¹At siya'y pumasok at nagdaan sa Jerico.

¹And he entered and was passing through Jericho.

²At narito, isang lalake na tinatawag sa pangalang Zaqueo; at siya'y isang puno ng mga maniningil ng buwis, at siya'y mayaman.

²And behold, a man called by name Zacchaeus; and he was a chief publican, and he was rich.

³At pinagpipilitan niyang makita si Jesus kung sino kaya siya; at hindi mangyari, dahil sa maraming tao, sapagka't siya'y pandak.

³And he sought to see Jesus who he was; and could not for the crowd, because he was little of stature.

⁴At tumakbo siya sa unahan, at umakyat sa isang punong kahoy na sikomoro upang makita siya: sapagka't siya'y magdaraan sa daang yaon.

⁴And he ran on before, and climbed up into a sycomore tree to see him: for he was to pass that way.

⁵At nang dumating si Jesus sa dakong yaon, ay siya'y tumingala, at sinabi sa kaniya, Zaqueo, magmadali ka, at bumaba ka; sapagka't ngayo'y kinakailangang ako'y tumuloy sa bahay mo.

⁵And when Jesus came to the place, he looked up, and said unto him, Zacchaeus, make haste, and come down; for to-day I must abide at thy house.

⁶At siya'y nagmadali, at bumaba, at tinanggap siyang may tuwa.

⁶And he made haste, and came down, and received him joyfully.

⁷At nang makita nila ito, ay nangagbulongbulungan silang lahat, na nangagsasabi, Siya'y pumasok na nanunuluyan sa isang taong makasalanan.

⁷And when they saw it, they all murmured, saying, He is gone in to lodge with a man that is a sinner.

⁸At si Zaqueo ay nagtindig, at sinabi sa Panginoon, Narito, Panginoon, ang kalahati ng aking mga pag-aari ay ibinibigay ko sa mga dukha; at kung sakali't nakasingil akong may daya sa kanino mang tao, ay isinasauli ko ng makaapat.

⁸And Zacchaeus stood, and said unto the Lord, Behold, Lord, the half of my goods I give to the poor; and if I have wrongfully exacted aught of any man, I restore fourfold.

⁹At sinabi sa kaniya ni Jesus, Dumating sa bahay na ito ngayon ang pagkaligtas, sapagka't siya'y anak din naman ni Abraham.

⁹And Jesus said unto him, To-day is salvation come to this house, forasmuch as he also is a son of Abraham.

¹⁰Sapagka't ang Anak ng tao ay naparito upang hanapin at iligtas ang nawala.

¹⁰For the Son of man came to seek and to save that which was lost.

¹¹At samantalang pinakikinggan nila ang mga bagay na ito, ay dinugtungan niya at sinalita ang isang talinghaga, sapagka't siya'y malapit na sa Jerusalem, at sapagka't kanilang inakala na pagdaka'y mahahayag ang kaharian ng Dios.

¹¹And as they heard these things, he added and spake a parable, because he was nigh to Jerusalem, and [because] they supposed that the kingdom of God was immediately to appear.

¹²Sinabi nga niya, Isang mahal na tao ay naparoon sa isang malayong lupain, upang tumanggap ng isang kaharian na ukol sa kaniyang sarili, at magbalik.

¹²He said therefore, A certain nobleman went into a far country, to receive for himself a kingdom, and to return.

¹³At tinawag niya ang sangpu sa kaniyang mga alipin at binigyan sila ng sangpung mina, at sinabi sa kanila, Ipangalakal ninyo ito hanggang sa ako'y dumating.

¹³And he called ten servants of his, and gave them ten pounds, and said unto them, Trade ye [herewith] till I come.

¹⁴Datapuwa't kinapopootan siya ng kaniyang mga mamamayan, at ipinahabol siya sa isang sugo, na nagsasabi, Ayaw kami na ang taong ito'y maghari pa sa amin.

¹⁴But his citizens hated him, and sent an ambassage after him, saying, We will not that this man reign over us.

¹⁵At nangyari, na nang siya'y muling magbalik, nang matanggap na ang kaharian, ay ipinatawag niya sa kaniyang harapan ang mga aliping yaon, na binigyan niya ng salapi, upang maalaman niya kung gaano ang kanilang tinubo sa pangangalakal.

¹⁵And it came to pass, when he was come back again, having received the kingdom, that he commanded these servants, unto whom he had given the money, to be called to him, that he might know what they had gained by trading.

¹⁶At dumating sa harapan niya ang una, na nagsasabi, Panginoon, nagtubo ang iyong mina ng sangpung mina pa.

