¹Nang panahon ding ngang yaon ay nangaroon ang ilan, na nagsipagsabi sa kaniya tungkol sa mga Galileo, na ang dugo ng mga ito'y inihalo ni Pilato sa mga hain nila.

¹Karon may uban nga miabut niadtong maong panahon, nga misugilon kaniya mahitungod sa mga Galileanhon, kang kinsang dugo gisagol ni Pilato sa ilang mga halad.

²At siya'y sumagot at sinabi sa kanila, Inaakala baga ninyo na ang mga Galileong ito ay higit ang pagkamakasalanan kay sa lahat ng mga Galileo, dahil sa sila'y nangagbata ng mga bagay na ito?

²Ug siya mitubag ug miingon kanila: Nagahunahuna ba kamo nga kining mga Galileanhon labi pang mga makasasala kay sa tanang mga Galileanhon, tungod kay sila nag-antus niining mga butanga?

³Sinasabi ko sa inyo, Hindi: datapuwa't, malibang kayo'y mangagsisi, ay mangamamatay kayong lahat sa gayon ding paraan.

³Nagaingon ako kaninyo: Dili; apan, gawas kong kamo mahinulsol, mangamatay kamong tanan sa mao usab nga pagkaagi.

⁴O yaong labingwalo, na nalagpakan ng moog sa Siloe, at nangamatay, ay inaakala baga ninyo na sila'y lalong salarin kay sa lahat ng taong nangananahan sa Jerusalem?

⁴Kun, kadtong mga napulo ug walo, nga hingpukanan sa torre sa Siloe, ug mipatay kanila, nagahunahuna ba kamo nga sila labi pang mga malapason kay sa tanang mga tawo nga nagapuyo sa Jerusalem?

⁵Sinasabi ko sa inyo, Hindi: datapuwa't, malibang kayo'y mangagsisi, ay mangamamatay kayong lahat sa gayon ding paraan.

⁵Ako nagaingon kaninyo: Dili; apan, gawas kong kamo maghinulsol, mangamatay kamong tanan sa mao usab nga pagkaagi.

⁶At sinalita niya ang talinghagang ito, Isang tao ay may isang puno ng igos na natatanim sa kaniyang ubasan; at siya'y naparoong humahanap ng bunga niyaon, at walang nasumpungan.

⁶Ug misulti siya niining sambingay: Usa ka tawo may usa ka higuera nga gitanum sa iyang parrasan, ug miabut siya nga nagapangita ug bunga niini, ug wala makakaplag.

⁷At sinabi niya sa nagaalaga ng ubasan, Narito, tatlong taon nang pumaparito akong humahanap ng bunga sa puno ng igos na ito, at wala akong masumpungan: putulin mo; bakit pa makasisikip sa lupa?

⁷Ug miingon siya sa magpaparras: Ania karon, tolo na kini ka tuig nga ako nagaanhian sa pagpangita ug bunga niining kahoy, ug wala akoy hingkaplagan; putla kini. Nganong magasamok usab kini sa yuta?

⁸At pagsagot niya'y sinabi sa kaniya, Panginoon, pabayaan mo muna sa taong ito, hanggang sa aking mahukayan sa palibot, at malagyan ng pataba:

⁸Ug siya nga nagatubag, miingon: Ginoo, pasagdi una kini niining tuiga usab, hangtud nga magakalut ako sa libut kaniya, ug magaabono kaniya.

⁹At kung pagkatapos ay magbunga, ay mabuti; datapuwa't kung hindi, ay puputulin mo.

⁹Ug kong kini magahatag ug bunga sukad karon, maayo, apan kong dili, pagaputlon mo siya.

¹⁰At siya'y nagtuturo sa mga sinagoga nang araw ng sabbath.

¹⁰Ug siya nagatudlo sa usa sa mga sinagoga sa adlaw nga igpapahulay.

¹¹At narito, ang isang babae na may espiritu ng sakit na may labingwalong taon na; at totoong baluktot at hindi makaunat sa anomang paraan.

¹¹Ug ania karon, usa ka babaye nga may usa ka espiritu sa sakit, sulod sa napulo ug walo ka tuig na; ug siya nagatikoko na lamang, ug wala makatindog sa iyang kaugalingon.

¹²At nang siya'y makita ni Jesus, ay kaniyang tinawag siya, at sinabi niya sa kaniya, Babae, kalag ka na sa iyong sakit.

¹²Ug sa nakit-an siya ni Jesus, iyang gitawag siya, ug miingon kaniya: Babaye, natangtangan ikaw sa imong sakit.

¹³At ipinatong niya ang kaniyang mga kamay sa kaniya: at pagdaka siya'y naunat, at niluwalhati niya ang Dios.

¹³Ug siya nagapandong sa iyang mga kamot sa babaye, ug gilayon kini nakatuy-od, ug naghimaya sa Dios.

