¹Maigi ang isang tuyong subo at may katahimikan, kay sa bahay na may laging pistahan na may kaalitan.

¹Better is a dry morsel, and quietness therewith, Than a house full of feasting with strife.

²Ang lingkod na gumagawang may kapantasan ay nagpupuno sa anak na nakahihiya, at siya'y makakabahagi sa mana ng magkakapatid.

²A servant that dealeth wisely shall have rule over a son that causeth shame, And shall have part in the inheritance among the brethren.

³Ang dalisayan ay sa pilak, at ang hurno ay sa ginto: nguni't sinusubok ng Panginoon ang mga puso.

³The refining pot is for silver, and the furnace for gold; But Jehovah trieth the hearts.

⁴Ang manggagawa ng kasamaan ay nakikinig sa masasamang labi; at ang sinungaling ay nakikinig sa masamang dila.

⁴An evil-doer giveth heed to wicked lips; [And] a liar giveth ear to a mischievous tongue.

⁵Sinomang tumutuya sa dukha ay dumudusta sa Maylalang sa kaniya: at ang natutuwa sa kasakunaan ay walang pagsalang parurusahan.

⁵Whoso mocketh the poor reproacheth his Maker; [And] he that is glad at calamity shall not be unpunished.

⁶Ang mga anak ng mga anak ay putong ng mga matatandang tao; at ang kaluwalhatian ng mga anak ay ang kanilang mga magulang.

⁶Children's children are the crown of old men; And the glory of children are their fathers.

⁷Ang marilag na pananalita ay hindi nagiging mabuti sa mangmang: lalo na ang magdarayang mga labi, sa isang pangulo.

⁷Excellent speech becometh not a fool; Much less do lying lips a prince.

⁸Ang suhol ay parang mahalagang bato sa mga mata ng nagtatamo: saan man pumihit ay gumiginhawa.

⁸A bribe is [as] a precious stone in the eyes of him that hath it; Whithersoever it turneth, it prospereth.

⁹Ang nagtatakip ng pagsalangsang ay humahanap ng pagibig: nguni't ang nagdadadaldal tungkol sa anoman ay naghihiwalay ng magkakaibigang matalik.

⁹He that covereth a transgression seeketh love; But he that harpeth on a matter separateth chief friends.

¹⁰Ang saway ay nanasok na taimtim sa isang naguunawa, kay sa isang daang hampas sa mangmang.

¹⁰A rebuke entereth deeper into one that hath understanding Than a hundred stripes into a fool.

¹¹Ang hinahanap lamang ng masamang tao ay panghihimagsik; kaya't isang mabagsik na sugo ay susuguin laban sa kaniya.

¹¹An evil man seeketh only rebellion; Therefore a cruel messenger shall be sent against him.

¹²Masalubong ang tao ng oso na nanakawan ng kaniyang mga anak, maigi kay sa mangmang sa kaniyang kamangmangan.

¹²Let a bear robbed of her whelps meet a man, Rather than a fool in his folly.

¹³Sinomang gumaganti ng kasamaan sa mabuti, kasamaan ay hindi hihiwalay sa kaniyang bahay.

¹³Whoso rewardeth evil for good, Evil shall not depart from his house.

¹⁴Ang pasimula ng pagkakaalit ay gaya ng pagbuga ng tubig: kaya't iwan ninyo ang pagtatalo, bago maginit sa pagkakaalit.

¹⁴The beginning of strife is [as] when one letteth out water: Therefore leave off contention, before there is quarrelling.

¹⁵Siya na umaaring ganap sa masama, at siya na nagpaparusa sa matuwid, kapuwa sila kasuklamsuklam sa Panginoon.

¹⁵He that justifieth the wicked, and he that condemneth the righteous, Both of them alike are an abomination to Jehovah.

¹⁶Bakit may halaga sa kamay ng mangmang upang ibili ng karunungan, gayong wala siyang pagkaunawa?

¹⁶Wherefore is there a price in the hand of a fool to buy wisdom, Seeing he hath no understanding?

¹⁷Ang kaibigan ay umiibig sa lahat ng panahon, at ang kapatid ay ipinanganak na ukol sa kasakunaan.

¹⁷A friend loveth at all times; And a brother is born for adversity.

¹⁸Ang taong walang unawa ay nakikikamay, at nagiging mananagot sa harapan ng kaniyang kapuwa.

¹⁸A man void of understanding striketh hands, And becometh surety in the presence of his neighbor.

¹⁹Ang umiibig sa pagsalangsang ay umiibig sa pagkakaalit: ang nagtataas ng kaniyang pintuan ay humahanap ng kapahamakan.

¹⁹He loveth transgression that loveth strife: He that raiseth high his gate seeketh destruction.

²⁰Siyang may magdarayang puso ay hindi nakakasumpong ng mabuti: at siyang may suwail na dila ay nahuhulog sa karalitaan.

²⁰He that hath a wayward heart findeth no good; And he that hath a perverse tongue falleth into mischief.

²¹Ang nanganganak ng mangmang ay sa kaniyang kapanglawan: at ang ama ng mangmang ay walang kagalakan.

²¹He that begetteth a fool [doeth it] to his sorrow; And the father of a fool hath no joy.

²²Ang masayang puso ay mabuting kagamutan: nguni't ang bagbag na diwa ay tumutuyo ng mga buto.

²²A cheerful heart is a good medicine; But a broken spirit drieth up the bones.

²³Ang masama ay tumatanggap ng suhol mula sa sinapupunan, upang ipahamak ang daan ng kahatulan.

²³A wicked man receiveth a bribe out of the bosom, To pervert the ways of justice.

²⁴Karunungan ay nasa harap ng mukha ng naguunawa: nguni't ang mga mata ng mangmang ay nasa mga wakas ng lupa.

²⁴Wisdom is before the face of him that hath understanding; But the eyes of a fool are in the ends of the earth.

²⁵Ang mangmang na anak ay hirap sa kaniyang ama, at kapaitan sa nanganak sa kaniya.

²⁵A foolish son is a grief to his father, And bitterness to her that bare him.

²⁶Parusahan naman ang matuwid ay hindi mabuti, ni saktan man ang mahal na tao dahil sa kanilang katuwiran.

²⁶Also to punish the righteous is not good, [Nor] to smite the noble for [their] uprightness.

²⁷Siyang nagtitipid ng kaniyang mga salita ay may kaalaman: at siyang may diwang malamig ay taong naguunawa.

²⁷He that spareth his words hath knowledge; And he that is of a cool spirit is a man of understanding.

²⁸Ang mangmang man, pagka siya'y tumatahimik, ay nabibilang na pantas: pagka kaniyang tinitikom ang kaniyang mga labi, ay inaari siyang mabait.

²⁸Even a fool, when he holdeth his peace, is counted wise; When he shutteth his lips, he is [esteemed as] prudent.