¹⁶And the first came before him, saying, Lord, thy pound hath made ten pounds more.

¹⁷At sinabi niya sa kaniya, Mabuting gawa, ikaw na mabuting alipin: sapagka't nagtapat ka sa kakaunti, magkaroon ka ng kapamahalaan sa sangpung bayan.

¹⁷And he said unto him, Well done, thou good servant: because thou wast found faithful in a very little, have thou authority over ten cities.

¹⁸At dumating ang ikalawa, na nagsasabi, Panginoon, nagtubo ang iyong mina ng limang mina.

¹⁸And the second came, saying, Thy pound, Lord, hath made five pounds.

¹⁹At sinabi niya sa kaniya, Magkaroon ka naman ng kapamahalaan sa limang bayan.

¹⁹And he said unto him also, Be thou also over five cities.

²⁰At dumating ang iba pa, na nagsasabi, Panginoon, narito ang iyong mina, na aking itinago sa isang panyo:

²⁰And another came, saying, Lord, behold, [here is] thy pound, which I kept laid up in a napkin:

²¹Dahil sa ako'y natakot sa iyo, sapagka't ikaw ay taong mabagsik kinukuha mo ang hindi mo inilagay, at ginagapas mo ang hindi mo inihasik.

²¹for I feared thee, because thou art an austere man: thou takest up that which thou layedst not down, and reapest that which thou didst not sow.

²²Sinabi niya sa kaniya, Sa sariling bibig mo kita hinahatulan ikaw na masamang alipin. Nalalaman mo na ako'y taong mabagsik, na kumukuha ng hindi ko inilagay, at gumagapas ng hindi ko inihasik;

²²He saith unto him, Out of thine own mouth will I judge thee, thou wicked servant. Thou knewest that I am an austere man, taking up that which I laid not down, and reaping that which I did not sow;

²³Kung gayon, bakit hindi mo inilagay ang salapi ko sa bangko, at nang sa aking pagbalik ay mahingi ko yaon pati ng tinubo?

²³then wherefore gavest thou not my money into the bank, and I at my coming should have required it with interest?

²⁴At sinabi niya sa mga nahaharap, Alisin ninyo sa kaniya ang mina, at ibigay ninyo sa may sangpung mina.

²⁴And he said unto them that stood by, Take away from him the pound, and give it unto him that hath the ten pounds.

²⁵At sinabi nila sa kaniya, Panginoon, siya'y mayroong sangpung mina.

²⁵And they said unto him, Lord, he hath ten pounds.

²⁶Sinasabi ko sa inyo, na bibigyan ang bawa't mayroon; datapuwa't ang wala, pati ng nasa kaniya ay aalisin sa kaniya.

²⁶I say unto you, that unto every one that hath shall be given; but from him that hath not, even that which he hath shall be taken away from him.

²⁷Datapuwa't itong aking mga kaaway, na ayaw na ako'y maghari sa kanila, ay dalhin ninyo rito, at patayin ninyo sila sa harapan ko.

²⁷But these mine enemies, that would not that I should reign over them, bring hither, and slay them before me.

²⁸At nang masabi niyang gayon, ay nagpatuloy siya sa unahan, na umahon sa Jerusalem.

²⁸And when he had thus spoken, he went on before, going up to Jerusalem.

²⁹At nangyari, na nang siya'y malapit na sa Betfage at Betania, sa bundok na tinatawag na Olivo, ay sinugo niya ang dalawa sa kaniyang mga alagad,

²⁹And it came to pass, when he drew nigh unto Bethphage and Bethany, at the mount that is called Olivet, he sent two of the disciples,

³⁰Na sinasabi, Magsiyaon kayo sa inyong lakad sa katapat na nayon; sa pagpasok ninyo roon, ay masusumpungan ninyo ang isang nakatali na batang asno, na hindi pa nasasakyan ng sinomang tao: kalagin ninyo siya, at dalhin ninyo siya rito.

³⁰saying, Go your way into the village over against [you]; in which as ye enter ye shall find a colt tied, whereon no man ever yet sat: loose him, and bring him.

³¹At kung may sinomang tumanong sa inyo, Bakit ninyo kinakalag iyan? ganito ang inyong sasabihin, Kinakailangan siya ng Panginoon.

³¹And if any one ask you, Why do ye loose him? thus shall ye say, The Lord hath need of him.

³²At nagsiparoon ang mga sugo at nasumpungan ng ayon sa sinabi niya sa kanila.

