¹Ang madalas na masaway na nagpapatigas ng kaniyang leeg, biglang mababali, at walang kagamutan.

¹A man often reproved, hardening the neck, Is suddenly broken, and there is no healing.

²Pagka ang matuwid ay dumadami, ang bayan ay nagagalak: nguni't pagka ang masama ay nagpupuno, ang bayan ay nagbubuntong-hininga.

²In the multiplying of the righteous the people rejoice, And in the ruling of the wicked the people sigh.

³Ang umiibig ng karunungan ay nagpapagalak sa kaniyang ama: nguni't ang nakikisama sa mga patutot ay sumisira ng kaniyang tinatangkilik.

³A man loving wisdom rejoiceth his father, And a friend of harlots destroyeth wealth.

⁴Ang hari ay nagtatatag ng lupain sa pamamagitan ng kahatulan: nguni't ang humihingi ng suhol ay gumigiba.

⁴A king by judgment establisheth a land, And one receiving gifts throweth it down.

⁵Ang tao na kunwang pumupuri sa kaniyang kapuwa naglalagay ng bitag sa kaniyang mga hakbang.

⁵A man taking a portion above his neighbour, Spreadeth a net for his own steps.

⁶Sa pagsalangsang ng masamang tao ay may silo: nguni't ang matuwid ay umaawit at nagagalak.

⁶In the transgression of the evil [is] a snare, And the righteous doth sing and rejoice.

⁷Ang matuwid ay kumukuhang alam sa bagay ng dukha: ang masama ay walang unawang makaalam.

⁷The righteous knoweth the plea of the poor, The wicked understandeth not knowledge.

⁸Ang mga mangduduwahaging tao ay naglalagay ng bayan sa liyab: nguni't ang mga pantas na tao ay nagaalis ng poot.

⁸Men of scorning ensnare a city, And the wise turn back anger.

⁹Kung ang pantas ay magkaroon ng pakikipagtalo sa isang mangmang, magalit man o tumawa, ang mangmang ay hindi magkakaroon ng kapahingahan.

⁹A wise man is judged by the foolish man, And he hath been angry, And he hath laughed, and there is no rest.

¹⁰Ang mangbububo ng dugo ay nagtatanim sa sakdal: at tungkol sa matuwid, hinahanap nila ang kaniyang buhay.

¹⁰Men of blood hate the perfect, And the upright seek his soul.

¹¹Inihihinga ng mangmang ang buong galit niya: nguni't ang pantas ay nagpipigil at tumitiwasay.

¹¹A fool bringeth out all his mind, And the wise till afterwards restraineth it.

¹²Kung ang puno ay nakikinig sa kabulaanan, lahat niyang mga lingkod ay masasama.

¹²A ruler who is attending to lying words, All his ministers [are] wicked.

¹³Ang dukha at ang mamimighati ay nagsasalubong; pinapagniningas ng Panginoon ang mga mata nila kapuwa.

¹³The poor and the man of frauds have met together, Jehovah is enlightening the eyes of them both.

¹⁴Ang hari na humahatol na tapat sa dukha, ang kaniyang luklukan ay matatatag magpakailan man.

¹⁴a king that is judging truly the poor, His throne for ever is established.

¹⁵Ang pamalo at saway ay nagbibigay karunungan: nguni't ang batang binabayaan ay humihiya sa kaniyang ina.

¹⁵A rod and reproof give wisdom, And a youth let away is shaming his mother.

¹⁶Pagka ang masama ay dumadami, pagsalangsang ay dumadami: nguni't mamamasdan ng matuwid ang kanilang pagkabuwal.

¹⁶In the multiplying of the wicked transgression multiplieth, And the righteous on their fall do look.

¹⁷Sawayin mo ang iyong anak, at bibigyan ka niya ng kapahingahan; Oo, bibigyan niya ng kaluguran ang iyong kaluluwa.

¹⁷Chastise thy son, and he giveth thee comfort, Yea, he giveth delights to thy soul.

¹⁸Kung saan walang pangitain, ang bayan ay sumasama: nguni't siyang nagiingat ng kautusan ay maligaya siya.

¹⁸Without a Vision is a people made naked, And whoso is keeping the law, O his happiness!

¹⁹Ang alipin ay hindi masasaway ng mga salita: sapagka't bagaman nalalaman niya ay hindi siya makikinig.

¹⁹By words a servant is not instructed though he understand, And there is nothing answering.

²⁰Nakikita mo ba ang tao, na nagmamadali sa kaniyang mga salita? May pagasa pa sa mangmang kay sa kaniya.

²⁰Thou hast seen a man hasty in his words! More hope of a fool than of him.

²¹Siyang maingat na nagpalaki ng kaniyang lingkod mula sa pagkabata, magiging anak niya siya sa kawakasan.

²¹Whoso is bringing up his servant delicately, from youth, [At] his latter end also he is continuator.

²²Ang taong magagalitin ay humihila ng kaalitan, at ang mainiting tao ay nananagana sa pagsalangsang.

²²An angry man stirreth up contention, And a furious man is multiplying transgression.

²³Ang kapalaluan ng tao ay magbababa sa kaniya: nguni't ang may mapagpakumbabang diwa ay magtatamo ng karangalan.

²³The pride of man humbleth him, And humility of spirit upholdeth honour.

²⁴Ang nakikisama sa isang magnanakaw ay nagtatanim sa kaniyang sariling kaluluwa: siya'y nakakarinig ng sumpa at hindi umiimik.

²⁴Whoso is sharing with a thief is hating his own soul, Execration he heareth, and telleth not.

²⁵Ang pagkatakot sa tao ay nagdadala ng silo: nguni't ang naglalagak ng kaniyang tiwala sa Panginoon ay maliligtas.

²⁵Fear of man causeth a snare, And the confident in Jehovah is set on high.

²⁶Marami ang nagsisihanap ng lingap ng pinuno: nguni't ang kahatulan ng tao ay nagmumula sa Panginoon.

²⁶Many are seeking the face of a ruler, And from Jehovah [is] the judgment of each.

²⁷Ang di ganap na tao ay karumaldumal sa matuwid: at ang matuwid sa lakad ay karumaldumal sa masama.

²⁷An abomination to the righteous [is] the perverse man, And an abomination to the wicked [is] the upright in the way!