¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

¹Moreover Job continued his parable, and said,

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

²Oh that I were as in months past, as in the days when God preserved me;

³Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

³When his candle shined upon my head, and when by his light I walked through darkness;

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁴As I was in the days of my youth, when the secret of God was upon my tabernacle;

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁵When the Almighty was yet with me, when my children were about me;

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁶When I washed my steps with butter, and the rock poured me out rivers of oil;

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁷When I went out to the gate through the city, when I prepared my seat in the street!

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁸The young men saw me, and hid themselves: and the aged arose, and stood up.

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

⁹The princes refrained talking, and laid their hand on their mouth.

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹⁰The nobles held their peace, and their tongue cleaved to the roof of their mouth.

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹¹When the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it gave witness to me:

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹²Because I delivered the poor that cried, and the fatherless, and him that had none to help him.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹³The blessing of him that was ready to perish came upon me: and I caused the widow's heart to sing for joy.

¹⁴Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁴I put on righteousness, and it clothed me: my judgment was as a robe and a diadem.

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

¹⁵I was eyes to the blind, and feet was I to the lame.

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁶I was a father to the poor: and the cause which I knew not I searched out.

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁷And I brake the jaws of the wicked, and plucked the spoil out of his teeth.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁸Then I said, I shall die in my nest, and I shall multiply my days as the sand.

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

¹⁹My root was spread out by the waters, and the dew lay all night upon my branch.

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²⁰My glory was fresh in me, and my bow was renewed in my hand.

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

²¹Unto me men gave ear, and waited, and kept silence at my counsel.

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²²After my words they spake not again; and my speech dropped upon them.

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²³And they waited for me as for the rain; and they opened their mouth wide as for the latter rain.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁴If I laughed on them, they believed it not; and the light of my countenance they cast not down.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

²⁵I chose out their way, and sat chief, and dwelt as a king in the army, as one that comforteth the mourners.