¹At sinalita niya sa kanila ang isang talinghaga, na sila'y dapat magsipanalanging lagi, at huwag manganglupaypay;

¹Ug siya nagasulti kanila ug usa ka sambingay sa pagpaila nga sila kinahanglan kanunay magaampo ug dili magakaluya;

²Na sinasabi, May isang hukom sa isang bayan, na hindi natatakot sa Dios, at walang taong pinagpipitaganan:

²Nga nagaingon: Sa usa ka lungsod may usa ka maghuhukom nga walay pagkahadlok sa Dios, bisan pagkataha sa mga tawo.

³At sa bayang yaon ay may isang babaing bao; at siya'y naparoroong madalas sa kaniya, na sinasabi, Iganti mo ako sa aking kaalit.

³Ug may usa ka babaye nga balo didto niadtong lungsora nga miadto kaniya sa masubsub sa pag-ingon: Ipanimalus ako batok sa akong kaaway.

⁴At may ilang panahon na siya'y tumatanggi: datapuwa't pagkatapos ay sinabi sa kaniyang sarili, Bagaman di ako natatakot sa Dios, at di nagpipitagan sa tao:

⁴Ug wala siya una magtagad, apan sa ulahi nag-ingon sa iyang kaugalingon: Bisan wala ako mahadlok sa Dios, bisan mataha sa tawo;

⁵Gayon man, sapagka't nililigalig ako ng baong ito, ay igaganti ko siya, baka niya ako bagabagin ng kapaparito.

⁵Apan, tungod kay ginasamukan ako niining babaye nga balo, magpanimalus ako alang kaniya, tingali unya magapaguol siya kanako tungod sa iyang pag-utas ug balikbalik.

⁶At sinabi ng Panginoon, Pakinggan ninyo ang sinabi ng likong hukom.

⁶Ug miingon ang Ginoo: Patalinghugi ninyo ang ginaingon sa maghuhukom nga dili matarung.

⁷At hindi baga, igaganti ng Dios ang kaniyang mga hirang, na sumisigaw sa kaniya sa araw at gabi, at siya'y may pagpapahinuhod sa kanila?

⁷Ug dili ba ang Dios magpanimalus alang sa iyang mga pinili nga nagasinggit kaniya sa adlaw ug sa gabii, ug bisan pa siya nagamapailubon kanila?

⁸Sinasabi ko sa inyo, na sila'y madaling igaganti niya. Gayon ma'y pagparito ng Anak ng tao, makakasumpong kaya siya ng pananampalataya sa lupa?

⁸Nagaingon ako kaninyo nga siya magapanimalus alang kanila sa madali. Bisan pa niini, kong moanhi ang Anak sa tawo, makakaplag ba siya ug pagtoo sa yuta?

⁹At kaniyang sinalita naman ang talinghagang ito sa nagsisiasa sa kanilang sarili, na nangagpapanggap na sila'y matutuwid, at pinawawalang halaga ang lahat ng mga iba:

⁹Ug miingon usab siya niini nga sambingay mahatungod niadtong uban nga nagasalig sa ilang kaugalingon nga sila mga matarung, ug nagatamay sa uban.

¹⁰May dalawang lalaking nagsipanhik sa templo upang magsipanalangin; ang isa'y Fariseo, at ang isa'y maniningil ng buwis.

¹⁰Duha ka tawo mingsaka sa templo sa pag-ampo: ang usa Fariseo, ug ang usa maniningil sa buhis.

¹¹Ang Fariseo ay nakatayo at nanalangin sa kaniyang sarili ng ganito, Dios, pinasasalamatan kita, na hindi ako gaya ng ibang mga tao, na mga manglulupig, mga liko, mga mapangalunya, o hindi man lamang gaya ng maniningil ng buwis na ito.

