

¹³Gud, han ryggar icke sin vrede; för honom har Rahabs följe måst böja sig;

¹³Perëndia nuk e tërheq zemërimin e tij; poshtë tij përkulen ndihmësit e Rahabit.

¹⁴huru skulle jag då våga svara honom, välja ut ord till att tala med honom?

¹⁴Si mund t'i përgjigjem, pra, dhe të zgjedh fjalët e mia për të diskutuar me të?

¹⁵Nej, om jag än hade rätt, tordes jag dock ej svara; jag finge anropa min motpart om misskund.

¹⁵Edhe sikur të kisha të drejtë, nuk do të kisha mundësi t'i përgjigjem, por do t'i kërkoja mëshirë gjyqtarit tim.

¹⁶Och om han än svarade mig på mitt rop, så kunde jag ej tro att han lyssnade till min röst.

¹⁶Në rast se unë e thërres dhe ai më përgjigjet, nuk mund të besoj akoma se e ka dëgjuar zërin tim,

¹⁷Ty med storm hemsöker han mig och slår mig med sår på sår, utan sak.

¹⁷ai, që më godet me furtunën, dhe i shumëzon plagët e mia pa shkak.

¹⁸Han unnar mig icke att hämta andan; nej, med bedrövelser mättar han mig.

¹⁸Nuk më lë të marr frymë, përkundrazi më mbush me hidhërime.

¹⁹Gäller det försteg i kraft: »Välan, jag är redo!», gäller det rätt: »Vem ställer mig till ansvar?»

¹⁹Edhe në qoftë se bëhet fjalë për forcën, ja, ai është i fuqishëm; por sa për gjykimin, kush do të më caktojë një ditë për t'u paraqitur?

²⁰Ja, hade jag än rätt, så dömde min mun mig skyldig; vore jag än ostrafflig, så läte han mig synas vrång.

²⁰Edhe sikur të isha i drejtë, vetë të folurit tim do të më dënonte; edhe sikur të isha i ndershëm, ai do të provonte se jam i çoroditur.

²¹Men ostrafflig är jag! Jag aktar ej mitt liv, jag frågar icke efter, om jag får leva.

²¹Jam i ndershëm, por nuk e çmoj fare veten time dhe e përçmoj jetën time.

²²Det må gå som det vill, nu vare det sagt: han förgör den ostrafflige jämte den ogudaktige.

²²Éshtë e njëjta gjë, prandaj them: "Ai shkatërron njeriun e ndershëm dhe të keqin".

²³Om en landsplåga kommer med plötslig död, så bespottar han de oskyldigas förtvivlan.

²³Në qoftë se një fatkeqësi mbjell papritur vdekjen, ai qesh me vuajtjen e të pafajmëve.

²⁴Jorden är given i de ogudaktigas hand, och täckelse sätter han för dess domares ögon. Är det ej han som gör det, vem är det då?

²⁴Toka u është dhënë në dorë të këqijve; ai u vesh sytë gjyqtarëve të saj; po të mos jetë ai, kush mund të ishte, pra?

²⁵Min dagar hasta undan snabbare än någon löpare, de fly bort utan att hava sett någon lycka;

²⁵Tani ditët e mia kalojnë më shpejt se një vrapues, ikin pa parë asnjë të mirë.

²⁶de ila åstad såsom en farkost av rör, såsom en örn, när han störtar sig ned på sitt byte.

²⁶Ikin shpejt si anijet prej xunkthi, si shqiponja që sulet mbi gjahun e vet.

²⁷Om jag än besluter att förgäta mitt bekymmer, att låta min sorgsenhet fara och göra mig glad,

²⁷Në qoftë se them: "Dua ta harroj vajtimin, ta lë pamjen time të trishtuar dhe të tregohem i gëzuar",

²⁸Så måste jag dock bäva för alla mina kval; jag vet ju att du icke skall döma mig fri.

²⁸më hyn frika për të gjitha dhembjet e mia; e di mirë që ti nuk do të më konsiderosh të pafajshëm.

²⁹Nej, såsom skyldig måste jag stå där; varför skulle jag då göra mig fåfäng möda?

²⁹Në qoftë se jam i dënuar tanimë, pse të lodhem më kot?

³⁰Om jag än tvår mig i snö och renar mina händer i lutsalt,

³⁰Edhe sikur të lahesha me borë dhe të pastroja duart e mia me sodë,

³¹så skall du dock sänka mig ned i pölen, så att mina kläder måste vämjas vid mig.

³¹ti do të më hidhje në baltën e një grope, edhe vetë rrobat e mia do të më kishin lemeri.

³²Ty han är ej min like, så att jag vågar svara honom, ej en sådan, att vi kunna gå till doms med varandra;

³²Në të vërtetë ai nuk është një njeri si unë, të cilit mund t'i përgjigjemi dhe të dalim në gjyq bashkë.

³³ingen skiljeman finnes mellan oss, ingen som har myndighet över oss båda.

³³Nuk ka asnjë arbitër midis nesh, që të vërë dorën mbi ne të dy.

³⁴Må han blott vända av från mig sitt ris, och må fruktan för honom ej förskräcka mig;

³⁴Le të largojë nga unë shkopin e tij, tmerri i tij të mos më trembë.

³⁵då skall jag tala utan att rädas för honom, ty jag vet med min själv att jag icke är en sådan.

³⁵Atëherë do të mund të flas pa pasur frikë prej tij, sepse nuk jam kështu me veten time.