¹Oh Panginoon, na Dios ng aking kaligtasan, ako'y dumaing araw at gabi sa harap mo:

¹A Song, a Psalm, by sons of Korah, to the Overseer, `Concerning the Sickness of Afflictions.` — An instruction, by Heman the Ezrahite. O Jehovah, God of my salvation, Daily I have cried, nightly before Thee,

²Masok ang aking dalangin sa iyong harapan: ikiling mo ang iyong pakinig sa aking daing:

²My prayer cometh in before Thee, Incline Thine ear to my loud cry,

³Sapagka't ang aking kaluluwa ay lipos ng mga kabagabagan, at ang aking buhay ay nalalapit sa Sheol,

³For my soul hath been full of evils, And my life hath come to Sheol.

⁴Ako'y nabilang sa kanila na nagsisibaba sa hukay; ako'y parang taong walang lakas:

⁴I have been reckoned with those going down [to] the pit, I have been as a man without strength.

⁵Nakahagis sa gitna ng mga patay, gaya ng napatay na nakahiga sa libingan, na hindi mo na inaalaala; at sila'y mangahiwalay sa iyong kamay.

⁵Among the dead — free, As pierced ones lying in the grave, Whom Thou hast not remembered any more, Yea, they by Thy hand have been cut off.

⁶Iyong inilapag ako sa pinakamalalim na hukay, sa mga madilim na dako, sa mga kalaliman.

⁶Thou hast put me in the lowest pit, In dark places, in depths.

⁷Lubhang idinidiin ako ng iyong poot, at iyong pinighati ako ng lahat mong mga alon. (Selah)

⁷Upon me hath Thy fury lain, And [with] all Thy breakers Thou hast afflicted. Selah.

⁸Iyong inilayo sa akin ang kakilala ko; iyong ginawa akong kasuklamsuklam sa kanila: ako'y nakulong at hindi ako makalabas,

⁸Thou hast put mine acquaintance far from me, Thou hast made me an abomination to them, Shut up — I go not forth.

⁹Ang mata ko'y nangangalumata dahil sa kadalamhatian: ako'y tumawag araw-araw sa iyo, Oh Panginoon, aking iginawad ang mga kamay ko sa iyo.

⁹Mine eye hath grieved because of affliction, I called Thee, O Jehovah, all the day, I have spread out unto Thee my hands.

¹⁰Magpapakita ka ba ng mga kababalaghan sa mga patay? Sila bang mga patay ay magsisibangon, at magsisipuri sa iyo? (Selah)

¹⁰To the dead dost Thou do wonders? Do Rephaim rise? do they thank Thee? Selah.

¹¹Ang iyo bang kagandahang-loob ay ipahahayag sa libingan? O ang iyong pagtatapat sa kagibaan?

¹¹Is Thy kindness recounted in the grave? Thy faithfulness in destruction?

¹²Malalaman ba ang mga kababalaghan mo sa dilim? At ang katuwiran mo sa lupain ng pagkalimot?

¹²Are Thy wonders known in the darkness? And Thy righteousness in the land of forgetfulness?

¹³Nguni't sa iyo, Oh Panginoon, dumaing ako, at sa kinaumagahan ay darating ang dalangin ko sa harap mo.

¹³And I, unto Thee, O Jehovah, I have cried, And in the morning doth my prayer come before Thee.

¹⁴Panginoon, bakit mo itinatakuwil ang kaluluwa ko? Bakit mo ikinukubli ang iyong mukha sa akin?

¹⁴Why, O Jehovah, castest Thou off my soul? Thou hidest Thy face from me.

¹⁵Ako'y nadadalamhati, at handang mamatay mula sa aking kabataan: habang aking tinitiis ang iyong mga kakilakilabot na bagay ay nakakalingat ako.

¹⁵I [am] afflicted, and expiring from youth, I have borne Thy terrors — I pine away.

¹⁶Ang iyong mabangis na poot ay dumaan sa akin; inihiwalay ako ng iyong mga kakilakilabot na bagay.

¹⁶Over me hath Thy wrath passed, Thy terrors have cut me off,

¹⁷Kanilang kinulong ako na parang tubig buong araw; kinubkob ako nilang magkakasama.

¹⁷They have surrounded me as waters all the day, They have gone round against me together,

¹⁸Mangliligaw at kaibigan ay inilayo mo sa akin, at ang aking kakilala ay sa dilim.

¹⁸Thou hast put far from me lover and friend, Mine acquaintance [is] the place of darkness!