¹¹Ang Fariseo nagatindog ug nagaampo sa ingon niini sa iyang kaugalingon: Oh, Dios! Nagapasalamat ako kanimo nga ako dili ingon sa ubang mga tawo, mga mangingilog, dili mga matarung, mga mananapaw; ug dili usab ingon niining maniningil sa buhis.

¹²Makalawa akong nagaayuno sa isang linggo; nagbibigay ako ng ikapu ng lahat kong kinakamtan.

¹²Nagapuasa ako makaduha sa semana, nagabayad ako sa mga ikapulo sa tanang makita ko.

¹³Datapuwa't ang maniningil ng buwis, na nakatayo sa malayo, ay ayaw na itingin man lamang ang kaniyang mga mata sa langit, kundi dinadagukan ang kaniyang dibdib, na sinasabi, Dios, ikaw ay mahabag sa akin, na isang makasalanan.

¹³Apan ang maniningil sa buhis nga nagatindog sa halayo dili ngani buot bisan lamang sa pagyahat sa iyang mga mata ngadto sa langit, kondili hinonoa nagapamukpok sa iyang dughan nga nagaingon: Oh, Dios! malooy ka kanako nga usa ka makasasala.

¹⁴Sinasabi ko sa inyo, Nanaog at umuwi sa kaniyang bahay ang taong ito na inaaaringganap kay sa isa: sapagka't ang bawa't nagmamataas sa kaniyang sarili ay mabababa; datapuwa't ang nagpapakababa sa kaniyang sarili ay matataas.

¹⁴Nagaingon ako kaninyo nga kining tawohana mipauli sa iyang balay nga gipakamatarung labi kay sa usa; kay ang magapataas sa iyang kaugalingon pagapaubson, apan ang magapaubos pagapatas-on.

¹⁵At dinala naman nila sa kaniya ang kanilang mga sanggol, upang kaniyang hipuin sila; datapuwa't nang mangakita ito ng mga alagad, ay sila'y sinaway nila.

¹⁵Ug ilang gidala usab ngadto kaniya ang ilang mga bata, aron iyang pagahikapon sila. Apan sa pagkakita sa iyang mga tinon-an niini, gibadlong sila.

¹⁶Datapuwa't pinalapit sila ni Jesus sa kaniya, na sinasabi, Pabayaan ninyong magsilapit sa akin ang maliliit na bata, at huwag ninyo silang pagbawalan: sapagka't sa mga ganito nauukol ang kaharian ng Dios.

¹⁶Apan gitawag ni Jesus sila ngadto kaniya nga nagaingon: Pasagdi ninyo nga moanhi kanako ang mga bata, ug dili ninyo sila pagdid-an, kay ang gingharian sa Dios alang sa mga sama kanila.

¹⁷Katotohanang sinasabi ko sa inyo, Sinomang hindi tumanggap ng kaharian ng Dios na gaya ng isang maliit na bata, ay hindi siya papasok doon sa anomang paraan.

¹⁷Sa pagkamatuod nagaingon ako kaninyo, nga bisan kinsa nga dili modawat sa gingharian sa Dios ingon sa usa ka bata, dili gayud siya makasulod didto.

¹⁸At tinanong siya ng isang pinuno, na sinasabi, Mabuting Guro, anong gagawin ko upang magmana ng walang hanggang buhay?

¹⁸Ug may usa ka punoan nangutana kaniya nga nagaingon: Magtutudlo nga maayo! Unsa ang akong pagabuhaton aron mapanunod ko ang kinabuhi nga walay katapusan?

¹⁹At sinabi sa kaniya ni Jesus, Bakit mo ako tinatawag na mabuti? walang mabuti, kundi isa, ang Dios lamang.

¹⁹Ug si Jesus miingon kaniya: Nganong ginganlan mo ako nga maayo? Walay bisan kinsa nga maayo kondili usa lamang, ang Dios.

²⁰Talastas mo ang mga utos, Huwag kang mangalunya, Huwag kang pumatay, Huwag kang magnakaw, Huwag kang sumaksi sa di katotohanan, Igalang mo ang iyong ama at ina.

