¹Makinig kayo, Oh bayan ko, sa aking kautusan: ikiling ninyo ang inyong mga pakinig sa mga salita ng aking bibig.

¹Give ear, O my people, to my law: incline your ears to the words of my mouth.

²Aking bubukhin ang aking bibig sa isang talinghaga; ako'y magsasalita ng mga malabong sabi ng una:

²I will open my mouth in a parable: I will utter dark sayings of old:

³Na aming narinig at naalaman, at isinaysay sa amin ng aming mga magulang.

³Which we have heard and known, and our fathers have told us.

⁴Hindi namin ikukubli sa kanilang mga anak, na isasaysay sa salin ng lahing darating ang mga pagpuri sa Panginoon, at ang kaniyang kalakasan, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ginawa.

⁴We will not hide them from their children, shewing to the generation to come the praises of the LORD, and his strength, and his wonderful works that he hath done.

⁵Sapagka't siya'y nagtatag ng patotoo sa Jacob, at nagtakda ng kautusan sa Israel, na kaniyang iniutos sa aming mga magulang, na kanilang ipabatid sa kanilang mga anak:

⁵For he established a testimony in Jacob, and appointed a law in Israel, which he commanded our fathers, that they should make them known to their children:

⁶Upang maalaman ng lahing darating, sa makatuwid baga'y ng mga anak na ipanganganak; na siyang magsisibangon, at mangagsasaysay sa kanilang mga anak:

⁶That the generation to come might know them, even the children which should be born; who should arise and declare them to their children:

⁷Upang kanilang mailagak ang kanilang pagasa sa Dios, at huwag kalimutan ang mga gawa ng Dios, Kundi ingatan ang kaniyang mga utos:

⁷That they might set their hope in God, and not forget the works of God, but keep his commandments:

⁸At huwag maging gaya ng kanilang mga magulang, may matigas na ulo at mapanghimagsik na lahi; isang lahing di naglagay sa matuwid ng kanilang puso, at ang kanilang diwa ay hindi tapat sa Dios,

⁸And might not be as their fathers, a stubborn and rebellious generation; a generation that set not their heart aright, and whose spirit was not stedfast with God.

⁹Ang mga anak ni Ephraim, gayong may sakbat at may dalang mga busog, at nagsitalikod sa kaarawan ng pagbabaka.

⁹The children of Ephraim, being armed, and carrying bows, turned back in the day of battle.

¹⁰Hindi nila tinupad ang tipan ng Dios, at nagsitangging magsilakad sa kaniyang kautusan;

¹⁰They kept not the covenant of God, and refused to walk in his law;

¹¹At kanilang kinalimutan ang kaniyang mga gawa, at ang kaniyang mga kagilagilalas na mga gawa na kaniyang ipinakita sa kanila.

¹¹And forgat his works, and his wonders that he had shewed them.

¹²Mga kagilagilalas na mga bagay ay ginawa niya sa paningin ng kanilang mga magulang, sa lupain ng Egipto, sa parang ng Zoan.

¹²Marvellous things did he in the sight of their fathers, in the land of Egypt, in the field of Zoan.

¹³Hinawi niya ang dagat, at pinaraan niya sila; at kaniyang pinatayo ang tubig na parang bunton.

¹³He divided the sea, and caused them to pass through; and he made the waters to stand as an heap.

¹⁴Sa araw naman ay kaniyang pinatnubayan sila sa pamamagitan ng isang ulap, at buong gabi ay sa pamamagitan ng tanglaw na apoy.

¹⁴In the daytime also he led them with a cloud, and all the night with a light of fire.

¹⁵Kaniyang pinuwangan ang mga bato sa ilang, at pinainom niya sila ng sagana na gaya ng mula sa mga kalaliman.

¹⁵He clave the rocks in the wilderness, and gave them drink as out of the great depths.

¹⁶Nagpabukal naman siya mula sa bato. At nagpababa ng tubig na parang mga ilog.

¹⁶He brought streams also out of the rock, and caused waters to run down like rivers.

¹⁷Gayon ma'y nagkasala uli sila laban sa kaniya, upang manghimagsik laban sa Kataastaasan sa ilang.

¹⁷And they sinned yet more against him by provoking the most High in the wilderness.

¹⁸At kanilang tinukso ang Dios sa kanilang puso, sa paghingi ng pagkain sa kanilang pita.

