¹At muling sinambit ni Job ang kaniyang talinhaga, at nagsabi,

¹And Job addeth to lift up his simile, and saith: —

²Buhay ang Dios, na siyang nagalis ng aking katuwiran, at ang Makapangyarihan sa lahat na siyang nagpapanglaw ng aking kaluluwa;

²God liveth! He turned aside my judgment, And the Mighty — He made my soul bitter.

³(Sapagka't ang aking buhay ay buo pa sa akin, at ang espiritu ng Dios ay nasa mga butas ng aking ilong);

³For all the while my breath [is] in me, And the spirit of God in my nostrils.

⁴Tunay na ang aking mga labi ay hindi magsasalita ng kalikuan, ni ang aking dila man ay magsasaysay ng karayaan.

⁴My lips do not speak perverseness, And my tongue doth not utter deceit.

⁵Malayo nawa sa aking kayo'y ariin kong ganap: Hanggang sa ako'y mamatay ay hindi ko aalisin sa akin ang aking pagtatapat.

⁵Pollution to me — if I justify you, Till I expire I turn not aside mine integrity from me.

⁶Ang aking katuwiran ay aking pinanghahawakan at hindi ko bibitiwan: hindi ako aalipustain ng aking puso habang ako'y buhay.

⁶On my righteousness I have laid hold, And I do not let it go, My heart doth not reproach me while I live.

⁷Ang aking kaaway ay maging gaya nawa ng masama, at ang bumangon laban sa akin ay maging gaya nawa ng liko.

⁷As the wicked is my enemy, And my withstander as the perverse.

⁸Sapagka't ano ang pagasa ng di banal, bagaman siya'y makikinabang sa kaniya, pagka kinuha ng Dios ang kaniyang kaluluwa?

⁸For what [is] the hope of the profane, When He doth cut off? When God doth cast off his soul?

⁹Didinggin ba ng Dios ang kaniyang iyak, pagka ang kabagabagan ay dumating sa kaniya?

⁹His cry doth God hear, When distress cometh on him?

¹⁰Makapagsasaya ba siya sa Makapangyarihan sa lahat, at tatawag sa Dios sa lahat ng mga panahon?

¹⁰On the Mighty doth he delight himself? Call God at all times?

¹¹Aking tuturuan kayo ng tungkol sa kamay ng Dios; ang nasa Makapangyarihan sa lahat ay hindi ko ililihim.

¹¹I shew you by the hand of God, That which [is] with the Mighty I hide not.

¹²Narito, kayong lahat ay nangakakita; bakit nga kayo ay lubos na nawalan ng kabuluhan?

¹²Lo, ye — all of you — have seen, And why [is] this — ye are altogether vain?

¹³Ito ang bahagi ng masamang tao sa Dios, at ang mana ng mga mamimighati, na kanilang tinatanggap sa Makapangyarihan sa lahat.

¹³This [is] the portion of wicked man with God, And the inheritance of terrible ones From the Mighty they receive.

¹⁴Kung ang kaniyang mga anak ay dumami, ay para sa tabak, at ang kaniyang lahi ay hindi mabubusog ng tinapay.

¹⁴If his sons multiply — for them [is] a sword. And his offspring [are] not satisfied [with] bread.

¹⁵Yaong nangaiwan sa kaniya ay mangalilibing sa kamatayan, at ang kaniyang mga bao ay hindi magsisipanaghoy.

¹⁵His remnant in death are buried, And his widows do not weep.

¹⁶Bagaman siya'y magbunton ng pilak na parang alabok, at maghahanda ng bihisan na parang putik;

¹⁶If he heap up as dust silver, And as clay prepare clothing,

¹⁷Maihahanda niya, nguni't ang ganap ang magsusuot niyaon. At babahagihin ng walang sala ang pilak.

¹⁷He prepareth — and the righteous putteth [it] on, And the silver the innocent doth apportion.

¹⁸Siya'y nagtatayo ng kaniyang bahay na gaya ng tanga, at gaya ng isang bantayan na ginagawa ng bantay.

¹⁸He hath built as a moth his house, And as a booth a watchman hath made.

¹⁹Siya'y nahihigang mayaman, nguni't hindi siya pupulutin; kaniyang ididilat ang kaniyang mga mata, nguni't wala na siya.

¹⁹Rich he lieth down, and he is not gathered, His eyes he hath opened, and he is not.

²⁰Mga kakilabutan ang tumatabon sa kaniya na gaya ng tubig; bagyo ang umaagaw sa kaniya sa kinagabihan,

²⁰Overtake him as waters do terrors, By night stolen him away hath a whirlwind.

²¹Tinangay siya ng hanging silanganan, at siya'y nananaw; at pinapalis siya sa kaniyang kinaroroonang dako.

²¹Take him up doth an east wind, and he goeth, And it frighteneth him from his place,

²²Sapagka't hahalibasin siya ng Dios, at hindi magpapatawad; siya'y magpupumilit na tumakas sa kaniyang kamay.

²²And it casteth at him, and doth not spare, From its hand he diligently fleeth.

²³Ipapakpak ng mga tao ang kanilang mga kamay sa kaniya. At hihiyawan siya mula sa kaniyang kinaroroonang dako.

²³It clappeth at him its hands, And it hisseth at him from his place.