²⁰Ikaw nahibalo sa mga sugo: Dili ka manapaw; dili ka magpatay; dili ka mangawat, dili ka magsaksi sa bakak; tumahod ka sa imong amahan ug sa imong inahan.

²¹At sinabi niya, Ginanap ko ang lahat ng mga bagay na ito buhat pa sa aking pagkabata.

²¹Ug siya miingon: Tanan kining mga butanga ginabantayan ko sukad pa sa akong pagkabata.

²²At nang marinig ito ni Jesus, ay sinabi niya sa kaniya, Isang bagay pa ang kulang sa iyo: ipagbili mo ang lahat mong tinatangkilik, at ipamahagi mo sa mga dukha, at magkakaroon ka ng kayamanan sa langit: at pumarito ka, sumunod ka sa akin.

²²Ug sa nakadungog niini si Jesus, miingon kaniya: Usa pa ka butang ang nakulang kanimo; ibaligya ang tanan nga imong gibatonan, ug ipamahinbahin sa mga kabus, ug ikaw makabaton ug bahandi sa langit; ug umari ka, sumunod kanako.

²³Datapuwa't nang marinig niya ang mga bagay na ito, siya'y namanglaw na lubha; sapagka't siya'y totoong mayaman.

²³Apan sa iyang pagkadungog niining mga butanga, nagsubo siya sa hilabihan gayud, kay siya dato kaayo.

²⁴At sa pagmamasid sa kaniya ni Jesus ay sinabi, Pagkahiraphirap na makapasok sa kaharian ng Dios ang mga may kayamanan!

²⁴Ug si Jesus, sa nagtan-aw kaniya, miingon: Pagkamakuli gayud sa mga adunay bahandi ang pagsulod sa gingharian sa Dios!

²⁵Sapagka't magaan pa sa isang kamelyo ang pumasok sa butas ng isang karayom, kay sa isang taong mayaman na pumasok sa kaharian ng Dios.

²⁵Kay labi pang masayon ang pagsulod sa usa ka camello sa mata sa usa ka dagum kay sa usa ka dato ang pagsulod sa gingharian sa Dios.

²⁶At sinabi ng mga nakarinig nito, Sino nga kaya ang makaliligtas?

²⁶Ug ang mga nakadungog niini nanag-ingon: Nan, kinsa ang arang mamaluwas?

²⁷Datapuwa't sinabi niya, Ang mga bagay na di mangyayari sa mga tao ay may pangyayari sa Dios.

²⁷Apan siya miingon: Ang mga butang nga dili mahimo sa tawo mahimo sa Dios.

²⁸At sinabi ni Pedro, Narito, iniwan namin ang aming sarili, at nagsisunod sa iyo.

²⁸Ug miingon si Pedro: Ania karon, gipamiyaan namo ang among mga kaugalingon ug mingsunod kanimo.

²⁹At sinabi niya sa kanila, Katotohanang sinasabi ko sa inyo, Walang taong nagiwan ng bahay, o asawang babae, o mga kapatid, o mga magulang o mga anak, dahil sa kaharian ng Dios,

²⁹Ug siya miingon kanila: Sa pagkamatuod nagaingon ako kaninyo, nga walay bisan kinsa nga mibiya sa iyang balay, kun sa mga ginikanan, kun sa mga igsoon, kun sa asawa, kun sa mga anak tungod sa gingharian sa Dios.

³⁰Na di tatanggap ng makapupung higit sa panahong ito, at sa sanglibutang darating, ng walang hanggang buhay.

³⁰Nga dili makadawat niining panahona ug labaw pa, ug sa panahon nga palaabuton, sa kinabuhi nga walay katapusan.

³¹At isinama niya ng bukod ang labingdalawa, at sa kanila'y sinabi, Narito, nagsisiahon tayo sa Jerusalem, at ang lahat ng mga bagay na isinulat ng mga propeta ay mangagaganap sa Anak ng tao.

