¹Ang mga kawikaan ni Salomon na anak ni David na hari sa Israel:

¹Ordsprog af Salomo, Davids Søn, Israels Konge.

²Upang umalam ng karunungan at turo; upang bulayin ang mga salita ng pagkaunawa;

²Af dem skal man lære Visdom forstandig Tale,

³Upang tumanggap ng turo sa pantas na paguugali, sa katuwiran, at kahatulan, at karampatan;

³tage mod Tugt, som gør klog, mod Retfærdighed, Ret og Retsind;

⁴Upang magbigay ng katalinuhan sa musmos. Kaalaman at pagbubulay sa kabataan:

⁴de skal give tankeløse Klogskab, ungdommen Kundskab og Kløgt;

⁵Upang marinig ng pantas, at lumago sa ikatututo: at upang tamuhin ng taong may unawa ang magagaling na payo:

⁵den vise høre og øge sin Viden, den forstandige vinde sig Levekunst;

⁶Upang umunawa ng kawikaan at ng kahulugan; ng mga salita ng pantas, at ng kanilang malalabong sabi.

⁶de skal lære at tyde Ordsprog og Billeder, de vises Ord og Gåder.

⁷Ang takot sa Panginoon ay pasimula ng kaalaman: nguni't ang mangmang ay humahamak sa karunungan at turo.

⁷HERRENs Frygt er Kundskabs begyndelse, Dårer ringeagter Visdom og Tugt.

⁸Anak ko, dinggin mo ang turo ng iyong ama, at huwag mong pabayaan ang kautusan ng iyong ina:

⁸Hør, min Søn, på din Faders Tugt, opgiv ikke din Moders Belæring.

⁹Sapagka't sila'y magiging tali ng biyaya sa iyong ulo, at mga kuwintas sa ligid ng iyong leeg.

⁹thi begge er en yndig Krans til dit Hoved og Kæder til din Hals.

¹⁰Anak ko, kung ikaw ay hikayatin ng mga makasalanan, huwag mong tulutan.

¹⁰Min Søn, sig nej, når Syndere lokker!

¹¹Kung kanilang sabihin, sumama ka sa amin, tayo'y magsibakay sa pagbububo ng dugo, tayo'y mangagkubli ng silo na walang anomang kadahilanan sa walang sala;

¹¹Siger de: "Kom med, lad os lure på den fromme, lægge Baghold for sagesløs, skyldfri Mand!

¹²Sila'y lamunin nating buhay na gaya ng Sheol. At buo, na gaya ng nagsibaba sa lungaw;

¹²Som Dødsriget sluger vi dem levende, med Hud og Hår, som for de i Graven.

¹³Tayo'y makakasumpong ng lahat na mahalagang pag-aari, ating pupunuin ang ating mga bahay ng samsam;

¹³Vi vinder os Gods og Guld, vi fylder vore Huse med Rov.

¹⁴Ikaw ay makikipagsapalaran sa gitna namin; magkakaroon tayong lahat ng isang supot:

¹⁴Gør fælles Sag med os; vi har alle fælles Pung!"

¹⁵Anak ko, huwag kang lumakad sa daan na kasama nila; pigilin mo ang iyong paa sa kanilang landas:

¹⁵- min Søn, gå da ikke med dem, hold din Fod fra deres Sti;

¹⁶Sapagka't ang kanilang mga paa ay nagsisitakbo sa kasamaan, at sila'y nangagmamadali sa pagbububo ng dugo.

¹⁶thi deres Fødder løber efter ondt, de haster for at udgyde Blod.

¹⁷Sapagka't walang kabuluhang naladlad ang silo, sa paningin ng alin mang ibon:

¹⁷Thi det er unyttigt at udspænde Garnet for alle Fugles Øjne;

¹⁸At binabakayan ng mga ito ang kanilang sariling dugo, kanilang ipinagkukubli ng silo ang kanilang sariling mga buhay.

