¹Taong ipinanganak ng babae ay sa kaunting araw, at lipos ng kabagabagan.

¹Man, that is born of a woman, Is of few days, and full of trouble.

²Siya'y umuusli na gaya ng bulaklak, at nalalagas: siya rin nama'y tumatakas na gaya ng anino, at hindi namamalagi.

²He cometh forth like a flower, and is cut down: He fleeth also as a shadow, and continueth not.

³At iyo bang idinidilat ang iyong mga mata sa isang gaya nito, at ipinagsasama mo ako upang hatulan mo?

³And dost thou open thine eyes upon such a one, And bringest me into judgment with thee?

⁴Sinong makakakuha ng malinis na bagay sa marumi? wala.

⁴Who can bring a clean thing out of an unclean? not one.

⁵Yayamang ang kaniyang mga kaarawan ay nangapasiyahan, ang bilang ng kaniyang mga buwan ay talastas mo, at iyong hinanggahan ang kaniyang mga hangganan upang huwag siyang makaraan;

⁵Seeing his days are determined, The number of his months is with thee, And thou hast appointed his bounds that he cannot pass;

⁶Ilayo mo sa kaniya ang iyong paningin, upang siya'y makapagpahinga, hanggang sa maganap niya, na gaya ng isang magpapaupa, ang kaniyang araw.

⁶Look away from him, that he may rest, Till he shall accomplish, as a hireling, his day.

⁷Sapagka't may pagasa sa isang punong kahoy, na kung ito'y putulin, ay sisibol uli, at ang sariwang sanga niyaon ay hindi maglilikat.

⁷For there is hope of a tree, If it be cut down, that it will sprout again, And that the tender branch thereof will not cease.

⁸Bagaman ang kaniyang ugat ay tumanda sa lupa, at ang puno niyao'y mamatay sa lupa;

⁸Though the root thereof wax old in the earth, And the stock thereof die in the ground;

⁹Gayon ma'y sa pamamagitan ng amoy ng tubig ay sisibol, at magsasanga na gaya ng pananim.

⁹Yet through the scent of water it will bud, And put forth boughs like a plant.

¹⁰Nguni't ang tao ay namamatay at natutunaw; Oo, ang tao ay nalalagutan ng hininga, at saan nandoon siya?

¹⁰But man dieth, and is laid low: Yea, man giveth up the ghost, and where is he?

¹¹Kung paanong ang tubig ay lumalabas sa dagat, at ang ilog ay humuhupa at natutuyo;

¹¹[As] the waters fail from the sea, And the river wasteth and drieth up;

¹²Gayon ang tao ay nabubuwal at hindi na bumabangon: hanggang sa ang langit ay mawala, sila'y hindi magsisibangon, ni mangagigising man sa kanilang pagkakatulog.

¹²So man lieth down and riseth not: Till the heavens be no more, they shall not awake, Nor be roused out of their sleep.

¹³Oh ikubli mo nawa ako sa Sheol. Na ingatan mo nawa akong lihim hanggang sa ang iyong poot ay makaraan, na takdaan mo nawa ako ng takdang panahon, at iyong alalahanin ako!

¹³Oh that thou wouldest hide me in Sheol, That thou wouldest keep me secret, until thy wrath be past, That thou wouldest appoint me a set time, and remember me!

¹⁴Kung ang isang tao ay mamatay, mabubuhay pa ba siya? Lahat ng araw ng aking pakikipagbaka ay maghihintay ako, hanggang sa dumating ang pagbabago.

¹⁴If a man die, shall he live [again]? All the days of my warfare would I wait, Till my release should come.

¹⁵Ikaw ay tatawag, at ako'y sasagot sa iyo: ikaw ay magtataglay ng nasa sa gawa ng iyong mga kamay.

¹⁵Thou wouldest call, and I would answer thee: Thou wouldest have a desire to the work of thy hands.

¹⁶Nguni't ngayo'y binibilang mo ang aking mga hakbang: hindi mo ba pinapansin ang aking kasalanan?

¹⁶But now thou numberest my steps: Dost thou not watch over my sin?

¹⁷Ang aking pagsalangsang ay natatatakan sa isang supot, at iyong inilalapat ang aking kasamaan.

¹⁷My transgression is sealed up in a bag, And thou fastenest up mine iniquity.

¹⁸At tunay na ang bundok na natitibag, ay nawawala, at ang bato ay napababago mula sa kinaroroonan niyaon;

¹⁸But the mountain falling cometh to nought; And the rock is removed out of its place;

¹⁹Inuukit ng tubig ang mga bato; tinatangay ng mga baha niyaon ang alabok ng lupa: sa gayon iyong sinisira ang pagasa ng tao.

¹⁹The waters wear the stones; The overflowings thereof wash away the dust of the earth: So thou destroyest the hope of man.

²⁰Ikaw ay nananaig kailan man laban sa kaniya at siya'y pumapanaw; iyong pinapagbabago ang kaniyang mukha, at iyong pinayayaon siya.

²⁰Thou prevailest for ever against him, and he passeth; Thou changest his countenance, and sendest him away.

²¹Ang kaniyang mga anak ay nagtataglay ng karangalan, at hindi niya nalalaman; at sila'y ibinababa, nguni't hindi niya nahahalata sila.

²¹His sons come to honor, and he knoweth it not; And they are brought low, but he perceiveth it not of them.

²²Nguni't ang kaniyang laman sa kaniya ay masakit, at ang kaniyang kaluluwa sa loob niya ay namamanglaw.

²²But his flesh upon him hath pain, And his soul within him mourneth.