¹Nalalaman mo ba ang panahong ipinanganganak ng mga kambing bundok? O matatandaan mo ba ang mga pagdaramdam ng mga usa?

¹Knowest thou the time when the wild goats of the rock bring forth? [Or] canst thou mark when the hinds do calve?

²Mabibilang mo ba ang mga buwan ng kanilang kagampanan? O nalalaman mo ba ang panahong kanilang ipinanganak?

²Canst thou number the months that they fulfil? Or knowest thou the time when they bring forth?

³Sila'y nagsisiyuko, kanilang inilalabas ang kanilang mga anak, kaniyang iniwawaksi ang kanilang kapanglawan.

³They bow themselves, they bring forth their young, They cast out their pains.

⁴Ang kanilang mga anak ay nagiging malakas, sila'y nagsisilaki sa kaparangan; sila'y nagsisiyao at hindi na nagsisibalik.

⁴Their young ones become strong, they grow up in the open field; They go forth, and return not again.

⁵Sinong nagpakawala sa mabangis na asno? O sinong nagkalag ng mga tali ng mailap na asno?

⁵Who hath sent out the wild ass free? Or who hath loosed the bonds of the swift ass,

⁶Na ginawa kong bahay niya ang ilang, at ang lupaing maasin na kaniyang tahanan.

⁶Whose home I have made the wilderness, And the salt land his dwelling-place?

⁷Kaniyang nililibak ang kaguluhan ng bayan. Ni hindi niya dinidinig ang sigaw ng nagpapatakbo ng hayop.

⁷He scorneth the tumult of the city, Neither heareth he the shoutings of the driver.

⁸Ang libot ng mga bundok ay kaniyang pastulan, at kaniyang sinasaliksik ang bawa't sariwang bagay.

⁸The range of the mountains is his pasture, And he searcheth after every green thing.

⁹Matutuwa ba ang bakang gubat na maglingkod sa iyo? O matitira ba sa siping ng iyong pasabsaban?

⁹Will the wild-ox be content to serve thee? Or will he abide by thy crib?

¹⁰Matatalian mo ba ang bakang gubat ng iyong panali sa pangbukid? O magbubusagsag ba ng mga libis sa likuran mo?

¹⁰Canst thou bind the wild-ox with his band in the furrow? Or will he harrow the valleys after thee?

¹¹Aasa ka ba sa kaniya, dahil sa siya'y totoong malakas? O iiwan mo ba ang iyong gawain sa kaniya?

¹¹Wilt thou trust him, because his strength is great? Or wilt thou leave to him thy labor?

¹²Ipagkakatiwala mo ba sa kaniya na iuuwi sa bahay ang iyong binhi, at pipisanin ang mga butil sa iyong giikan?

¹²Wilt thou confide in him, that he will bring home thy seed, And gather [the grain] of thy threshing-floor?

¹³Ang pakpak ng avestruz ay nagagalak; nguni't may kagandahang loob ba ang kanilang mga pakpak at mga balahibo?

¹³The wings of the ostrich wave proudly; [But] are they the pinions and plumage of love?

¹⁴Sapagka't nagiiwan ng kaniyang mga itlog sa lupa, at pinaiinit ang mga yaon sa alabok,

¹⁴For she leaveth her eggs on the earth, And warmeth them in the dust,

¹⁵At kinalilimutang mangapipisa ng paa, o mangayuyurakan ng mabangis na hayop.

¹⁵And forgetteth that the foot may crush them, Or that the wild beast may trample them.

¹⁶Siya'y nagmamatigas laban sa kaniyang mga sisiw na tila hindi kaniya: bagaman ang kaniyang gawa ay mawalang kabuluhan, hindi niya ikinatatakot;

¹⁶She dealeth hardly with her young ones, as if they were not hers: Though her labor be in vain, [she is] without fear;

¹⁷Sapagka't binawian siya ng Dios ng karunungan, ni hindi siya binahaginan ng unawa.

¹⁷Because God hath deprived her of wisdom, Neither hath he imparted to her understanding.

¹⁸Anomang panahon na siya'y napaiitaas, hinahamak niya ang kabayo at ang sakay nito.

¹⁸What time she lifteth up herself on high, She scorneth the horse and his rider.

¹⁹Nagbigay ka ba sa kabayo ng kalakasan? Binihisan mo ba ang kaniyang leeg ng buhok na gumagalaw?

¹⁹Hast thou given the horse [his] might? Hast thou clothed his neck with the quivering mane?

²⁰Pinalulukso mo ba siya na parang balang? Ang kaluwalhatian ng kaniyang bahin ay kakilakilabot.

²⁰Hast thou made him to leap as a locust? The glory of his snorting is terrible.

²¹Siya'y kumukutkot sa libis, at nagagalak sa kaniyang kalakasan, siya'y sumasagupa sa mga taong may sandata.

²¹He paweth in the valley, and rejoiceth in his strength: He goeth out to meet the armed men.

²²Tinutuya niya ang takot at hindi nanglulupaypay: ni hindi tinatalikuran ang tabak.

²²He mocketh at fear, and is not dismayed; Neither turneth he back from the sword.

²³Ang suksukan ng pana ay tumutunog laban sa kaniya, ang makintab na sibat at ang kalasag.

²³The quiver rattleth against him, The flashing spear and the javelin.

²⁴Kaniyang sinasakmal ang lupa na may kabangisan at poot; ni hindi siya naniniwala na yao'y tunog ng pakakak.

²⁴He swalloweth the ground with fierceness and rage; Neither believeth he that it is the voice of the trumpet.

²⁵Kaniyang sinasabi sa tuwing tutunog ang mga pakakak: Aha! At kaniyang naaamoy ang pagbabaka sa malayo, ang sigaw ng mga kapitan at ang hiyaw.

²⁵As oft as the trumpet [soundeth] he saith, Aha! And he smelleth the battle afar off, The thunder of the captains, and the shouting.

²⁶Lumilipad ba ang uwak sa pamamagitan ng inyong karunungan, at iniuunat ba ang kaniyang mga pakpak sa dakong timugan?

²⁶Is it by thy wisdom that the hawk soareth, (And) stretcheth her wings toward the south?

²⁷Napaiilanglang ba ang agila sa iyong utos, at gumagawa ba ng kaniyang pugad sa itaas?

²⁷Is it at thy command that the eagle mounteth up, And maketh her nest on high?

²⁸Sila'y nananahan sa malaking bato, at doon tumitira, sa taluktok ng burol at sa katibayan,

²⁸On the cliff she dwelleth, and maketh her home, Upon the point of the cliff, and the stronghold.

²⁹Mula roo'y tumitingin siya ng madadagit; ang kaniyang mga mata ay tumatanaw sa malayo.

²⁹From thence she spieth out the prey; Her eyes behold it afar off.

³⁰Ang mga anak naman niya ay nagsisihitit ng dugo: at kung saan naroon ang pinatay ay naroon siya.

³⁰Her young ones also suck up blood: And where the slain are, there is she.