¹⁸de lurer på eget Blod, lægger Baghold for eget Liv.

¹⁹Ganyan ang mga lakad ng bawa't sakim sa pakinabang; na nagaalis ng buhay ng mga may-ari niyaon.

¹⁹Så går det enhver, der attrår Rov, det tager sin Herres Liv.

²⁰Karunungan ay humihiyaw na malakas sa lansangan; kaniyang inilalakas ang kaniyang tinig sa mga luwal na dako;

²⁰Visdommen råber på Gaden, på Torvene løfter den Røsten;

²¹Siya'y humihiyaw sa mga pangulong dako na pinaglilipunan; sa pasukan ng mga pintuang-bayan, sa bayan, kaniyang binibigkas ang kaniyang mga salita:

²¹oppe på Murene kalder den, tager til Orde i Byen ved Portindgangene:

²²Hanggang kailan kayong mga musmos, magsisiibig sa inyong kamusmusan? At ang mga nanunuya ay maliligaya sa panunuya, at ang mga mangmang ay mangagtatanim sa kaalaman?

²²Hvor længe vil I tankeløse elske Tankeløshed, Spotterne finde deres Glæde i Spot og Dårerne hade kundskab?

²³Magsibalik kayo sa aking saway: narito, aking ibubuhos ang aking espiritu sa inyo.

²³Vend eder til min Revselse! Se, jeg lader min Ånd udvælde for eder, jeg kundgør eder mine Ord:

²⁴Sapagka't ako'y tumawag, at kayo'y tumanggi: aking iniunat ang aking kamay, at walang makinig;

²⁴Fordi jeg råbte og I stod imod, jeg vinked og ingen ænsed det,

²⁵Kundi inyong iniuwi sa wala ang buo kong payo, at hindi ninyo inibig ang aking saway:

²⁵men I lod hånt om alt mit Råd og tog ikke min Revselse til jer,

²⁶Ako naman ay tatawa sa kaarawan ng inyong kasakunaan: ako'y manunuya pagka ang inyong takot ay dumarating;

²⁶derfor ler jeg ved eders Ulykke, spotter, når det, I frygter, kommer,

²⁷Pagka ang iyong takot ay dumarating na parang bagyo. At ang inyong kasakunaan ay dumarating na parang ipoipo; pagka ang hirap at hapis ay dumating sa inyo.

²⁷når det, I frygter, kommer som Uvejr, når eders Ulykke kommer som Storm, når Trængsel og Nød kommer over jer.

²⁸Kung magkagayo'y tatawag sila sa akin, nguni't hindi ako sasagot; hahanapin nila akong masikap, nguni't hindi nila ako masusumpungan:

²⁸Da svarer jeg ej, når de kalder, de søger mig uden at finde,

²⁹Sapagka't kanilang ipinagtanim ang kaalaman, at hindi pinili ang takot sa Panginoon.

²⁹fordi de hadede Kundskab og ikke valgte HERRENs Frygt;

³⁰Ayaw sila ng aking payo; kanilang hinamak ang buo kong pagsaway:

³⁰mit Råd tog de ikke til sig, men lod hånt om al min Revselse.

³¹Kaya't sila'y magsisikain ng bunga ng kanilang sariling lakad, at mabubusog ng kanilang sariling mga kagagawan.

³¹Frugt af deres Færd skal de nyde og mættes med egne Råd;

³²Sapagka't papatayin sila ng pagtalikod ng musmos, at ang pagkawalang balisa ng mga mangmang ay ang sisira sa kanila.

³²thi tankeløses Egensind bliver deres Død, Tåbers Sorgløshed bliver deres Undergang;

³³Nguni't ang nakikinig sa akin ay tatahang tiwasay. At tatahimik na walang takot sa kasamaan.

³³men den, der adlyder mig, bor trygt, sikret mod Ulykkens Rædsel.