¹Kung paano ang niebe sa taginit, at kung paano ang ulan sa pagaani, gayon ang karangalan ay hindi nababagay sa mangmang.

¹As snow in summer, and as rain in harvest, so honour beseemeth not a fool.

²Kung paano ang maya sa kaniyang paggagala, kung paano ang langaylangayan sa kaniyang paglipad, gayon ang sumpa na walang kadahilanan ay hindi tumatalab.

²As the sparrow for flitting about, as the swallow for flying, so a curse undeserved shall not come.

³Ang paghagupit ay sa kabayo, ang paningkaw ay sa asno, at ang pamalo ay sa likod ng mga mangmang.

³A whip for the horse, a bridle for the ass, and a rod for the back of fools.

⁴Huwag mong sagutin ang mangmang ng ayon sa kaniyang kamangmangan, baka ikaw man ay maging gaya rin niya.

⁴Answer not a fool according to his folly, lest thou also be like unto him.

⁵Sagutin mo ang mangmang ayon sa kaniyang kamangmangan, baka siya'y maging pantas sa ganang kaniya.

⁵Answer a fool according to his folly, lest he be wise in his own eyes.

⁶Siyang nagsusugo ng pasugo sa pamamagitan ng kamay ng mangmang naghihiwalay ng kaniyang mga paa, at umiinom sa kasiraan.

⁶He that sendeth a message by the hand of a fool cutteth off [his own] feet, [and] drinketh damage.

⁷Ang mga hita ng pilay ay nabibitin: gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.

⁷The legs of the lame hang loose; so is a proverb in the mouth of fools.

⁸Kung paano ang isa'y nagbabalot ng isang bato sa isang lambanog, gayon ang nagbibigay ng karangalan sa mangmang.

⁸As a bag of gems in a stoneheap, so is he that giveth honour to a fool.

⁹Kung paano ang tinik na tumutusok sa kamay ng lango, gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.

⁹[As] a thorn goeth up into the hand of a drunkard, so is a proverb in the mouth of fools.

¹⁰Kung paano ang mamamana sumusugat sa lahat, gayon ang umupa sa mangmang at umuupa sa pagayongayon.

¹⁰A master roughly worketh every one: he both hireth the fool and hireth passers-by.

¹¹Kung paano ang aso na bumabalik sa kaniyang suka, gayon ang mangmang na umuulit ng kaniyang kamangmangan.

¹¹As a dog turneth back to its vomit, [so] a fool repeateth his folly.

¹²Nakikita mo ba ang taong pantas sa ganang kaniyang sarili. May higit na pagasa sa mangmang kay sa kaniya.

¹²Hast thou seen a man wise in his own eyes? There is more hope of a fool than of him.

¹³Sinabi ng tamad, may leon sa daan; isang leon ay nasa mga lansangan.

¹³The sluggard saith, There is a fierce lion in the way; a lion is in the midst of the streets!

¹⁴Kung paano ang pintuan ay pumipihit sa kaniyang bisagra, gayon ang tamad sa kaniyang higaan.

¹⁴[As] the door turneth upon its hinges, so the sluggard upon his bed.

¹⁵Idinadampot ng tamad ang kaniyang kamay sa pinggan; napapagod siyang dalhin uli sa kaniyang bibig.

¹⁵The sluggard burieth his hand in the dish: it wearieth him to bring it again to his mouth.

¹⁶Ang tamad ay lalong pantas sa ganang kaniyang sarili kay sa pitong tao na makapagbibigay katuwiran.

¹⁶A sluggard is wiser in his own eyes than seven [men] that answer discreetly.

¹⁷Ang nagdaraan, at nakikialam sa pagaaway na hindi ukol sa kaniya, ay gaya ng humahawak ng aso sa mga tainga.

¹⁷He that passing by vexeth himself with strife belonging not to him, is [like] one that taketh a dog by the ears.

¹⁸Kung paano ang taong ulol na naghahagis ng mga dupong na apoy, mga pana, at kamatayan;

¹⁸As a madman who casteth firebrands, arrows, and death,

¹⁹Gayon ang tao na nagdadaya sa kaniyang kapuwa, at nagsasabi, hindi ko ba ginagawa sa paglilibang?

¹⁹so is a man that deceiveth his neighbour, and saith, Am I not in sport?

²⁰Sapagka't sa kakulangan ng gatong ay namamatay ang apoy: at kung saan walang mapaghatid-dumapit ay tumitigil ang pagkakaalit.

²⁰Where no wood is, the fire goeth out; and where there is no talebearer, the contention ceaseth.

²¹Kung paano ang mga uling sa mga baga, at ang kahoy sa apoy; gayon ang taong madaldal na nagpapaningas ng pagkakaalit.

²¹[As] coals for hot coals, and wood for fire, so is a contentious man to inflame strife.

²²Ang mga salita ng mapaghatid-dumapit ay parang mga masarap na subo, at nagsisibaba sa mga pinakaloob na bahagi ng tiyan.

²²The words of a talebearer are as dainty morsels, and they go down into the innermost parts of the belly.

²³Mga mapusok na labi at masamang puso ay parang sisidlang-lupa na nababalot ng dumi ng pilak.

²³Ardent lips, and a wicked heart, are [as] an earthen vessel overlaid with silver dross.

²⁴Ang nagtatanim ay nagpapakunwari ng kaniyang mga labi, nguni't siya'y naglalagay ng pagdaraya sa loob niya:

²⁴He that hateth dissembleth with his lips, but he layeth up deceit within him:

²⁵Pagka siya'y nagsasalitang mainam, huwag mo siyang paniwalaan; sapagka't may pitong karumaldumal sa kaniyang puso:

²⁵when his voice is gracious, believe him not, for there are seven abominations in his heart.

²⁶Bagaman ang kaniyang pagtatanim ay magtakip ng karayaan, at ang kaniyang kasamaan ay lubos na makikilala sa harap ng kapisanan.

²⁶Though [his] hatred is covered by dissimulation, his wickedness shall be made manifest in the congregation.

²⁷Ang humuhukay ng lungaw ay mabubuwal doon: at siyang nagpapagulong ng bato, ay babalikan nito siya.

²⁷Whoso diggeth a pit shall fall therein; and he that rolleth a stone, it shall return upon him.

²⁸Ang sinungaling na dila ay nagtatanim sa mga sinaktan niya; at ang bibig ng kunwang mapagpuri ay gumagawa ng kapahamakan.

²⁸A lying tongue hateth those that are injured by it, and a flattering mouth worketh ruin.