¹Dinidinig ng pantas na anak ang turo ng kaniyang ama: nguni't hindi dinidinig ng mangduduwahagi ang saway.

¹A wise son — the instruction of a father, And a scorner — he hath not heard rebuke.

²Ang tao ay kakain ng mabuti ayon sa bunga ng kaniyang bibig: nguni't ang magdaraya ay kakain ng karahasan,

²From the fruit of the mouth a man eateth good, And the soul of the treacherous — violence.

³Siyang nagiingat ng kaniyang bibig, nagiingat ng kaniyang buhay: nguni't siyang nagbubukang maluwang ng kaniyang mga labi ay magkakaroon ng kapahamakan.

³Whoso is keeping his mouth, is keeping his soul, Whoso is opening wide his lips — ruin to him!

⁴Ang tamad ay nagnanasa, at walang anoman: nguni't ang kaluluwa ng masipag ay tataba.

⁴The soul of the slothful is desiring, and hath not. And the soul of the diligent is made fat.

⁵Ang matuwid ay nagtatanim sa pagsisinungaling: nguni't ang masama ay kasuklamsuklam, at napapahiya.

⁵A false word the righteous hateth, And the wicked causeth abhorrence, and is confounded.

⁶Bumabantay ang katuwiran sa matuwid na lakad; nguni't inilulugmok ng kasamaan ang makasalanan.

⁶Righteousness keepeth him who is perfect in the way, And wickedness overthroweth a sin offering.

⁷May nagpapakayaman, gayon ma'y walang anoman: may nagpapakadukha, gayon ma'y may malaking kayamanan.

⁷There is who is making himself rich, and hath nothing, Who is making himself poor, and wealth [is] abundant.

⁸Ang katubusan sa buhay ng tao ay siyang kaniyang mga kayamanan: nguni't ang dukha ay hindi nakikinig sa banta.

⁸The ransom of a man`s life [are] his riches, And the poor hath not heard rebuke.

⁹Ang ilaw ng matuwid ay nagagalak: nguni't ang ilawan ng masama ay papatayin.

⁹The light of the righteous rejoiceth, And the lamp of the wicked is extinguished.

¹⁰Sa kapalaluan, ang dumarating ay pagtatalo lamang: nguni't ang karunungan ay nangasa nangaturuang maigi.

¹⁰A vain man through pride causeth debate, And with the counselled [is] wisdom.

¹¹Ang kayamanang tinangkilik sa walang kabuluhan ay huhupa: nguni't siyang nagpipisan sa paggawa ay mararagdagan.

¹¹Wealth from vanity becometh little, And whoso is gathering by the hand becometh great.

¹²Ang pagasa na nagluluwat ay nagpapasakit ng puso: nguni't pagka ang nasa ay dumarating ay punong kahoy ng buhay.

¹²Hope prolonged is making the heart sick, And a tree of life [is] the coming desire.

¹³Sinomang humamak sa salita ay nagdadala ng kapahamakan sa sarili: nguni't siyang natatakot sa utos ay gagantihin.

¹³Whoso is despising the Word is destroyed for it, And whoso is fearing the Command is repayed.

¹⁴Ang kautusan ng pantas ay bukal ng buhay, upang lumayo sa mga silo ng kamatayan.

¹⁴The law of the wise [is] a fountain of life, To turn aside from snares of death.

¹⁵Ang mabuting kaunawaan ay nagbibigay lingap: nguni't ang lakad ng mananalangsang ay mahirap.

¹⁵Good understanding giveth grace, And the way of the treacherous [is] hard.

¹⁶Bawa't mabait na tao ay gumagawang may kaalaman: nguni't ang mangmang ay nagkakalat ng kamangmangan.

¹⁶Every prudent one dealeth with knowledge, And a fool spreadeth out folly.

¹⁷Ang masamang sugo ay nahuhulog sa kasamaan: nguni't ang tapat na sugo ay kagalingan.

¹⁷A wicked messenger falleth into evil, And a faithful ambassador is healing.

¹⁸Karalitaan at kahihiyan ang tatamuhin ng nagtatakuwil ng saway: nguni't siyang nakikinig ng saway ay magkakapuri.

¹⁸Whoso is refusing instruction — poverty and shame, And whoso is observing reproof is honoured.

¹⁹Ang nasa na natupad ay matamis sa kaluluwa: nguni't kasuklamsuklam sa mga mangmang na humiwalay sa kasamaan.

¹⁹A desire accomplished is sweet to the soul, And an abomination to fools [is]: Turn from evil.

²⁰Lumalakad ka na kasama ng mga pantas na tao, at ikaw ay magiging pantas; nguni't ang kasama ng mga mangmang ay mapapariwara.

²⁰Whoso is walking with wise men is wise, And a companion of fools suffereth evil.

²¹Ang kasamaan ay humahabol sa mga makasalanan; nguni't ang matuwid ay gagantihan ng mabuti.

²¹Evil pursueth sinners, And good recompenseth the righteous.

²²Ang mabuti ay nagiiwan ng mana sa mga anak ng kaniyang mga anak; at ang kayamanan ng makasalanan ay nalalagay na ukol sa matuwid.

²²A good man causeth sons` sons to inherit, And laid up for the righteous [is] the sinner`s wealth.

²³Maraming pagkain ang nasa pagsasaka ng dukha: nguni't may napapahamak dahil sa kawalan ng kaganapan.

²³Abundance of food — the tillage of the poor, And substance is consumed without judgment.

²⁴Siyang naguurong ng kaniyang pamalo ay napopoot sa kaniyang anak: nguni't siyang umiibig ay nagpaparusang maminsan-minsan.

²⁴Whoso is sparing his rod is hating his son, And whoso is loving him hath hastened him chastisement.

²⁵Ang matuwid ay kumakain hanggang sa kabusugan ng kaniyang kaluluwa; nguni't ang tiyan ng masama ay mangangailangan.

²⁵The righteous is eating to the satiety of his soul, And the belly of the wicked lacketh!