³²And they that were sent went away, and found even as he had said unto them.

³³At nang kinakalag nila ang batang asno, ay sinabi sa kanila ng mga mayari niyaon, Bakit kinakalag ninyo ang batang asno?

³³And as they were loosing the colt, the owners thereof said unto them, Why loose ye the colt?

³⁴At sinabi nila, Kinakailangan siya ng Panginoon.

³⁴And they said, The Lord hath need of him.

³⁵At dinala nila siya kay Jesus: at inilagay nila ang kanilang mga damit sa ibabaw ng batang asno, at isinakay nila si Jesus sa ibabaw noon.

³⁵And they brought him to Jesus: and they threw their garments upon the colt, and set Jesus thereon.

³⁶At samantalang siya'y lumalakad, ay inilalatag nila ang kanilang mga damit sa daan.

³⁶And as he went, they spread their garments in the way.

³⁷At nang nalalapit siya sa libis ng bundok ng mga Olivo, ang buong karamihan ng mga alagad ay nangagpasimulang mangagkatuwa at mangagpuri sa Dios ng malakas na tinig dahil sa lahat ng mga gawang makapangyarihan na kanilang mangakita.

³⁷And as he was now drawing nigh, [even] at the descent of the mount of Olives, the whole multitude of the disciples began to rejoice and praise God with a loud voice for all the mighty works which they had seen;

³⁸Na sinasabi, Mapalad ang Hari na pumaparito sa pangalan ng Panginoon: kapayapaan sa langit, at kaluwalhatian sa kataastaasan.

³⁸saying, Blessed [is] the King that cometh in the name of the Lord: peace in heaven, and glory in the highest.

³⁹At ilan sa mga Fariseo na mula sa karamihan ay nangagsabi sa kaniya, Guro, sawayin mo ang iyong mga alagad.

³⁹And some of the Pharisees from the multitude said unto him, Teacher, rebuke thy disciples.

⁴⁰At sumagot siya at nagsabi, Sinasabi ko sa inyo na kung hindi mangagsiimik ang mga ito, ang mga bato'y sisigaw.

⁴⁰And he answered and said, I tell you that, if these shall hold their peace, the stones will cry out.

⁴¹At nang malapit na siya, nakita niya ang bayan, at ito'y kaniyang tinangisan,

⁴¹And when he drew nigh, he saw the city and wept over it,

⁴²Na sinasabi, Kung sa araw na ito ay nakilala mo sana, sa iyong sarili, ang mga bagay na nauukol sa iyong kapayapaan! datapuwa't ngayo'y pawang nangatatago sa iyong mga mata.

⁴²saying, If thou hadst known in this day, even thou, the things which belong unto peace! but now they are hid from thine eyes.

⁴³Sapagka't darating sa iyo ang mga araw, na babakuran ka ng kuta ng mga kaaway mo, at kukubkubin ka, at gigipitin ka sa magkabikabila,

⁴³For the days shall come upon thee, when thine enemies shall cast up a bank about thee, and compass thee round, and keep thee in on every side,

⁴⁴At ilulugso ka sa lupa, at ang mga anak mo na nasa loob mo; at sa iyo'y hindi sila magiiwan ng bato sa ibabaw ng kapuwa bato; sapagka't hindi mo nakilala ang panahon ng sa iyo'y pagdalaw.

⁴⁴and shall dash thee to the ground, and thy children within thee; and they shall not leave in thee one stone upon another; because thou knewest not the time of thy visitation.

⁴⁵At pumasok siya sa templo, at pinasimulang itaboy sa labas ang mga nangagbibili,

⁴⁵And he entered into the temple, and began to cast out them that sold,

⁴⁶Na sinasabi sa kanila, Nasusulat nga, At ang aking bahay ay magiging bahay-panalanginan: datapuwa't ginawa ninyong yungib ng mga tulisan.

⁴⁶saying unto them, It is written, And my house shall be a house of prayer: but ye have made it a den of robbers.

⁴⁷At nagtuturo siya arawaraw sa templo. Datapuwa't ang mga pangulong saserdote, at ang mga eskriba, at ang mga taong pangunahin sa bayan ay nangagsisikap na siya'y patayin:

⁴⁷And he was teaching daily in the temple. But the chief priests and the scribes and the principal men of the people sought to destroy him:

⁴⁸At di nila masumpungan kung ano ang kanilang magagawa; sapagka't natitigilan ang buong bayan sa pakikinig sa kaniya.

⁴⁸and they could not find what they might do; for the people all hung upon him, listening.