¹Anak ko ingatan mo ang aking mga salita, at impukin mo sa iyo ang aking mga utos.

¹Min Søn, vogt dig mine Ord,mine bud må du gemme hos dig;

²Ingatan mo ang aking mga utos at mabuhay ka; at ang aking kautusan na parang itim ng iyong mata.

²vogt mine bud, så skal du leve, som din Øjesten vogte du, hvad jeg har lært dig;

³Itali mo sa iyong mga daliri; ikintal mo sa iyong puso.

³bind dem om dine Fingre, skriv dem på dit Hjertes Tavle,

⁴Sabihin mo sa karunungan, Ikaw ay aking kapatid na babae; at tawagin mong iyong kamaganak na babae ang unawa:

⁴sig til Visdommen: "Du er min Søster!" og kald Forstanden Veninde,

⁵Upang kanilang maingatan ka sa babaing masama; sa babaing di kilala na nagtatabil ng kaniyang mga salita.

⁵at den må vogte dig for Andenmands Hustru, en fremmed Kvinde med sleske Ord.

⁶Sapagka't sa dungawan ng aking bahay tumitingin ako sa aking solihia;

⁶Thi fra mit Vindue skued jeg ud, jeg kigged igennem mit Gitter;

⁷At ako'y tumingin sa mga musmos, ako'y nagmasid sa mga may kabataan, sa may kabataang walang bait,

⁷og blandt de tankeløse så jeg en Yngling, en uden Vid blev jeg var blandt de unge;

⁸Na dumaraan sa lansangan na malapit sa kaniyang sulok, at siya'y yumaon sa daan na patungo sa kaniyang bahay;

⁸han gik på Gaden tæt ved et Hjørne, skred frem på Vej til hendes Hus

⁹Sa pagtatakip silim, sa kinagabihan ng araw, sa kalahatian ng gabi, at sa kadiliman.

⁹i Skumringen henimod Aften, da Nat og Mørke brød frem.

¹⁰At, narito, doo'y nasalubong niya ang isang babae na nakagayak ng tila isang patutot, at tuso sa puso.

¹⁰Og se, da møder Kvinden ham i Skøgedragt, underfundig i Hjertet;

¹¹Siya'y madaldal at matigas ang ulo; ang kaniyang mga paa ay hindi nagsisitahan sa kaniyang bahay:

¹¹løssluppen, ustyrlig er hun, hjemme fandt hendes Fødder ej Ro;

¹²Ngayo'y nasa mga lansangan siya, mamaya'y nasa mga luwal na dako siya, at nagaabang sa bawa't sulok,

¹²snart på Gader, snart på Torve, ved hvert et Hjørne lurer hun; -

¹³Sa gayo'y hinahawakan niya siya at hinahagkan siya, at may mukhang walang hiya na nagsasabi siya sa kaniya:

¹³hun griber i ham og kysser ham og siger med frække Miner;

¹⁴Mga hain na mga handog tungkol sa kapayapaan ay sa akin; sa araw na ito ay tinupad ko ang aking mga panata.

¹⁴"Jeg er et Takoffer skyldig og indfrier mit Løfte i Dag,

¹⁵Kaya't lumabas ako upang salubungin ka, hinanap kong masikap ang iyong mukha, at nasumpungan kita.

¹⁵gik derfor ud for at møde dig, søge dig, og nu har jeg fundet dig!

¹⁶Aking inilatag ang aking higaan na may mga coltsong may burda, na yari sa guhitguhit na kayong lana sa Egipto.

¹⁶Jeg har redt mit Leje med Tæpper, med broget ægyptisk Lærred

¹⁷At aking pinabanguhan ang aking higaan ng mira, mga oleo, at sinamomo.

¹⁷jeg har stænket min Seng med Myrra, med Aloe og med Kanelbark;

¹⁸Parito ka, tayo'y magpakasiya sa pagsisintahan hanggang sa kinaumagahan; magpakasaya tayo sa mga pagsisintahan.

¹⁸kom, lad os svælge til Daggry i Vellyst, beruse os i Elskovs Lyst!

¹⁹Sapagka't ang lalake ay wala sa bahay, siya'y naglakbay sa malayo:

¹⁹Thi Manden er ikke hjemme, - på Langfærd er han draget;

²⁰Siya'y nagdala ng supot ng salapi; siya'y uuwi sa bahay sa kabilugan ng buwan.

²⁰Pengepungen tog han med, ved Fuldmåne kommer han hjem!"

²¹Kaniyang pinasusuko siya ng karamihan ng kaniyang mga matamis na salita, hinihila niya siya ng katabilan ng kaniyang mga labi.

²¹Hun lokked ham med mange fagre Ord, forførte ham med sleske Læber;

²²Pagdaka ay sumusunod siya sa kaniya, gaya ng toro na naparoroon sa patayan, O gaya ng sa mga tanikala sa sawayan sa mangmang;

²²tankeløst følger han hende som en Tyr, der føres til Slagtning, som en Hjort, der løber i Nettet,

²³Hanggang sa lagpasan ng isang palaso ang kaniyang atay; gaya ng ibong nagmamadali sa bitag, at hindi nakakaalam na yao'y sa kaniyang buhay.

²³til en Pil gennemborer dens Lever, som en Fugl, der falder i Snaren, uden at vide, det gælder dens Liv.

²⁴Ngayon nga, mga anak ko, dinggin ninyo ako, at makinig kayo ng mga salita ng aking bibig.

²⁴Hør mig da nu, min Søn, og lyt til min Munds Ord!

²⁵Huwag humilig ang iyong puso sa kaniyang mga lakad, huwag kang lumiko sa kaniyang mga landas.

²⁵Ej bøje du Hjertet til hendes Veje, far ikke vild på hendes Stier;

²⁶Sapagka't kaniyang inihiga ang maraming may sugat: Oo, lahat niyang pinatay ay isang makapangyarihang hukbo.

²⁶thi mange ligger slagne, hvem hun har fældet, og stor er Hoben, som hun slog ihjel.

²⁷Ang kaniyang bahay ay daang patungo sa Sheol. Pababa sa mga silid ng kamatayan.

²⁷Hendes Hus er Dødsrigets Veje, som fører til Dødens Kamre.