¹Ang Dios ay tumatayo sa kapisanan ng Dios; siya'y humahatol sa gitna ng mga dios.

¹— A Psalm of Asaph. God hath stood in the company of God, In the midst God doth judge.

²Hanggang kailan magsisihatol kayo ng kalikuan, at magsisigalang sa mga pagkatao ng masama? (Selah)

²Till when do ye judge perversely? And the face of the wicked lift up? Selah.

³Hatulan mo ang dukha at ulila: gawan mo ng kaganapan ang napipighati at walang nagkakandili.

³Judge ye the weak and fatherless, The afflicted and the poor declare righteous.

⁴Sagipin mo ang dukha at mapagkailangan: iligtas ninyo sila sa kamay ng masama,

⁴Let the weak and needy escape, From the hand of the wicked deliver them.

⁵Hindi nila nalalaman, ni nauunawa man; sila'y nagsisilakad na paroo't parito sa kadiliman: lahat ng patibayan ng lupa ay nangakilos.

⁵They knew not, nor do they understand, In darkness they walk habitually, Moved are all the foundations of earth.

⁶Aking sinabi, Kayo'y mga dios, at kayong lahat ay mga anak ng Kataastaasan.

⁶I — I have said, `Gods ye [are], And sons of the Most High — all of you,

⁷Gayon ma'y mangamamatay kayong parang mga tao, at mangabubuwal na parang isa sa mga pangulo.

⁷But as man ye die, and as one of the heads ye fall,

⁸Bumangon ka, O Dios, hatulan mo ang lupa: sapagka't iyong mamanahin ang lahat ng mga bansa.

⁸Rise, O God, judge the earth, For Thou hast inheritance among all the nations!