¹Ang madalas na masaway na nagpapatigas ng kaniyang leeg, biglang mababali, at walang kagamutan.

¹He that being often reproved hardeneth his neck, shall suddenly be destroyed, and without remedy.

²Pagka ang matuwid ay dumadami, ang bayan ay nagagalak: nguni't pagka ang masama ay nagpupuno, ang bayan ay nagbubuntong-hininga.

²When the righteous increase, the people rejoice; but when the wicked beareth rule, the people mourn.

³Ang umiibig ng karunungan ay nagpapagalak sa kaniyang ama: nguni't ang nakikisama sa mga patutot ay sumisira ng kaniyang tinatangkilik.

³Whoso loveth wisdom rejoiceth his father; but he that is a companion of harlots destroyeth [his] substance.

⁴Ang hari ay nagtatatag ng lupain sa pamamagitan ng kahatulan: nguni't ang humihingi ng suhol ay gumigiba.

⁴A king by just judgment establisheth the land; but he that taketh gifts overthroweth it.

⁵Ang tao na kunwang pumupuri sa kaniyang kapuwa naglalagay ng bitag sa kaniyang mga hakbang.

⁵A man that flattereth his neighbour spreadeth a net for his steps.

⁶Sa pagsalangsang ng masamang tao ay may silo: nguni't ang matuwid ay umaawit at nagagalak.

⁶In the transgression of an evil man there is a snare; but the righteous shall sing and rejoice.

⁷Ang matuwid ay kumukuhang alam sa bagay ng dukha: ang masama ay walang unawang makaalam.

⁷The righteous taketh knowledge of the cause of the poor; the wicked understandeth not knowledge.

⁸Ang mga mangduduwahaging tao ay naglalagay ng bayan sa liyab: nguni't ang mga pantas na tao ay nagaalis ng poot.

⁸Scornful men set the city in a flame; but the wise turn away anger.

⁹Kung ang pantas ay magkaroon ng pakikipagtalo sa isang mangmang, magalit man o tumawa, ang mangmang ay hindi magkakaroon ng kapahingahan.

⁹If a wise man contendeth with a fool, whether he rage or laugh, [he] hath no rest.

¹⁰Ang mangbububo ng dugo ay nagtatanim sa sakdal: at tungkol sa matuwid, hinahanap nila ang kaniyang buhay.

¹⁰The bloodthirsty hate the perfect, but the upright care for his soul.

¹¹Inihihinga ng mangmang ang buong galit niya: nguni't ang pantas ay nagpipigil at tumitiwasay.

¹¹A fool uttereth all his mind; but a wise [man] keepeth it back.

¹²Kung ang puno ay nakikinig sa kabulaanan, lahat niyang mga lingkod ay masasama.

¹²If a ruler hearken to lying words, all his servants are wicked.

¹³Ang dukha at ang mamimighati ay nagsasalubong; pinapagniningas ng Panginoon ang mga mata nila kapuwa.

¹³The indigent and the oppressor meet together; Jehovah lighteneth the eyes of them both.

¹⁴Ang hari na humahatol na tapat sa dukha, ang kaniyang luklukan ay matatatag magpakailan man.

¹⁴A king that faithfully judgeth the poor, his throne shall be established for ever.

¹⁵Ang pamalo at saway ay nagbibigay karunungan: nguni't ang batang binabayaan ay humihiya sa kaniyang ina.

¹⁵The rod and reproof give wisdom; but a child left [to himself] bringeth his mother to shame.

¹⁶Pagka ang masama ay dumadami, pagsalangsang ay dumadami: nguni't mamamasdan ng matuwid ang kanilang pagkabuwal.

¹⁶When the wicked increase, transgression increaseth; but the righteous shall see their fall.

¹⁷Sawayin mo ang iyong anak, at bibigyan ka niya ng kapahingahan; Oo, bibigyan niya ng kaluguran ang iyong kaluluwa.

¹⁷Chasten thy son, and he shall give thee rest, and shall give delight unto thy soul.

¹⁸Kung saan walang pangitain, ang bayan ay sumasama: nguni't siyang nagiingat ng kautusan ay maligaya siya.

¹⁸Where there is no vision the people cast off restraint; but happy is he that keepeth the law.

¹⁹Ang alipin ay hindi masasaway ng mga salita: sapagka't bagaman nalalaman niya ay hindi siya makikinig.

¹⁹A servant is not corrected by words: he understandeth indeed, but he will not answer.

²⁰Nakikita mo ba ang tao, na nagmamadali sa kaniyang mga salita? May pagasa pa sa mangmang kay sa kaniya.

²⁰Hast thou seen a man hasty in his words? there is more hope of a fool than of him.

²¹Siyang maingat na nagpalaki ng kaniyang lingkod mula sa pagkabata, magiging anak niya siya sa kawakasan.

²¹He that delicately bringeth up his servant from a child, shall in the end have him as a son.

²²Ang taong magagalitin ay humihila ng kaalitan, at ang mainiting tao ay nananagana sa pagsalangsang.

²²An angry man exciteth contention; and a furious man aboundeth in transgression.

²³Ang kapalaluan ng tao ay magbababa sa kaniya: nguni't ang may mapagpakumbabang diwa ay magtatamo ng karangalan.

²³A man's pride bringeth him low; but the humble in spirit shall obtain honour.

²⁴Ang nakikisama sa isang magnanakaw ay nagtatanim sa kaniyang sariling kaluluwa: siya'y nakakarinig ng sumpa at hindi umiimik.

²⁴Whoso shareth with a thief hateth his own soul: he heareth the adjuration, and declareth not.

²⁵Ang pagkatakot sa tao ay nagdadala ng silo: nguni't ang naglalagak ng kaniyang tiwala sa Panginoon ay maliligtas.

²⁵The fear of man bringeth a snare; but whoso putteth his confidence in Jehovah is protected.

²⁶Marami ang nagsisihanap ng lingap ng pinuno: nguni't ang kahatulan ng tao ay nagmumula sa Panginoon.

²⁶Many seek the ruler's face; but a man's right judgment is from Jehovah.

²⁷Ang di ganap na tao ay karumaldumal sa matuwid: at ang matuwid sa lakad ay karumaldumal sa masama.

²⁷An unjust man is an abomination to the righteous; and he that is of upright way is an abomination to the wicked [man].