¹⁴At ang pinuno sa sinagoga, dala ng kagalitan, sapagka't si Jesus ay nagpagaling nang sabbath, ay sumagot at sinabi sa karamihan, May anim na araw na ang mga tao'y dapat na magsigawa: kaya sa mga araw na iyan ay magsiparito kayo, at kayo'y pagagalingin, at huwag sa araw ng sabbath.

¹⁴Ug ang punoan sa sinagoga, nga nasuko tungod kay si Jesus nag-ayo sa masakiton sa adlaw nga igpapahulay, mitubag ug miingon sa panon sa katawohan: Adunay unom ka adlaw diin ang mga tawo kinahanglan magbuhat; busa, sulod kanila manganhi kamo ug magpaayo, ug dili sa adlaw nga igpapahulay.

¹⁵Datapuwa't sinagot siya ng Panginoon, at sinabi, Kayong mga mapagpaimbabaw, hindi baga kinakalagan ng bawa't isa sa inyo sa sabbath ang kaniyang bakang lalake o ang kaniyang asno sa sabsaban, at ito'y inilalabas upang painumin?

¹⁵Apan ang Ginoo mitubag kaniya, ug miingon: Kamo mga salingkapaw, dili ba sa adlaw nga igpapahulay ang tagsatagsa kaninyo magabadbad sa iyang vaca kun sa iyang asno gikan sa pasungan ug magadala kaniya sa gawas aron paimnon?

¹⁶At ang babaing itong anak ni Abraham, na tinalian ni Satanas, narito, sa loob ng labingwalong taon, hindi baga dapat kalagan ng taling ito sa araw ng sabbath?

¹⁶Ug kining babaye nga anak ni Abraham, nga gigapus ni satanas sulod na sa napulo ug walo ka tuig, dili ba kinahanglan nga pagabadbaran niining gapus sa adlaw nga igpapahulay?

¹⁷At samantalang sinasabi niya ang mga bagay na ito, ay nangapahiya ang lahat ng kaniyang mga kaalit: at nangagagalak ang buong karamihan dahil sa lahat ng maluwalhating bagay na kaniyang ginawa.

¹⁷Ug sa pag-ingon niya niining mga butanga, ang tanan niyang mga kaaway naulawan; ug ang tibook panon sa katawohan nalipay tungod sa tanang mahimayaong mga butang nga gibuhat niya.

¹⁸Sinabi nga niya, Sa ano tulad ang kaharian ng Dios? at sa ano ko itutulad?

¹⁸Busa siya miingon: Sama sa unsa ba ang gingharian sa Dios? Ug sa unsa igapakasama ko kini?

¹⁹Tulad sa isang butil ng mostasa na kinuha ng isang tao, at inihagis sa kaniyang sariling halamanan; at ito'y sumibol, at naging isang punong kahoy; at humapon sa mga sanga nito ang mga ibon sa langit.

¹⁹Ingon kini sa usa ka lugas nga mostaza nga gikuha sa usa ka tawo, ug gipugas sa iyang kaugalingong tanaman; ug kini mitubo, ug nahimong usa ka kahoy; ug ang mga langgam sa langit mibatug sa mga sanga niya.

²⁰At muling sinabi niya, Sa ano ko itutulad ang kaharian ng Dios?

²⁰Ug miingon siya sa pag-usab: Sa unsa ba igapakasama ko ang gingharian sa Dios?

²¹Tulad sa lebadura na kinuha ng isang babae, at itinago sa tatlong takal na harina, hanggang sa ito'y nalebadurahang lahat.

²¹Ingon sa levadura nga gikuha sa usa ka babaye, gisakut sa tolo ka takus sa harina hangtud ang tanan mingtubo.

²²At siya'y yumaon sa kaniyang lakad sa mga bayan at mga nayon, na nagtuturo, at naglalakbay na tungo sa Jerusalem.

²²Ug siya mipadayon sa iyang pag-lakaw nga nagaagi sa mga lungsod ug kabalangayan, nga nagapanudlo, ug nagapanaw paingon sa Jerusalem.

²³At may isang nagsabi sa kaniya, Panginoon, kakaunti baga ang mangaliligtas? At sinabi niya sa kanila,

²³Ug usa kanila miingon kaniya: Ginoo, diriyut ba lamang ang maluwas? Ug siya miingon kanila:

²⁴Magpilit kayong magsipasok sa pintuang makipot: sapagka't sinasabi ko sa inyo na marami ang mangagsisikap na pumasok, at hindi mangyayari.

²⁴Panlimbasug kamo sa pagsulod sa pultahan nga masigpit; kay nagaingon ako kaninyo, nga daghan ang nagapaninguha sa pagsulod, ug dili makahimo.