³¹Ug iyang gitawag ngadto kaniya ang napulo ug duha ug miingon kanila: Ania karon, nagatungas kita sa Jerusalem, ug ang tanang mga butang nga gisulat sa mga manalagna matuman dinhi sa Anak sa tawo.

³²Sapagka't siya'y ibibigay sa mga Gentil, at siya'y aalimurahin, at duduwahaginin, at luluraan.

³²Kay igatugyan siya ngadto sa mga Gentil, ug pagapatyon, ug pagapakaulawan, ug pagalud-an.

³³At kanilang papaluin at papatayin siya: at sa ikatlong araw ay muling magbabangon siya.

³³Ug sila magahampak ug magapatay kaniya, ug sa ikatolo ka adlaw mabanhaw siya.

³⁴At wala silang napagunawa sa mga bagay na ito; at ang sabing ito ay nalingid sa kanila, at hindi nila napagtalastas ang sinabi.

³⁴Ug sila wala makasabut sa bisan unsa niining mga butanga; ug kining mga pulonga nalilong kanila, ug wala nila matukib ang giingon kanila.

³⁵At nangyari, na nang nalalapit na sila sa Jerico, isang bulag ay nakaupo sa tabi ng daan na nagpapalimos:

³⁵Ug nahatabo nga sa nagakahaduol siya sa Jerico, may usa ka buta nga nagalingkod sa daplin sa dalan, nga nagapakilimos.

³⁶At pagkarinig na nagdaraan ang maraming tao, ay itinanong niya kung ano ang ibig sabihin noon.

³⁶Ug sa hingdunggan niya ang panon sa katawohan nga nanagpangagi, nangutana siya kong unsa kadto.

³⁷At sinabi nila sa kaniya, na nagdaraan si Jesus na taga Nazaret.

³⁷Ug sila nagsugilon kaniya nga si Jesus nga Nazaretnon milabay.

³⁸At siya'y nagsisigaw, na sinasabi, Jesus, ikaw na anak ni David, mahabag ka sa akin.

³⁸Ug misinggit siya nga nagaingon: Jesus, Anak ni David! kaloy-i ako.

³⁹At siya'y sinaway ng nangasa unahan, upang siya'y tumahimik: datapuwa't siya'y lalong nagsisigaw, Ikaw na anak ni David, mahabag ka sa akin.

³⁹Ug ang mga nanag-una, nagbadlong kaniya nga humilum siya, apan siya misamut pagsinggit: Anak ni David! kaloy-i ako.

⁴⁰At si Jesus ay tumigil, at ipinagutos na dalhin siya sa kaniya: at nang mailapit siya, ay itinanong niya sa kaniya,

⁴⁰Ug mihunong si Jesus ug nagsugo nga siya dad-on ngadto kaniya, ug sa nahiduol na kini, iyang gipangutana.

⁴¹Anong ibig mo na sa iyo'y gawin ko? At sinabi niya, Panginoon, na tanggapin ko ang aking paningin.

⁴¹Sa pag-ingon: Unsa ang buot mo nga pagabuhaton ko kanimo? Ug siya miingon: Ginoo, nga makadawat ako sa akong igtatan-aw.

⁴²At sinabi sa kaniya ni Jesus, Tanggapin mo ang iyong paningin: pinagaling ka ng pananampalataya mo.

⁴²Ug si Jesus miingon kaniya: Dawata ang imong igtatan-aw, ang imong pagtoo maoy nagluwas kanimo.

⁴³At pagdaka'y tinanggap niya ang kaniyang paningin, at sumunod sa kaniya, na niluluwalhati ang Dios: at pagkakita nito ng buong bayan, ay nangagpuri sa Dios.

⁴³Ug dihadiha siya nakadawat sa iyang igtatan-aw, ug minunot kaniya nga nagahimaya sa Dios. Ug sa hingkit-an kini sa tanang mga tawo, nagdayeg sila sa Dios.