¹⁸And they tempted God in their heart by asking meat for their lust.

¹⁹Oo, sila'y nagsalita laban sa Dios; kanilang sinabi, Makapaghahanda ba ang Dios ng dulang sa ilang?

¹⁹Yea, they spake against God; they said, Can God furnish a table in the wilderness?

²⁰Narito, kaniyang pinalo ang bato, na ang mga tubig ay bumubuluwak, at mga bukal ay nagsisiapaw; makapagbibigay ba siya ng tinapay naman? Ipaghahanda ba niya ng karne ang kaniyang bayan?

²⁰Behold, he smote the rock, that the waters gushed out, and the streams overflowed; can he give bread also? can he provide flesh for his people?

²¹Kaya't narinig ng Panginoon, at napoot: at isang apoy ay nagalab laban sa Jacob, at galit naman ay napailanglang laban sa Israel;

²¹Therefore the LORD heard this, and was wroth: so a fire was kindled against Jacob, and anger also came up against Israel;

²²Sapagka't sila'y hindi nagsisampalataya sa Dios, at hindi nagsitiwala sa kaniyang pagliligtas.

²²Because they believed not in God, and trusted not in his salvation:

²³Gayon ma'y nagutos siya sa mga langit sa itaas, at binuksan ang mga pintuan ng langit;

²³Though he had commanded the clouds from above, and opened the doors of heaven,

²⁴At pinaulanan niya sila ng mana upang makain. At binigyan sila ng trigo ng langit.

²⁴And had rained down manna upon them to eat, and had given them of the corn of heaven.

²⁵Kumain ang tao ng tinapay ng makapangyarihan: pinadalhan niya sila ng pagkain hanggang sa nangabusog.

²⁵Man did eat angels' food: he sent them meat to the full.

²⁶Kaniyang pinahihip ang hanging silanganan sa mga langit: at sa pamamagitan ng kaniyang kapangyarihan ay pinatnubayan niya ang hanging timugan.

²⁶He caused an east wind to blow in the heaven: and by his power he brought in the south wind.

²⁷Pinaulanan naman niya sila ng karne na parang alabok, at ng mga ibong parang buhangin sa mga dagat:

²⁷He rained flesh also upon them as dust, and feathered fowls like as the sand of the sea:

²⁸At pinalagpak niya sa gitna ng kanilang kampamento, sa palibot ng kanilang mga tahanan.

²⁸And he let it fall in the midst of their camp, round about their habitations.

²⁹Sa gayo'y nagsikain sila, at nangabusog na mabuti; at ibinigay niya sa kanila ang kanilang pita.

²⁹So they did eat, and were well filled: for he gave them their own desire;

³⁰Hindi sila nagsihiwalay sa kanilang pita, ang kanilang pagkain ay nasa kanila pang mga bibig,

³⁰They were not estranged from their lust. But while their meat was yet in their mouths,

³¹Nang ang galit ng Dios ay paitaas laban sa kanila, at pumatay sa mga pinakamataba sa kanila, at sinaktan ang mga binata sa Israel.

³¹The wrath of God came upon them, and slew the fattest of them, and smote down the chosen men of Israel.

³²Sa lahat ng ito ay nangagkasala pa sila, at hindi naniwala sa kaniyang kagilagilalas na mga gawa.

³²For all this they sinned still, and believed not for his wondrous works.

³³Kaya't kaniyang pinaram ang kanilang mga kaarawan sa walang kabuluhan, at ang kanilang mga taon ay sa mga kakilabutan.

³³Therefore their days did he consume in vanity, and their years in trouble.

³⁴Nang kaniyang patayin sila, sila'y nangagusisa sa kaniya: at sila'y nagsibalik, at nagsihanap ng tapat sa Dios.

³⁴When he slew them, then they sought him: and they returned and enquired early after God.

³⁵At kanilang naalaala na ang Dios ay kanilang malaking bato, at ang Kataastaasang Dios ay kanilang manunubos.

³⁵And they remembered that God was their rock, and the high God their redeemer.

³⁶Nguni't tinutuya nila siya ng kanilang bibig, at pinagbubulaanan nila siya ng kanilang dila.

³⁶Nevertheless they did flatter him with their mouth, and they lied unto him with their tongues.

³⁷Sapagka't ang kanilang puso ay hindi matuwid sa kaniya, ni tapat man sila sa kaniyang tipan.

