¹Wala bang kapanahunan ng kaguluhan ang tao sa ibabaw ng lupa? At hindi ba ang kaniyang mga kaarawan ay gaya ng mga kaarawan ng nagpapaupa?

¹Is there not a warfare to man on earth? And as the days of an hireling his days?

²Na gaya ng alipin na ninanasang mainam ang lilim, at gaya ng nagpapaupa na tumitingin sa kaniyang mga kaupahan:

²As a servant desireth the shadow, And as a hireling expecteth his wage,

³Gayon ako pinapagdaan ng mga buwan na walang kabuluhan at mga gabing nakaiinip ang itinakda sa akin.

³So I have been caused to inherit months of vanity, And nights of misery they numbered to me.

⁴Pag ako'y nahihiga, aking sinasabi, kailan ako babangon at nakadaan na ang gabi? At ako'y puspos ng pagkabalisa hanggang sa pagbubukang liwayway ng araw.

⁴If I lay down then I said, `When do I rise!` And evening hath been measured, And I have been full of tossings till dawn.

⁵Ang aking laman ay nabibihisan ng mga uod at ng libag na alabok; ang aking balat ay namamaga at putok putok.

⁵Clothed hath been my flesh [with] worms, And a clod of dust, My skin hath been shrivelled and is loathsome,

⁶Ang aking mga kaarawan ay matulin kay sa panghabi ng manghahabi, at nagugugol na walang pagasa.

⁶My days swifter than a weaving machine, And they are consumed without hope.

⁷Oh alalahanin mo na ang aking buhay ay hinga: Ang aking mata ay hindi na makakakita pa ng mabuti.

⁷Remember Thou that my life [is] a breath, Mine eye turneth not back to see good.

⁸Ang matang tumingin sa akin ay hindi na ako mamamasdan: ang iyong mga mata ay sasa akin, nguni't wala na ako.

⁸The eye of my beholder beholdeth me not. Thine eyes [are] upon me — and I am not.

⁹Kung paanong ang ulap ay napapawi at nawawala, gayon siyang bumababa sa Sheol ay hindi na aahon pa.

⁹Consumed hath been a cloud, and it goeth, So he who is going down to Sheol cometh not up.

¹⁰Siya'y hindi na babalik pa sa kaniyang bahay, ni malalaman pa man niya ang kaniyang dako.

¹⁰He turneth not again to his house, Nor doth his place discern him again.

¹¹Kaya't hindi ko pipigilin ang aking bibig; ako'y magsasalita sa kadalamhatian ng aking diwa; ako'y dadaing sa kahirapan ng aking kaluluwa.

¹¹Also I — I withhold not my mouth — I speak in the distress of my spirit, I talk in the bitterness of my soul.

¹²Ako ba'y isang dagat, o isang malaking hayop dagat, na pinababantayan mo ako sa isang bantay?

¹²A sea-[monster] am I, or a dragon, That thou settest over me a guard?

¹³Pag aking sinasabi, Aaliwin ako ng aking higaan, papayapain ng aking unan ang aking karamdaman;

¹³When I said, `My bed doth comfort me,` He taketh away in my talking my couch.

¹⁴Kung magkagayo'y pinupukaw mo ako ng mga panaginip, at pinangingilabot mo ako sa mga pangitain:

¹⁴And thou hast affrighted me with dreams, And from visions thou terrifiest me,

¹⁵Na anopa't pinipili ng aking kaluluwa ang pagkainis, at ang kamatayan kay sa aking mga butong ito.

¹⁵And my soul chooseth strangling, Death rather than my bones.

¹⁶Aking kinayayamutan ang aking buhay; di ko na ibig mabuhay magpakailan man: bayaan akong magisa; sapagka't ang aking mga kaarawan ay walang kabuluhan.

¹⁶I have wasted away — not to the age do I live. Cease from me, for my days [are] vanity.

¹⁷Ano ang tao, na iyong palalakhin siya, at iyong ilalagak ang iyong puso sa kaniya,

¹⁷What [is] man that Thou dost magnify him? And that Thou settest unto him Thy heart?

¹⁸At iyong dadalawin siya tuwing umaga, at susubukin siya sa tuwi-tuwina?

¹⁸And inspectest him in the mornings, In the evenings dost try him?

¹⁹Hanggang kailan di mo ako iiwan, ni babayaan man hanggang sa aking lunukin ang aking laway?

¹⁹How long dost Thou not look from me? Thou dost not desist till I swallow my spittle.

²⁰Kung ako'y nagkasala, ano ang aking magagawa sa iyo, Oh ikaw na bantay sa mga tao? Bakit mo nga inilalagay akong pinakatanda sa iyo. Na anopa't ako'y isang pasan sa aking sarili?

²⁰I have sinned, what do I to Thee, O watcher of man? Why hast Thou set me for a mark to Thee, And I am for a burden to myself — and what?

²¹At bakit hindi mo ipinatatawad ang aking pagsalangsang, at inaalis ang aking kasamaan? Sapagka't ngayo'y mahihiga ako sa alabok; at ako'y hahanapin mong mainam, nguni't wala na ako.

²¹Thou dost not take away my transgression, And cause to pass away mine iniquity, Because now, for dust I lie down: And Thou hast sought me — and I am not!