¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

¹And Job addeth to lift up his simile, and saith: —

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

²Who doth make me as [in] months past, As [in] the days of God`s preserving me?

³Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

³In His causing His lamp to shine on my head, By His light I walk [through] darkness.

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁴As I have been in days of my maturity, And the counsel of God upon my tent.

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁵When yet the Mighty One [is] with me. Round about me — my young ones,

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁶When washing my goings with butter, And the firm rock [is] with me rivulets of oil.

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁷When I go out to the gate by the city, In a broad place I prepare my seat.

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁸Seen me have youths, and they, been hidden, And the aged have risen — they stood up.

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

⁹Princes have kept in words, And a hand they place on their mouth.

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹⁰The voice of leaders hath been hidden, And their tongue to the palate hath cleaved.

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹¹For the ear heard, and declareth me happy, And the eye hath seen, and testifieth [to] me.

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹²For I deliver the afflicted who is crying, And the fatherless who hath no helper.

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹³The blessing of the perishing cometh on me, And the heart of the widow I cause to sing.

¹⁴Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁴Righteousness I have put on, and it clotheth me, As a robe and a diadem my justice.

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

¹⁵Eyes I have been to the blind, And feet to the lame [am] I.

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁶A father I [am] to the needy, And the cause I have not known I search out.

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁷And I break the jaw-teeth of the perverse, And from his teeth I cast away prey.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁸And I say, `With my nest I expire, And as the sand I multiply days.`

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

¹⁹My root is open unto the waters, And dew doth lodge on my branch.

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²⁰My honour [is] fresh with me, And my bow in my hand is renewed.

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

²¹To me they have hearkened, Yea, they wait, and are silent for my counsel.

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²²After my word they change not, And on them doth my speech drop,

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²³And they wait as [for] rain for me, And their mouth they have opened wide [As] for the latter rain.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁴I laugh unto them — they give no credence, And the light of my face cause not to fall.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

²⁵I choose their way, and sit head, And I dwell as a king in a troop, When mourners he doth comfort.