¹Nguni't ngayo'y silang bata kay sa akin ay nagsisitawa sa akin, na ang mga magulang ay di ko ibig na malagay na kasama ng mga aso ng aking kawan.

¹But now they that are younger than I have me in derision, whose fathers I would have disdained to have set with the dogs of my flock.

²Oo, ang kalakasan ng kanilang kamay, sa ano ko mapapakinabangan? Mga taong ang kalusugan ng gulang ay lumipas na.

²Yea, whereto might the strength of their hands profit me, in whom old age was perished?

³Sila'y lata sa pangangailangan at sa kagutom; kanilang nginangata ang tuyong lupa, sa kadiliman ng kasalatan at kapahamakan.

³For want and famine they were solitary; fleeing into the wilderness in former time desolate and waste.

⁴Sila'y nagsisibunot ng mga malvas sa tabi ng mabababang punong kahoy; at ang mga ugat ng enebro ay siyang kanilang pinakapagkain.

⁴Who cut up mallows by the bushes, and juniper roots for their meat.

⁵Sila'y pinalayas mula sa gitna ng mga tao; sila'y sumisigaw sa likuran nila, na gaya ng sa likuran ng isang magnanakaw.

⁵They were driven forth from among men, (they cried after them as after a thief;)

⁶Upang sila'y magsitahan sa nakatatakot na mga libis, sa mga puwang ng lupa, at ng mga bato.

⁶To dwell in the cliffs of the valleys, in caves of the earth, and in the rocks.

⁷Sa gitna ng mabababang punong kahoy ay nagsisiangal; sa ilalim ng mga tinikan ay nangapipisan.

⁷Among the bushes they brayed; under the nettles they were gathered together.

⁸Mga anak ng mga mangmang, oo, mga anak ng mga walang puring tao; sila'y mga itinapon mula sa lupain.

⁸They were children of fools, yea, children of base men: they were viler than the earth.

⁹At ngayon ay naging kantahin nila ako, Oo, ako'y kasabihan sa kanila.

⁹And now am I their song, yea, I am their byword.

¹⁰Kanilang kinayayamutan ako, nilalayuan nila ako, at hindi sila nagpipigil ng paglura sa aking mukha.

¹⁰They abhor me, they flee far from me, and spare not to spit in my face.

¹¹Sapagka't kinalag niya ang kaniyang panali, at pinighati ako, at kanilang inalis ang paningkaw sa harap ko.

¹¹Because he hath loosed my cord, and afflicted me, they have also let loose the bridle before me.

¹²Sa aking kanan ay tumatayo ang tanga; itinutulak nila ang aking mga paa, at kanilang pinapatag laban sa akin ang kanilang mga paraan ng paghamak.

¹²Upon my right hand rise the youth; they push away my feet, and they raise up against me the ways of their destruction.

¹³Kanilang sinisira ang aking landas, kanilang isinusulong ang aking kapahamakan, mga taong walang tumulong.

¹³They mar my path, they set forward my calamity, they have no helper.

¹⁴Tila dumarating sila sa isang maluwang na pasukan: sa gitna ng kasiraan ay nagsisigulong sila.

¹⁴They came upon me as a wide breaking in of waters: in the desolation they rolled themselves upon me.

¹⁵Mga kakilabutan ay dumadagan sa akin, kanilang tinatangay ang aking karangalan na gaya ng hangin; at ang aking kaginhawahan ay napaparam na parang alapaap.

¹⁵Terrors are turned upon me: they pursue my soul as the wind: and my welfare passeth away as a cloud.

¹⁶At ngayo'y nanglulupaypay ang aking kaluluwa sa loob ko; mga kaarawan ng pagkapighati ay humawak sa akin.

¹⁶And now my soul is poured out upon me; the days of affliction have taken hold upon me.

¹⁷Sa gabi ay nagaantakan ang aking mga buto, at ang mga antak na nagpapahirap sa akin ay hindi nagpapahinga.

¹⁷My bones are pierced in me in the night season: and my sinews take no rest.

¹⁸Sa matinding karahasan ng aking sakit ay nagiging katuwa ang aking suot: tumatali sa akin sa palibot na gaya ng leeg ng aking baro.

¹⁸By the great force of my disease is my garment changed: it bindeth me about as the collar of my coat.

¹⁹Inihahagis niya ako sa banlik, at ako'y naging parang alabok at mga abo.

¹⁹He hath cast me into the mire, and I am become like dust and ashes.

²⁰Ako'y dumadaing sa iyo, at hindi mo ako sinasagot: ako'y tumatayo, at minamasdan mo ako.

²⁰I cry unto thee, and thou dost not hear me: I stand up, and thou regardest me not.

²¹Ikaw ay naging mabagsik sa akin: sa pamamagitan ng kapangyarihan ng iyong kamay ay hinahabol mo ako.

²¹Thou art become cruel to me: with thy strong hand thou opposest thyself against me.

²²Itinataas mo ako sa hangin, pinasasakay mo ako roon; at tinutunaw mo ako sa bagyo.

²²Thou liftest me up to the wind; thou causest me to ride upon it, and dissolvest my substance.

²³Sapagka't talastas ko na iyong dadalhin ako sa kamatayan, at sa bahay na takda sa lahat na may buhay.

²³For I know that thou wilt bring me to death, and to the house appointed for all living.

²⁴Gayon man ang isa ay di ba naguunat ng kamay sa kaniyang pagkahulog? O sa kaniyang kasakunaan kung kaya sisigaw ng tulong?

²⁴Howbeit he will not stretch out his hand to the grave, though they cry in his destruction.

²⁵Hindi ko ba iniyakan yaong nasa kabagabagan? Hindi ba ang aking kaluluwa ay nakikidamay sa mapagkailangan?

²⁵Did not I weep for him that was in trouble? was not my soul grieved for the poor?

²⁶Pagka ako'y humahanap ng mabuti, ang kasamaan nga ang dumarating: at pagka ako'y naghihintay ng liwanag ay kadiliman ang dumarating.

²⁶When I looked for good, then evil came unto me: and when I waited for light, there came darkness.

²⁷Ang aking puso'y nababagabag at walang pahinga; mga araw ng kapighatian ay dumating sa akin.

²⁷My bowels boiled, and rested not: the days of affliction prevented me.

²⁸Ako'y yumayaong tumatangis na walang araw; ako'y tumatayo sa kapulungan at humihinging tulong.

²⁸I went mourning without the sun: I stood up, and I cried in the congregation.

²⁹Ako'y kapatid ng mga chakal, at mga kasama ng mga avestruz.

²⁹I am a brother to dragons, and a companion to owls.

³⁰Ang aking balat ay maitim, at natutuklap, at ang aking mga buto ay nagpapaltos.

³⁰My skin is black upon me, and my bones are burned with heat.

³¹Kaya't ang aking alpa ay naging panangis, at ang aking flauta ay naging tinig ng umiiyak.

³¹My harp also is turned to mourning, and my organ into the voice of them that weep.