¹Maigi ang isang tuyong subo at may katahimikan, kay sa bahay na may laging pistahan na may kaalitan.

¹Better [is] a dry morsel, and rest with it, Than a house full of the sacrifices of strife.

²Ang lingkod na gumagawang may kapantasan ay nagpupuno sa anak na nakahihiya, at siya'y makakabahagi sa mana ng magkakapatid.

²A wise servant ruleth over a son causing shame, And in the midst of brethren He apportioneth an inheritance.

³Ang dalisayan ay sa pilak, at ang hurno ay sa ginto: nguni't sinusubok ng Panginoon ang mga puso.

³A refining pot [is] for silver, and a furnace for gold, And the trier of hearts [is] Jehovah.

⁴Ang manggagawa ng kasamaan ay nakikinig sa masasamang labi; at ang sinungaling ay nakikinig sa masamang dila.

⁴An evil doer is attentive to lips of vanity, Falsehood is giving ear to a mischievous tongue.

⁵Sinomang tumutuya sa dukha ay dumudusta sa Maylalang sa kaniya: at ang natutuwa sa kasakunaan ay walang pagsalang parurusahan.

⁵Whoso is mocking at the poor Hath reproached his Maker, Whoso is rejoicing at calamity is not acquitted.

⁶Ang mga anak ng mga anak ay putong ng mga matatandang tao; at ang kaluwalhatian ng mga anak ay ang kanilang mga magulang.

⁶Sons` sons [are] the crown of old men, And the glory of sons [are] their fathers.

⁷Ang marilag na pananalita ay hindi nagiging mabuti sa mangmang: lalo na ang magdarayang mga labi, sa isang pangulo.

⁷Not comely for a fool is a lip of excellency, Much less for a noble a lip of falsehood.

⁸Ang suhol ay parang mahalagang bato sa mga mata ng nagtatamo: saan man pumihit ay gumiginhawa.

⁸A stone of grace [is] the bribe in the eyes of its possessors, Whithersoever it turneth, it prospereth.

⁹Ang nagtatakip ng pagsalangsang ay humahanap ng pagibig: nguni't ang nagdadadaldal tungkol sa anoman ay naghihiwalay ng magkakaibigang matalik.

⁹Whoso is covering transgression is seeking love, And whoso is repeating a matter Is separating a familiar friend.

¹⁰Ang saway ay nanasok na taimtim sa isang naguunawa, kay sa isang daang hampas sa mangmang.

¹⁰Rebuke cometh down on the intelligent More than a hundred stripes on a fool.

¹¹Ang hinahanap lamang ng masamang tao ay panghihimagsik; kaya't isang mabagsik na sugo ay susuguin laban sa kaniya.

¹¹An evil man seeketh only rebellion, And a fierce messenger is sent against him.

¹²Masalubong ang tao ng oso na nanakawan ng kaniyang mga anak, maigi kay sa mangmang sa kaniyang kamangmangan.

¹²The meeting of a bereaved bear by a man, And — not a fool in his folly.

¹³Sinomang gumaganti ng kasamaan sa mabuti, kasamaan ay hindi hihiwalay sa kaniyang bahay.

¹³Whoso is returning evil for good, Evil moveth not from his house.

¹⁴Ang pasimula ng pagkakaalit ay gaya ng pagbuga ng tubig: kaya't iwan ninyo ang pagtatalo, bago maginit sa pagkakaalit.

¹⁴The beginning of contention [is] a letting out of waters, And before it is meddled with leave the strife.

¹⁵Siya na umaaring ganap sa masama, at siya na nagpaparusa sa matuwid, kapuwa sila kasuklamsuklam sa Panginoon.

¹⁵Whoso is justifying the wicked, And condemning the righteous, Even both of these [are] an abomination to Jehovah.

¹⁶Bakit may halaga sa kamay ng mangmang upang ibili ng karunungan, gayong wala siyang pagkaunawa?

¹⁶Why [is] this — a price in the hand of a fool to buy wisdom, And a heart there is none?

¹⁷Ang kaibigan ay umiibig sa lahat ng panahon, at ang kapatid ay ipinanganak na ukol sa kasakunaan.

¹⁷At all times is the friend loving, And a brother for adversity is born.

¹⁸Ang taong walang unawa ay nakikikamay, at nagiging mananagot sa harapan ng kaniyang kapuwa.

¹⁸A man lacking heart is striking hands, A surety he becometh before his friend.

¹⁹Ang umiibig sa pagsalangsang ay umiibig sa pagkakaalit: ang nagtataas ng kaniyang pintuan ay humahanap ng kapahamakan.

¹⁹Whoso is loving transgression is loving debate, Whoso is making high his entrance is seeking destruction.

²⁰Siyang may magdarayang puso ay hindi nakakasumpong ng mabuti: at siyang may suwail na dila ay nahuhulog sa karalitaan.

²⁰The perverse of heart findeth not good, And the turned in his tongue falleth into evil.

²¹Ang nanganganak ng mangmang ay sa kaniyang kapanglawan: at ang ama ng mangmang ay walang kagalakan.

²¹Whoso is begetting a fool hath affliction for it, Yea, the father of a fool rejoiceth not.

²²Ang masayang puso ay mabuting kagamutan: nguni't ang bagbag na diwa ay tumutuyo ng mga buto.

²²A rejoicing heart doth good to the body, And a smitten spirit drieth the bone.

²³Ang masama ay tumatanggap ng suhol mula sa sinapupunan, upang ipahamak ang daan ng kahatulan.

²³A bribe from the bosom the wicked taketh, To turn aside the paths of judgment.

²⁴Karunungan ay nasa harap ng mukha ng naguunawa: nguni't ang mga mata ng mangmang ay nasa mga wakas ng lupa.

²⁴The face of the intelligent [is] to wisdom, And the eyes of a fool — at the end of the earth.

²⁵Ang mangmang na anak ay hirap sa kaniyang ama, at kapaitan sa nanganak sa kaniya.

²⁵A provocation to his father [is] a foolish son, And bitterness to her that bare him.

²⁶Parusahan naman ang matuwid ay hindi mabuti, ni saktan man ang mahal na tao dahil sa kanilang katuwiran.

²⁶Also, to fine the righteous is not good, To smite nobles for uprightness.

²⁷Siyang nagtitipid ng kaniyang mga salita ay may kaalaman: at siyang may diwang malamig ay taong naguunawa.

²⁷One acquainted with knowledge is sparing his words, And the cool of temper [is] a man of understanding.

²⁸Ang mangmang man, pagka siya'y tumatahimik, ay nabibilang na pantas: pagka kaniyang tinitikom ang kaniyang mga labi, ay inaari siyang mabait.

²⁸Even a fool keeping silence is reckoned wise, He who is shutting his lips intelligent!