³⁷For their heart was not right with him, neither were they stedfast in his covenant.

³⁸Nguni't siya, palibhasa'y puspos ng kaawaan, ay pinatawad ang kanilang kasamaan at hindi sila nilipol: Oo, madalas na inihiwalay ang kaniyang galit, at hindi pinukaw ang buo niyang poot.

³⁸But he, being full of compassion, forgave their iniquity, and destroyed them not: yea, many a time turned he his anger away, and did not stir up all his wrath.

³⁹At naalaala niyang sila'y laman lamang; hanging dumadaan, at hindi bumabalik.

³⁹For he remembered that they were but flesh; a wind that passeth away, and cometh not again.

⁴⁰Kay dalas na nanghimagsik nila laban sa kaniya sa ilang, at pinapanglaw nila siya sa ilang!

⁴⁰How oft did they provoke him in the wilderness, and grieve him in the desert!

⁴¹At sila'y nagsibalik uli, at tinukso ang Dios, at minungkahi ang Banal ng Israel.

⁴¹Yea, they turned back and tempted God, and limited the Holy One of Israel.

⁴²Hindi nila inalaala ang kaniyang kamay, ni ang araw man nang kaniyang tubusin sila sa kaaway.

⁴²They remembered not his hand, nor the day when he delivered them from the enemy.

⁴³Kung paanong kaniyang inilagay ang kaniyang mga tanda sa Egipto, at ang kaniyang mga kababalaghan sa parang ng Zoan;

⁴³How he had wrought his signs in Egypt, and his wonders in the field of Zoan.

⁴⁴At pinapaging dugo ang kanilang mga ilog, at ang kanilang mga bukal, na anopa't hindi sila makainom.

⁴⁴And had turned their rivers into blood; and their floods, that they could not drink.

⁴⁵Nagsugo rin siya sa gitna nila ng mga pulutong ng mga bangaw na lumamon sa kanila; at mga palaka, na nagsigiba sa kanila.

⁴⁵He sent divers sorts of flies among them, which devoured them; and frogs, which destroyed them.

⁴⁶Ibinigay rin niya ang kanilang bunga sa tipaklong, at ang kanilang pakinabang sa balang.

⁴⁶He gave also their increase unto the caterpiller, and their labour unto the locust.

⁴⁷Sinira niya ang kanilang ubasan ng granizo, at ang mga puno nila ng sikomoro ng escarcha.

⁴⁷He destroyed their vines with hail, and their sycomore trees with frost.

⁴⁸Ibinigay rin naman niya ang kanilang mga hayop sa granizo, at sa mga lintik ang kanilang mga kawan.

⁴⁸He gave up their cattle also to the hail, and their flocks to hot thunderbolts.

⁴⁹Ibinugso niya sa kanila ang kabangisan ng kaniyang galit, poot at galit, at kabagabagan, pulutong ng mga anghel ng kasamaan.

⁴⁹He cast upon them the fierceness of his anger, wrath, and indignation, and trouble, by sending evil angels among them.

⁵⁰Kaniyang iginawa ng landas ang kaniyang galit; hindi niya pinigil ang kanilang buhay sa kamatayan, kundi ibinigay ang kanilang buhay sa pagkapuksa;

⁵⁰He made a way to his anger; he spared not their soul from death, but gave their life over to the pestilence;

⁵¹At sinaktan ang lahat na panganay sa Egipto, ang panguna ng kanilang kalakasan sa mga tolda ni Cham:

⁵¹And smote all the firstborn in Egypt; the chief of their strength in the tabernacles of Ham:

⁵²Nguni't kaniyang pinayaon ang kaniyang sariling bayan na parang mga tupa, at pinatnubayan sila sa ilang na parang kawan.

⁵²But made his own people to go forth like sheep, and guided them in the wilderness like a flock.

⁵³At inihatid niya silang tiwasay, na anopa't hindi sila nangatakot: nguni't tinakpan ng dagat ang kanilang mga kaaway.

⁵³And he led them on safely, so that they feared not: but the sea overwhelmed their enemies.

⁵⁴At dinala niya sila sa hangganan ng kaniyang santuario, sa bundok na ito na binili ng kaniyang kanang kamay.

⁵⁴And he brought them to the border of his sanctuary, even to this mountain, which his right hand had purchased.

