1Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,
1And Zophar the Naamathite answereth and saith: —
2Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?
2Is a multitude of words not answered? And is a man of lips justified?
3Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?
3Thy devices make men keep silent, Thou scornest, and none is causing blushing!
4Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.
4And thou sayest, `Pure [is] my discourse, And clean I have been in Thine eyes.`
5Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;
5And yet, O that God had spoken! And doth open His lips with thee.
6At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.
6And declare to thee secrets of wisdom, For counsel hath foldings. And know thou that God forgetteth for thee, [Some] of thine iniquity.
7Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?
7By searching dost thou find out God? Unto perfection find out the Mighty One?
8Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman?
8Heights of the heavens! — what dost thou? Deeper than Sheol! — what knowest thou?
9Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.
9Longer than earth [is] its measure, And broader than the sea.
10Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?
10If He pass on, and shut up, and assemble, Who then dost reverse it?
11Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.
11For he hath known men of vanity, And He seeth iniquity, And one doth not consider [it]!
12Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.
12And empty man is bold, And the colt of a wild ass man is born.
13Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;
13If thou — thou hast prepared thy heart, And hast spread out unto Him thy hands,
14Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;
14If iniquity [is] in thy hand, put it far off, And let not perverseness dwell in thy tents.
15Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:
15For then thou liftest up thy face from blemish, And thou hast been firm, and fearest not.
16Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:
16For thou dost forget misery, As waters passed away thou rememberest.
17At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.
17And above the noon doth age rise, Thou fliest — as the morning thou art.
18At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.
18And thou hast trusted because their is hope, And searched — in confidence thou liest down,
19Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.
19And thou hast rested, And none is causing trembling, And many have entreated thy face;
20Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.
20And the eyes of the wicked are consumed, And refuge hath perished from them, And their hope [is] a breathing out of soul!