¹ต่อมาโยบอ้าปากของท่านแช่งวันกำเนิดของท่าน

¹约伯咒诅自己的生日

²และโยบว่า

²约伯说：

³"ขอให้วันซึ่งข้าเกิดนั้นพินาศทั้งคืนที่พูดว่า `ตั้งครรภ์เด็กชายคนหนึ่งแล้ว' นั้นด้วย

³“愿我生的那日泯灭，人说怀男胎的那夜灭没。

⁴ขอให้วันนั้นเป็นความมืด ขอพระเจ้าจากเบื้องบนอย่าแสวงหาวันนั้น หรืออย่าให้แสงสว่างส่องในวันนั้น

⁴愿那日变成黑暗，愿　神不从上面眷顾，愿光明不照耀在其上。

⁵ขอความมืดทึบและเงามัจจุราชยึดเอาวันนั้นไว้ ขอให้เมฆคลุมมันไว้ ขอให้ความดำทะมึนแห่งวันนั้นทำให้มันหวาดกลัว

⁵愿黑暗与死荫索讨那日，愿密云停留在上面，愿白天的昏黑惊吓它。

⁶คืนนั้นน่ะ ขอให้ความมืดทึบฉวยมันไว้ อย่าให้มันเข้าส่วนท่ามกลางบรรดาวันของปี อย่าให้นับมันเข้าเป็นส่วนของเดือนต่อไปเลย

⁶愿那夜被幽暗夺去，不让它连在平日之中，列入月数之内。

⁷ดูเถิด ขอให้คืนนั้นเป็นหมัน ขออย่าให้เสียงร้องอันชื่นบานได้ยินในคืนนั้น

⁷愿那夜没有生育，也没有欢乐的声音。

⁸ขอให้บรรดาผู้ที่สาปวัน ได้สาปคืนนั้นด้วย ผู้มีฝีมือที่จะปลุกเลวีอาธานขึ้นมา

⁸那些咒诅日子、善于惹动海怪的，愿他们咒诅那夜。

⁹ขอให้ดาวเวลารุ่ง สางของมันมืด ขอให้มันหวังความสว่าง แต่ไม่พบ อย่าให้เห็นแสงอรุณรุ่งเช้า

⁹愿那夜黎明的星星变成黑暗，愿那夜等候发光却不亮，见不到清晨的曙光。

¹⁰เพราะว่ามันมิได้ปิดประตูแห่งครรภ์มารดาของข้า หรือซ่อนความเศร้าโศกจากตาของข้า

¹⁰因为那夜没有把我母胎的门关闭，也没有把苦难隐藏，使我看不见。

¹¹ทำไมข้าไม่ตายเสียแต่กำเนิด ทำไมข้าไม่ขาดใจเสียเมื่อข้าออกมาจากครรภ์แล้วก็สิ้นไป

¹¹切愿夭折我为什么不一离母胎就死去？我为什么不一出母腹就断气？

¹²ทำไมหัวเข่าจึงรับข้าไว้ หรือทำไมหัวนมมีให้ข้าดูด

¹²为什么有膝承接我？为什么有乳哺养我？

¹³ถ้าหาไม่แล้ว ข้าจะนอนเงียบสงบอยู่ ข้าจะหลับ แล้วข้าจะได้หยุดพักอยู่

¹³不然，我早已躺下安息，

¹⁴กับพวกกษัตริย์และพวกที่ปรึกษาของแผ่นดินโลก ผู้ได้สร้างที่โดดเดี่ยวอ้างว้างไว้สำหรับตัวเอง

¹⁴与世上那些为自己建造陵墓的君王和谋士同睡，

¹⁵หรือกับเจ้านายผู้มีทองคำ ผู้บรรจุเงินไว้เต็มบ้าน

¹⁵或与那些拥有黄金，房屋装满银子的王侯同眠。

¹⁶หรือทำไมข้าไม่เป็นอย่างลูกที่แท้งซึ่งซ่อนไว้ อย่างทารกซึ่งไม่เคยเห็นแสงสว่าง

¹⁶我为什么不像暗中流产的胎，未见天日的婴孩，归于无有呢？

¹⁷ที่นั่นคนชั่วร้ายหยุดดิ้นรน และที่นั่นผู้ที่เหนื่อยอ่อนได้หยุดพัก

¹⁷在那里，恶人止息搅扰，筋疲力尽的得安息；

¹⁸ที่นั่นผู้ถูกจำจองก็สบายด้วยกัน เขาทั้งหลายไม่ได้ยินเสียงของผู้กดขี่

¹⁸被囚的同享安宁；听不见督工的声音；

¹⁹ผู้น้อยและผู้ใหญ่ก็อยู่ที่นั่น และทาสก็เป็นอิสระพ้นจากนายของเขา

¹⁹老少尊卑都在那里，奴仆脱离主人的辖制。

²⁰ไฉนหนอผู้ที่ทนทุกข์เวทนาอย่างนี้ ยังได้รับแสงสว่าง และผู้ที่มีใจขมขื่นได้รับชีวิต

²⁰厌恶生存为什么有光明赐给劳碌的人，有生命赐给苦命的人呢？

²¹ผู้คอยความตาย แต่มันไม่มา และขุดหามันมากกว่าหาทรัพย์ที่ซ่อนอยู่

²¹他们想死却死不了，找死胜于找宝藏；

²²ผู้ซึ่งเปรมปรีดิ์อย่างยิ่งและยินดี เมื่อเขาพบหลุมฝังศพ

²²他们找到坟墓就高兴，非常欢喜快乐。

²³ไฉนจึงประทานความสว่างแก่ผู้ที่ทางของเขาซ่อนอยู่ ผู้ซึ่งพระเจ้าทรงล้อมรั้วต้นไม้กั้นไว้

²³为什么有生命赐给前途茫茫，又被　神四面围困的人呢？

²⁴เพราะการถอนหายใจของข้ามีมาก่อนอาหารของข้า และการครวญครางของข้าก็เทออกมาเหมือนน้ำทั้งหลาย

²⁴我以叹息代替食物，我唉哼的声音如水涌出。

²⁵เพราะสิ่งที่ข้ากลัวมากก็มาเหนือข้า และสิ่งที่ข้าครั่นคร้ามก็ตกแก่ข้า

²⁵我所惧怕的临到我，我所惊恐的向我而来。

²⁶ข้าไม่สบายใจเลย ทั้งข้าก็ไม่สงบ ข้าไม่ได้หยุดพัก แต่ความทรมานก็มาหา"

²⁶我不得安逸，不得安静，也不得安息，却有搅扰来到。”