¹Nang magkagayo'y sumagot si Zophar na Naamathita, at nagsabi,

¹And Zophar the Naamathite answereth and saith: —

²Kaya't nagbibigay sagot sa akin ang aking mga pagiisip, dahil nga sa aking pagmamadali na taglay ko.

²Therefore my thoughts cause me to answer, And because of my sensations in me.

³Aking narinig ang saway na inilalagay ako sa kahihiyan, at ang diwa ng aking pagkaunawa ay sumasagot sa akin.

³The chastisement of my shame I hear, And the spirit of mine understanding Doth cause me to answer:

⁴Hindi mo ba nalalaman ito ng una, mula nang ang tao'y malagay sa lupa,

⁴This hast thou known from antiquity? Since the placing of man on earth?

⁵Na ang pagtatagumpay ng masama ay maikli, at ang kagalakan ng di banal ay sandali lamang?

⁵That the singing of the wicked [is] short, And the joy of the profane for a moment,

⁶Bagaman ang kaniyang karilagan ay napaiilanglang hanggang sa langit, at ang kaniyang ulo ay umaabot hanggang sa mga alapaap;

⁶Though his excellency go up to the heavens, And his head against a cloud he strike —

⁷Gayon may matutunaw siya magpakailan man, na gaya ng kaniyang sariling dumi: silang nangakakita sa kaniya ay mangagsasabi: Nasaan siya?

⁷As his own dung for ever he doth perish, His beholders say: `Where [is] he?`

⁸Siya'y mawawala na gaya ng panaginip, at hindi masusumpungan. Oo, siya'y mawawala na parang pangitain sa gabi.

⁸As a dream he fleeth, and they find him not, And he is driven away as a vision of the night,

⁹Ang mata na nakakita sa kaniya ay hindi na siya makikita pa; ni mamamalas pa man siya sa kaniyang pook.

⁹The eye hath not seen him, and addeth not. And not again doth his place behold him.

¹⁰Hahanapin ng kaniyang mga anak ang lingap ng dukha, at ang kaniyang mga kamay ay magsasauli ng kaniyang kayamanan.

¹⁰His sons do the poor oppress, And his hands give back his wealth.

¹¹Ang kaniyang mga buto ay puspos ng kaniyang kabataan, nguni't hihiga na kasama niya sa alabok.

¹¹His bones have been full of his youth, And with him on the dust it lieth down.

¹²Bagaman ang kasamaan ay masarap sa kaniyang bibig, bagaman kaniyang itago sa ilalim ng kaniyang dila;

¹²Though he doth sweeten evil in his mouth, Doth hide it under his tongue,

¹³Bagaman kaniyang patawarin, at hindi niya ito babayaan, kundi ingatan pa sa loob ng kaniyang bibig;

¹³Hath pity on it, and doth not forsake it, And keep it back in the midst of his palate,

¹⁴Gayon ma'y ang kaniyang pagkain ay nabago na sa kaniyang tiyan, siyang kamandag ng mga ahas sa loob niya.

¹⁴His food in his bowels is turned, The bitterness of asps [is] in his heart.

¹⁵Siya'y sumakmal ng mga kayamanan, at kaniyang mga isusuka uli: mga aalisin uli ng Dios sa kaniyang tiyan.

¹⁵Wealth he hath swallowed, and doth vomit it. From his belly God driveth it out.

¹⁶Kaniyang hihititin ang kamandag ng mga ahas; papatayin siya ng dila ng ulupong.

¹⁶Gall of asps he sucketh, Slay him doth the tongue of a viper.

¹⁷Hindi niya matitingnan ang mga ilog, ang umaagos na mga bukal ng pulot at mantekilya.

¹⁷He looketh not on rivulets, Flowing of brooks of honey and butter.

¹⁸Na kaniyang isasauli ang kaniyang pinagpagalan, at hindi lalamunin; ayon sa pag-aari na kaniyang tinangkilik, hindi siya magagalak.

¹⁸He is giving back [what] he laboured for, And doth not consume [it]; As a bulwark [is] his exchange, and he exults not.

¹⁹Sapagka't kaniyang pinighati at pinabayaan ang dukha; kaniyang kinuhang marahas ang isang bahay; at hindi niya itatayo.

¹⁹For he oppressed — he forsook the poor, A house he hath taken violently away, And he doth not build it.

²⁰Sapagka't hindi siya nakakilala ng katiwasayan sa loob niya, hindi siya makapagliligtas ng anoman sa kaniyang kinaluluguran.

²⁰For he hath not known ease in his belly. With his desirable thing he delivereth not himself.

²¹Walang bagay na naiwan na hindi niya sinakmal; kaya't ang kaniyang kaginhawahan ay hindi mananatili.

²¹There is not a remnant to his food, Therefore his good doth not stay.

²²Sa lubos niyang kasaganaan ay magigipit siya; ang kamay ng bawa't nasa karalitaan ay darating sa kaniya.

²²In the fulness of his sufficiency he is straitened. Every perverse hand doth meet him.

²³Pagka kaniyang bubusugin ang kaniyang tiyan, ihuhulog ng Dios ang kaniyang mabangis na poot sa kaniya. At ibubugso sa kaniya samantalang siya'y kumakain.

²³It cometh to pass, at the filling of his belly, He sendeth forth against him The fierceness of His anger, Yea, He raineth on him in his eating.

²⁴Kaniyang tatakasan ang sandatang bakal, at ang busog na tanso ay hihilagpos sa kaniya.

²⁴He fleeth from an iron weapon, Pass through him doth a bow of brass.

²⁵Binubunot niya ang pana, at lumalabas sa kaniyang katawan: Oo, ang makintab na talim ay lumalabas mula sa kaniyang apdo; mga kakilabutan ang sumasa kaniya.

²⁵One hath drawn, And it cometh out from the body, And a glittering weapon from his gall proceedeth. On him [are] terrors.

²⁶Lahat na kadiliman ay nalalagay na mga pinakakayamanan niya; isang apoy na hindi hinipan ng tao ay susupok sa kaniya: susupukin niyaon ang naiwan sa kaniyang tolda.

²⁶All darkness is hid for his treasures, Consume him doth a fire not blown, Broken is the remnant in his tent.

²⁷Ihahayag ng mga langit ang kaniyang kasamaan, at ang lupa ay babangon laban sa kaniya.

²⁷Reveal do the heavens his iniquity, And earth is raising itself against him.

²⁸Ang pakinabang ng kaniyang bahay ay yayaon, ang kaniyang mga pag-aari ay huhuho sa kaarawan ng kaniyang kapootan.

²⁸Remove doth the increase of his house, Poured forth in a day of His anger.

²⁹Ito ang bahagi ng masamang tao mula sa Dios, at ang manang takda sa kaniya ng Dios.

²⁹This [is] the portion of a wicked man from God. And an inheritance appointed him by God.