¹Ang humihiwalay ay humahanap ng sarili niyang nasa, at nakikipagtalo laban sa lahat na magaling na karunungan.

¹Særlingen søger et påskud, med vold og magt vil han strid.

²Ang mangmang ay walang kaluguran sa paguunawa, kundi maihayag lamang ang kaniyang puso.

²Tåben ynder ej Indsigt, men kun, at hans Tanker kommer for Lyset.

³Pagka ang masama ay dumarating, dumarating din naman ang paghamak, at kasama ng kutya ang pagkaduwahagi.

³Hvor Gudløshed kommer, kommer og Spot, Skam og Skændsel følges.

⁴Ang mga salita ng bibig ng tao ay parang malalim na tubig; ang bukal ng karunungan ay parang umaagos na batis.

⁴Ord i Mands Mund er dybe Vande, en rindende Bæk, en Visdomskilde.

⁵Igalang ang pagkatao ng masama ay hindi mabuti, ni iligaw man ang matuwid sa kahatulan.

⁵Det er ilde at give en skyldig Medhold, så man afviser skyldfris Sag i Retten.

⁶Ang mga labi ng mangmang ay nanasok sa pagkakaalit, at tinatawag ng kaniyang bibig ang mga hampas.

⁶Tåbens Læber fører til Trætte, hans Mund råber højt efter Hug,

⁷Ang bibig ng mangmang ay kaniyang kapahamakan, at ang kaniyang mga labi ay silo ng kaniyang kaluluwa.

⁷Tåbens Mund er hans Våde, hans Læber en Snare for hans Liv.

⁸Ang mga salita ng mga mapaghatid-dumapit ay parang mga masarap na subo, at nagsisibaba sa pinakaloob ng tiyan.

⁸Bagtalerens Ord er som Lækkerbidskener, de synker dybt i Bugen.

⁹Siya mang walang bahala sa kaniyang gawain ay kapatid siya ng maninira.

⁹Den, der er efterladen i Gerning, er også Broder til Ødeland.

¹⁰Ang pangalan ng Panginoon ay matibay na moog: tinatakbuhan ng matuwid at naliligtas.

¹⁰HERRENs Navn er et stærkt Tårn, den retfærdige løber derhen og bjærges.

¹¹Ang yaman ng mayamang tao ay ang kaniyang matibay na bayan, at gaya ng matayog na kuta sa kaniyang sariling isip,

¹¹Den riges Gods er hans faste Stad, og tykkes ham en knejsende Mur.

¹²Bago ang pagkapahamak ay pagmamalaki ng puso ng tao, at bago ang karangalan ang pagpapakumbaba.

¹²Mands Hovmod går forud for Fald, Ydmyghed forud for Ære.

¹³Ang sumasagot bago makinig, ay kamangmangan at kahihiyan sa kaniya.

¹³Om nogen svarer, førend han hører, regnes det ham til Dårskab og Skændsel.

¹⁴Aalalayan ng diwa ng tao ang kaniyang sakit; nguni't ang bagbag na diwa sinong nakapagdadala?

¹⁴Mands Mod udholder Sygdom, men hvo kan bære en sønderbrudt Ånd?

¹⁵Ang puso ng mabait ay nagtatamo ng kaalaman; at ang pakinig ng pantas ay humahanap ng kaalaman.

¹⁵Den forstandiges Hjerte vinder sig Kundskab, de vises Øre attrår Kundskab.

¹⁶Ang kaloob ng tao ay nagbubukas ng daan sa kaniya, at dinadala siya sa harap ng mga dakilang tao.

¹⁶Gaver åbner et Menneske Vej og fører ham hen til de store.

¹⁷Ang nakikipaglaban ng kaniyang usap na una ay tila ganap; nguni't dumarating ang kaniyang kapuwa at sinisiyasat siya.

¹⁷Den, der taler først i en Trætte har Ret, til den anden kommer og går ham efter.

¹⁸Ang pagsasapalaran ay nagpapatigil ng mga pagtatalo, at naghihiwalay sa gitna ng mga makapangyarihan.

¹⁸Loddet gør Ende på Trætter og skiller de stærkeste ad.

¹⁹Ang kapatid na nasaktan sa kalooban ay mahirap mabawi kay sa matibay na bayan: at ang gayong mga pagtatalo ay parang mga halang ng isang kastilyo.

¹⁹Krænket Broder er som en Fæstning, Trætter som Portslå for Borg.

²⁰Ang tiyan ng tao ay mabubusog ng bunga ng kaniyang bibig; sa bunga ng kaniyang mga labi ay masisiyahan siya.

²⁰Mands Bug mættes af Mundens Frugt, han mættes af Læbernes Grøde.

²¹Kamatayan at buhay ay nasa kapangyarihan ng dila; at ang nagsisiibig sa kaniya ay magsisikain ng kaniyang bunga.

²¹Død og Liv er i Tungens Vold, hvo der tøjler den, nyder dens Frugt.

²²Sinomang lalaking nakakasumpong ng asawa ay nakasumpong ng mabuting bagay, at nagtatamo ng lingap ng Panginoon.

²²Fandt man en Hustru, fandt man Lykken og modtog Nåde fra HERREN.

²³Ang dukha ay gumagamit ng mga pamanhik: nguni't ang mayaman ay sumasagot na may kagilasan.

²³Fattigmand beder og trygler, Rigmand svarer med hårde Ord.

²⁴Ang nagpaparami ng mga kaibigan ay sa kaniyang sariling kapahamakan: nguni't may kaibigan na mahigit kay sa isang kapatid.

²⁴Med mange Fæller kan Mand gå til Grunde, men Ven kan overgå Broder i Troskab.