²⁵Kung makatindig na ang puno ng sangbahayan, at mailapat na ang pinto, at magpasimula kayong mangagsitayo sa labas, at mangagsituktok sa pintuan, na mangagsasabi, Panginoon, buksan mo kami; at siya'y sasagot at sasabihin sa inyo, Hindi ko kayo nangakikilala kung kayo'y taga saan;

²⁵Kong sa makausa ang amahan sa panimalay nagatindog ug nagasira sa pultahan, ug kamo nagasugod sa pagtindog sa gawas, ug sa pagtoktok sa pultahan, nga nagaingon: Ginoo, ablihi kami. Ug siya magatubag ug magaingon kaninyo: Wala ako mahibalo kong diin kamo gikan;

²⁶Kung magkagayo'y pasisimulan ninyong sabihin, Nagsikain kami at nagsiinom sa harap mo, at nagturo ka sa aming mga lansangan;

²⁶Unya magasugod kamo sa pagingon: Sa imong atubangan nanagpangaon ug nanagpanginum kami, ug ikaw nagpanudlo sa among kadalanan.

²⁷At sasabihin niya, Sinasabi ko sa inyo na hindi ko kayo nangakikilala kung kayo'y taga saan; magsilayo kayo sa akin, kayong lahat na manggagawa ng kalikuan.

²⁷Ug magaingon siya: Isulti ko kaninyo nga wala ako mahibalo kong diin kamo gikan: pahalayo kamo kanako, tanan kamo nga mga mamumuhat sa kadautan.

²⁸Diyan na nga ang pagtangis, at ang pagngangalit ng mga ngipin, kung mangakita ninyo si Abraham, at si Isaac, at si Jacob, at ang lahat ng mga propeta sa kaharian ng Dios, at kayo'y palabasin.

²⁸Didto mahitabo unya ang paghilak ug ang pagkagut sa mga ngipon, nga inyong makita si Abraham ug si Isaac, ug si Jacob, ug ang tanang mga manalagna sa gingharian sa Dios, ug kamo pagaabugon ngadto sa gawas.

²⁹At sila'y magsisipanggaling sa silanganan at sa kalunuran, at sa timugan at sa hilagaan, at magsisiupo sa kaharian ng Dios.

²⁹Ug sila moabut gikan sa Sidlakan ug sa Kasadpan, ug gikan sa Amihanan ug sa Habagatan, ug magalingkod sa gingharian sa Dios.

³⁰At narito, may mga huling magiging una at may mga unang magiging huli.

³⁰Ug ania karon, may mga manghiulahi nga manghiuna; ug may mga manghiuna nga manghiulahi.

³¹Nagsidating nang oras ding yaon ang ilang Fariseo, na nangagsasabi sa kaniya, Lumabas ka, at humayo ka rito: sapagka't ibig kang patayin ni Herodes.

³¹Niadtong taknaa may mga Fariseo nga mingduol nga nagaingon kaniya: Pahawa ug lumakaw ka gikan dinhi, kay si Herodes buot mopatay kanimo.

³²At sinabi niya sa kanila, Magsiparoon kayo, at inyong sabihin sa sorrang yaon, Narito, nagpapalabas ako ng mga demonio at nagpapagaling ngayon at bukas, at ako'y magiging sakdal sa ikatlong araw.

³²Ug siya miingon kanila: Umadto kamo, ug mga kadtong singgalong: Ania karon, ginapagula ko ang mga yawa ug ginabuhat ko ang mga pag-ayo karong adlawa, ug ugma; ug sa ikatolo ka adlaw pagahingpiton ako.

³³Gayon ma'y kailangang ako'y yumaon sa aking lakad ngayon at bukas at sa makalawa: sapagka't hindi mangyayari na ang isang propeta ay mamatay sa labas ng Jerusalem.

³³Bisan pa niini, kinahanglan nga molakaw ako karon, ug ugma, ug sa sunod nga adlaw; kay dili mahitabo nga ang usa ka manalagna pagapatyon sa gawas sa Jerusalem.

³⁴Oh Jerusalem, Jerusalem, na pumapatay sa mga propeta, at bumabato sa mga sinugo sa kaniya! Makailang inibig kong tipunin ang iyong mga anak, na gaya ng pagtitipon ng inahing manok sa kaniyang sariling mga sisiw sa ilalim ng kaniyang mga pakpak, at ayaw kayo!

³⁴Oh Jerusalem, Jerusalem, nga nagapatay sa mga manalagna, ug nagabato kanila nga ginapadala nganha kaniya: Makapila nga buot kong tigumon ang imong mga anak, ingon sa usa ka himongaan nga nagatigum sa iyang mga piso sa ilalum sa iyang mga pako, ug wala ka mobuot!

³⁵Narito, sa inyo'y iniwang walang anoman ang inyong bahay: at sinasabi ko sa inyo, Hindi ninyo ako makikita, hanggang sa inyong sabihin, Mapalad ang pumaparito sa pangalan ng Panginoon.

³⁵Ania karon, ang inyong balay gibiyaan kaninyo nga mamingaw; ug nagaingon ako kaninyo, nga kamo dili makakita kanako hangtud nga magaingon kamo: Bulahan ang nagaanhi sa ngalan sa Ginoo.