¹Ang aking kaluluwa ay nalulunos sa aking buhay; aking palalayain ang aking daing; ako'y magsasalita sa kapaitan ng aking kaluluwa.

¹My soul hath been weary of my life, I leave off my talking to myself, I speak in the bitterness of my soul.

²Sasabihin ko sa Dios: Huwag mo akong hatulan; ipakilala mo sa akin kung bakit nakikipagtalo ka sa akin.

²I say unto God, `Do not condemn me, Let me know why Thou dost strive [with] me.

³Mabuti ba sa iyo na ikaw ay mamighati, na iyong itakuwil ang gawa ng iyong mga kaaway, at iyong pasilangin ang payo ng masama?

³Is it good for Thee that Thou dost oppress? That Thou despisest the labour of Thy hands, And on the counsel of the wicked hast shone?

⁴Ikaw ba'y may mga matang laman, o nakakakita ka bang gaya ng pagkakita ng tao?

⁴Eyes of flesh hast Thou? As man seeth — seest Thou?

⁵Ang iyo bang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng tao, o ang iyong mga taon ay gaya ng mga kaarawan ng tao,

⁵As the days of man [are] Thy days? Thy years as the days of a man?

⁶Upang ikaw ay magsiyasat ng aking kasamaan, at magusisa ng aking kasalanan,

⁶That Thou inquirest for mine iniquity, And for my sin seekest?

⁷Bagaman iyong nalalaman na ako'y hindi masama; at walang makapagliligtas sa iyong kamay?

⁷For Thou knowest that I am not wicked, And there is no deliverer from Thy hand.

⁸Ang iyong mga kamay ang siyang lumalang at nagbigay anyo sa akin sa buong palibot; gayon ma'y pinahihirapan mo ako.

⁸Thy hands have taken pains about me, And they make me together round about, And Thou swallowest me up!

⁹Iyong alalahanin, isinasamo ko sa iyo, na ako'y iyong binigyang anyo na gaya ng putik; at iuuwi mo ba ako uli sa pagkaalabok?

⁹Remember, I pray Thee, That as clay Thou hast made me, And unto dust Thou dost bring me back.

¹⁰Hindi mo ba ako ibinuhos na parang gatas, at binuo mo akong parang keso?

¹⁰Dost Thou not as milk pour me out? And as cheese curdle me?

¹¹Ako'y binihisan mo ng balat at laman, at sinugpong mo ako ng mga buto at mga litid.

¹¹Skin and flesh Thou dost put on me, And with bones and sinews dost fence me.

¹²Ako'y pinagkalooban mo ng buhay at kagandahang-loob, at pinamalagi ang aking diwa ng iyong pagdalaw.

¹²Life and kindness Thou hast done with me. And Thy inspection hath preserved my spirit.

¹³Gayon ma'y ang mga bagay na ito ay iyong ikinubli sa iyong puso; talastas ko na ito'y sa iyo:

¹³And these Thou hast laid up in Thy heart, I have known that this [is] with Thee.

¹⁴Kung ako'y magkasala, iyo nga akong tinatandaan, at hindi mo ako patatawarin sa aking kasamaan.

¹⁴If I sinned, then Thou hast observed me, And from mine iniquity dost not acquit me,

¹⁵Kung ako'y maging masama, sa aba ko; at kung ako'y maging matuwid, hindi ko man itataas ang aking ulo; yamang puspos ng kakutyaan, at ng pagmamasid niring kadalamhatian.

¹⁵If I have done wickedly — wo to me, And righteously — I lift not up my head, Full of shame — then see my affliction,

¹⁶At kung ang aking ulo ay mataas, iyong hinuhuli akong parang leon: at napakikita ka uling kagilagilalas sa akin.

¹⁶And it riseth — as a lion Thou huntest me. And Thou turnest back — Thou shewest Thyself wonderful in me.

¹⁷Iyong binabago ang iyong mga pagsaksi laban sa akin, at dinaragdagan mo ang iyong galit sa akin; paninibago at pakikipagbaka ang sumasaakin.

¹⁷Thou renewest Thy witnesses against me, And dost multiply Thine anger with me, Changes and warfare [are] with me.

¹⁸Bakit mo nga ako inilabas mula sa bahay-bata? Napatid sana ang aking hininga, at wala nang matang nakakita pa sa akin.

¹⁸And why from the womb Hast Thou brought me forth? I expire, and the eye doth not see me.

¹⁹Ako sana'y naging parang hindi nabuhay; nadala sana ako mula sa bahay-bata hanggang sa libingan,

¹⁹As I had not been, I am, From the belly to the grave I am brought,

²⁰Hindi ba kaunti ang aking mga araw? paglikatin mo nga, at ako'y iyong bayaan, upang ako'y maginhawahan ng kaunti,

²⁰Are not my days few? Cease then, and put from me, And I brighten up a little,

²¹Bago ako manaw doon na hindi ako babalik, sa lupain ng kadiliman at ng lilim ng kamatayan;

²¹Before I go, and return not, Unto a land of darkness and death-shade,

²²Ang lupain na dilim, na gaya ng salimuot na kadiliman; lupain ng lilim ng kamatayan, na walang anomang ayos, at doon sa ang liwanag ay gaya ng salimuot na kadiliman.

²²A land of obscurity as thick darkness, Death-shade — and no order, And the shining [is] as thick darkness.`