¹Wala bang kapanahunan ng kaguluhan ang tao sa ibabaw ng lupa? At hindi ba ang kaniyang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng nagpapaupa?

¹Is there not an appointed time to man upon earth? are not his days also like the days of an hireling?

²Na gaya ng alipin na ninanasang mainam ang lilim, at gaya ng nagpapaupa na tumitingin sa kaniyang mga kaupahan:

²As a servant earnestly desireth the shadow, and as an hireling looketh for the reward of his work:

³Gayon ako pinapagdaan ng mga buwan na walang kabuluhan at mga gabing nakaiinip ang itinakda sa akin.

³So am I made to possess months of vanity, and wearisome nights are appointed to me.

⁴Pag ako'y nahihiga, aking sinasabi, kailan ako babangon at nakadaan na ang gabi? At ako'y puspos ng pagkabalisa hanggang sa pagbubukang liwayway ng araw.

⁴When I lie down, I say, When shall I arise, and the night be gone? and I am full of tossings to and fro unto the dawning of the day.

⁵Ang aking laman ay nabibihisan ng mga uod at ng libag na alabok; ang aking balat ay namamaga at putok putok.

⁵My flesh is clothed with worms and clods of dust; my skin is broken, and become loathsome.

⁶Ang aking mga kaarawan ay matulin kay sa panghabi ng manghahabi, at nagugugol na walang pagasa.

⁶My days are swifter than a weaver's shuttle, and are spent without hope.

⁷Oh alalahanin mo na ang aking buhay ay hinga: Ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng mabuti.

⁷O remember that my life is wind: mine eye shall no more see good.

⁸Ang matang tumingin sa akin ay hindi na ako mamamasdan: ang iyong mga mata ay sasa akin, nguni't wala na ako.

⁸The eye of him that hath seen me shall see me no more: thine eyes are upon me, and I am not.

⁹Kung paanong ang ulap ay napapawi at nawawala, gayon siyang bumababa sa Sheol ay hindi na aahon pa.

⁹As the cloud is consumed and vanisheth away: so he that goeth down to the grave shall come up no more.

¹⁰Siya'y hindi na babalik pa sa kaniyang bahay, ni malalaman pa man niya ang kaniyang dako.

¹⁰He shall return no more to his house, neither shall his place know him any more.

¹¹Kaya't hindi ko pipigilin ang aking bibig; ako'y magsasalita sa kadalamhatian ng aking diwa; ako'y dadaing sa kahirapan ng aking kaluluwa.

¹¹Therefore I will not refrain my mouth; I will speak in the anguish of my spirit; I will complain in the bitterness of my soul.

¹²Ako ba'y isang dagat, o isang malaking hayop dagat, na pinababantayan mo ako sa isang bantay?

¹²Am I a sea, or a whale, that thou settest a watch over me?

¹³Pag aking sinasabi, Aaliwin ako ng aking higaan, papayapain ng aking unan ang aking karamdaman;

¹³When I say, My bed shall comfort me, my couch shall ease my complaints;

¹⁴Kung magkagayo'y pinupukaw mo ako ng mga panaginip, at pinangingilabot mo ako sa mga pangitain:

¹⁴Then thou scarest me with dreams, and terrifiest me through visions:

¹⁵Na anopa't pinipili ng aking kaluluwa ang pagkainis, at ang kamatayan kay sa aking mga butong ito.

¹⁵So that my soul chooseth strangling, and death rather than my life.

¹⁶Aking kinayayamutan ang aking buhay; di ko na ibig mabuhay magpakailan man: bayaan akong magisa; sapagka't ang aking mga kaarawan ay walang kabuluhan.

¹⁶I loathe it; I would not live alway: let me alone; for my days are vanity.

¹⁷Ano ang tao, na iyong palalakhin siya, at iyong ilalagak ang iyong puso sa kaniya,

¹⁷What is man, that thou shouldest magnify him? and that thou shouldest set thine heart upon him?

¹⁸At iyong dadalawin siya tuwing umaga, at susubukin siya sa tuwi-tuwina?

¹⁸And that thou shouldest visit him every morning, and try him every moment?

¹⁹Hanggang kailan di mo ako iiwan, ni babayaan man hanggang sa aking lunukin ang aking laway?

¹⁹How long wilt thou not depart from me, nor let me alone till I swallow down my spittle?

²⁰Kung ako'y nagkasala, ano ang aking magagawa sa iyo, Oh ikaw na bantay sa mga tao? Bakit mo nga inilalagay akong pinakatanda sa iyo. Na anopa't ako'y isang pasan sa aking sarili?

²⁰I have sinned; what shall I do unto thee, O thou preserver of men? why hast thou set me as a mark against thee, so that I am a burden to myself?

²¹At bakit hindi mo ipinatatawad ang aking pagsalangsang, at inaalis ang aking kasamaan? Sapagka't ngayo'y mahihiga ako sa alabok; at ako'y hahanapin mong mainam, nguni't wala na ako.

²¹And why dost thou not pardon my transgression, and take away my iniquity? for now shall I sleep in the dust; and thou shalt seek me in the morning, but I shall not be.