¹Ang humihiwalay ay humahanap ng sarili niyang nasa, at nakikipagtalo laban sa lahat na magaling na karunungan.

¹He that separateth himself seeketh [his own] desire, And rageth against all sound wisdom.

²Ang mangmang ay walang kaluguran sa paguunawa, kundi maihayag lamang ang kaniyang puso.

²A fool hath no delight in understanding, But only that his heart may reveal itself.

³Pagka ang masama ay dumarating, dumarating din naman ang paghamak, at kasama ng kutya ang pagkaduwahagi.

³When the wicked cometh, there cometh also contempt, And with ignominy [cometh] reproach.

⁴Ang mga salita ng bibig ng tao ay parang malalim na tubig; ang bukal ng karunungan ay parang umaagos na batis.

⁴The words of a man's mouth are [as] deep waters; The wellspring of wisdom is [as] a flowing brook.

⁵Igalang ang pagkatao ng masama ay hindi mabuti, ni iligaw man ang matuwid sa kahatulan.

⁵To respect the person of the wicked is not good, [Nor] to turn aside the righteous in judgment.

⁶Ang mga labi ng mangmang ay nanasok sa pagkakaalit, at tinatawag ng kaniyang bibig ang mga hampas.

⁶A fool's lips enter into contention, And his mouth calleth for stripes.

⁷Ang bibig ng mangmang ay kaniyang kapahamakan, at ang kaniyang mga labi ay silo ng kaniyang kaluluwa.

⁷A fool's mouth is his destruction, And his lips are the snare of his soul.

⁸Ang mga salita ng mga mapaghatid-dumapit ay parang mga masarap na subo, at nagsisibaba sa pinakaloob ng tiyan.

⁸The words of a whisperer are as dainty morsels, And they go down into the innermost parts.

⁹Siya mang walang bahala sa kaniyang gawain ay kapatid siya ng maninira.

⁹He also that is slack in his work Is brother to him that is a destroyer.

¹⁰Ang pangalan ng Panginoon ay matibay na moog: tinatakbuhan ng matuwid at naliligtas.

¹⁰The name of Jehovah is a strong tower; The righteous runneth into it, and is safe.

¹¹Ang yaman ng mayamang tao ay ang kaniyang matibay na bayan, at gaya ng matayog na kuta sa kaniyang sariling isip,

¹¹The rich man's wealth is his strong city, And as a high wall in his own imagination.

¹²Bago ang pagkapahamak ay pagmamalaki ng puso ng tao, at bago ang karangalan ang pagpapakumbaba.

¹²Before destruction the heart of man is haughty; And before honor [goeth] humility.

¹³Ang sumasagot bago makinig, ay kamangmangan at kahihiyan sa kaniya.

¹³He that giveth answer before he heareth, It is folly and shame unto him.

¹⁴Aalalayan ng diwa ng tao ang kaniyang sakit; nguni't ang bagbag na diwa sinong nakapagdadala?

¹⁴The spirit of a man will sustain his infirmity; But a broken spirit who can bear?

¹⁵Ang puso ng mabait ay nagtatamo ng kaalaman; at ang pakinig ng pantas ay humahanap ng kaalaman.

¹⁵The heart of the prudent getteth knowledge; And the ear of the wise seeketh knowledge.

¹⁶Ang kaloob ng tao ay nagbubukas ng daan sa kaniya, at dinadala siya sa harap ng mga dakilang tao.

¹⁶A man's gift maketh room for him, And bringeth him before great men.

¹⁷Ang nakikipaglaban ng kaniyang usap na una ay tila ganap; nguni't dumarating ang kaniyang kapuwa at sinisiyasat siya.

¹⁷He that pleadeth his cause first [seemeth] just; But his neighbor cometh and searcheth him out.

¹⁸Ang pagsasapalaran ay nagpapatigil ng mga pagtatalo, at naghihiwalay sa gitna ng mga makapangyarihan.

¹⁸The lot causeth contentions to cease, And parteth between the mighty.

¹⁹Ang kapatid na nasaktan sa kalooban ay mahirap mabawi kay sa matibay na bayan: at ang gayong mga pagtatalo ay parang mga halang ng isang kastilyo.

¹⁹A brother offended [is harder to be won] than a strong city; And [such] contentions are like the bars of a castle.

²⁰Ang tiyan ng tao ay mabubusog ng bunga ng kaniyang bibig; sa bunga ng kaniyang mga labi ay masisiyahan siya.

²⁰A man's belly shall be filled with the fruit of his mouth; With the increase of his lips shall he be satisfied.

²¹Kamatayan at buhay ay nasa kapangyarihan ng dila; at ang nagsisiibig sa kaniya ay magsisikain ng kaniyang bunga.

²¹Death and life are in the power of the tongue; And they that love it shall eat the fruit thereof.

²²Sinomang lalaking nakakasumpong ng asawa ay nakasumpong ng mabuting bagay, at nagtatamo ng lingap ng Panginoon.

²²Whoso findeth a wife findeth a good thing, And obtaineth favor of Jehovah.

²³Ang dukha ay gumagamit ng mga pamanhik: nguni't ang mayaman ay sumasagot na may kagilasan.

²³The poor useth entreaties; But the rich answereth roughly.

²⁴Ang nagpaparami ng mga kaibigan ay sa kaniyang sariling kapahamakan: nguni't may kaibigan na mahigit kay sa isang kapatid.

²⁴He that maketh many friends [doeth it] to his own destruction; But there is a friend that sticketh closer than a brother.