⁵⁵Pinalayas din niya ang mga bansa sa harap nila, at binahagi sa kanila na pinakamana sa pamamagitan ng pising panukat, at pinatahan ang mga lipi ng Israel sa kanilang mga tolda.

⁵⁵He cast out the heathen also before them, and divided them an inheritance by line, and made the tribes of Israel to dwell in their tents.

⁵⁶Gayon ma'y nanukso at nanghimagsik sila laban sa Kataastaasang Dios, at hindi iningatan ang kaniyang mga patotoo;

⁵⁶Yet they tempted and provoked the most high God, and kept not his testimonies:

⁵⁷Kundi nagsitalikod, at nagsigawang may paglililo na gaya ng kanilang mga magulang: sila'y nagsilisyang parang magdarayang busog.

⁵⁷But turned back, and dealt unfaithfully like their fathers: they were turned aside like a deceitful bow.

⁵⁸Sapagka't minungkahi nila siya sa galit ng kanilang mga mataas na dako, at kinilos nila siya sa panibugho ng kanilang mga larawang inanyuan.

⁵⁸For they provoked him to anger with their high places, and moved him to jealousy with their graven images.

⁵⁹Nang marinig ito ng Dios, ay napoot, at kinayamutang lubha ang Israel:

⁵⁹When God heard this, he was wroth, and greatly abhorred Israel:

⁶⁰Sa gayo'y kaniyang pinabayaan ang tabernakulo ng Silo, ang tolda na kaniyang inilagay sa gitna ng mga tao;

⁶⁰So that he forsook the tabernacle of Shiloh, the tent which he placed among men;

⁶¹At ibinigay ang kaniyang kalakasan sa pagkabihag, at ang kaniyang kaluwalhatian ay sa kamay ng kaaway.

⁶¹And delivered his strength into captivity, and his glory into the enemy's hand.

⁶²Ibinigay rin niya ang kaniyang bayan sa tabak; at napoot sa kaniyang mana.

⁶²He gave his people over also unto the sword; and was wroth with his inheritance.

⁶³Nilamon ng apoy ang kanilang mga binata; at ang mga dalaga nila'y hindi nagkaroon ng awit ng pagaasawa.

⁶³The fire consumed their young men; and their maidens were not given to marriage.

⁶⁴Ang mga saserdote nila'y nabuwal sa pamamagitan ng tabak; at ang mga bao nila'y hindi nanganaghoy.

⁶⁴Their priests fell by the sword; and their widows made no lamentation.

⁶⁵Nang magkagayo'y gumising ang Panginoon na gaya ng mula sa pagkakatulog, gaya ng malakas na tao na humihiyaw dahil sa alak.

⁶⁵Then the LORD awaked as one out of sleep, and like a mighty man that shouteth by reason of wine.

⁶⁶At sinaktan niya sa likod ang kaniyang mga kaaway: inilagay niya sila sa laging kadustaan.

⁶⁶And he smote his enemies in the hinder parts: he put them to a perpetual reproach.

⁶⁷Bukod dito'y tinanggihan niya ang tolda ng Jose, at hindi pinili ang lipi ni Ephraim;

⁶⁷Moreover he refused the tabernacle of Joseph, and chose not the tribe of Ephraim:

⁶⁸Kundi pinili ang lipi ni Juda, ang bundok ng Zion na kaniyang inibig.

⁶⁸But chose the tribe of Judah, the mount Zion which he loved.

⁶⁹At itinayo niya ang kaniyang santuario na parang mga kataasan, parang lupa na kaniyang itinatag magpakailan man.

⁶⁹And he built his sanctuary like high palaces, like the earth which he hath established for ever.

⁷⁰Pinili naman niya si David na kaniyang lingkod, at kinuha niya siya mula sa kulungan ng mga tupa:

⁷⁰He chose David also his servant, and took him from the sheepfolds:

⁷¹Dinala niya siya na mula sa pagsunod sa mga tupa ng nagpapasuso, upang maging pastor ng Jacob na kaniyang bayan, at ang Israel na kaniyang mana.

⁷¹From following the ewes great with young he brought him to feed Jacob his people, and Israel his inheritance.

⁷²Sa gayo'y siya ang kanilang pastor ayon sa pagtatapat ng kaniyang puso; at pinatnubayan niya sila sa pamamagitan ng kabihasahan ng kaniyang mga kamay.

⁷²So he fed them according to the integrity of his heart; and guided them by the skilfulness of his hands.