1Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
1Siis rääkis Iiob ja ütles:
2Sa katotohanan ay nalalaman kong ito'y gayon: nguni't paanong makapaggaganap ang tao sa Dios?
2'Ma tean tõesti, et see nõnda on. Kuidas võib inimene õige olla Jumala ees?
3Kung kalugdan niyang makipagtalo sa kaniya, siya'y hindi makasasagot sa kaniya ng isa sa isang libo.
3Kui keegi tahaks temaga vaielda, ei suudaks ta temale vastata mitte ainsalgi korral tuhandest.
4Siya ay pantas sa puso, at may kaya sa kalakasan: sinong nagmatigas laban sa kaniya at guminhawa?
4Ta on südamelt tark ja jõult tugev, kes võiks teda trotsida ja ise pääseda?
5Na siyang naglilipat ng mga bundok, at hindi nila nalalaman, pagka nililiglig niya sa kaniyang pagkagalit.
5Tema liigutab mägesid, ilma et need märkaksid, kui ta oma vihas neid kummutab;
6Na siyang umuuga ng lupa sa kaniyang kinaroroonan, at ang mga haligi nito ay nangayayanig.
6tema põrutab maa oma asemelt, nõnda et selle sambad vabisevad;
7Na siyang naguutos sa araw, at hindi sumisikat; at nagtatakda sa mga bituin.
7tema käsib päikest, et see ei tõuseks, ja paneb tähed pitseriga kinni;
8Na nagiisang inuunat ang langit, at tumutungtong sa mga alon ng dagat.
8tema üksinda laotab taevaid ja kõnnib mere lainete peal;
9Na lumikha sa Oso, sa Orion, at sa mga Pleyade, at sa mga silid ng timugan.
9tema teeb Vankri-, Varda- ja Sõelatähed ja lõunapoolsed tähtkujud;
10Na gumagawa ng mga dakilang bagay na di masayod; Oo, mga kamanghamanghang bagay na walang bilang.
10tema teeb suuri ja mõistmatuid asju ning otsatuid imetegusid.
11Narito, siya'y dumaraan sa siping ko, at hindi ko siya nakikita: siya'y nagpapatuloy rin naman, nguni't hindi ko siya namamataan.
11Vaata, ta läheb minust mööda, aga mina ei näe, ta käib üha, aga mina ei märka teda.
12Narito, siya'y nangangagaw sinong makasasansala sa kaniya? Sinong magsasabi sa kaniya: Anong ginagawa mo?
12Vaata, ta napsab ära, kes võiks teda takistada? Kes ütleks temale: 'Mis sa teed?'
13Hindi iuurong ng Dios ang kaniyang galit; ang mga manunulong sa Rahab ay nagsisiyukod sa ilalim niya.
13Jumal ei hoia tagasi oma viha, temale peavad alistuma Rahabi aitajad.
14Gaano pa nga kaya kaliit ang maisasagot ko sa kaniya, at mapipiling aking mga salita na maimamatuwid ko sa kaniya?
14Kuidas võiksin siis mina temale vastata, oma sõnu tema jaoks valida?
15Na kahiman ako'y matuwid, gayon may hindi ako sasagot sa kaniya; ako'y mamamanhik sa aking hukom.
15Kuigi olen õige, ma ei saa vastata, vaid pean anuma oma kohtumõistjat.
16Kung ako'y tumawag, at siya'y sumagot sa akin; gayon ma'y hindi ako maniniwala na kaniyang dininig ang aking tinig.
16Kuigi ma hüüaksin ja tema vastaks mulle, ei usu ma siiski, et ta mu häält kuulda võtab,
17Sapagka't ako'y ginigiba niya sa pamamagitan ng isang bagyo, at pinararami ang aking mga sugat ng walang kadahilanan.
17tema, kes haarab mu järele tormis ja lisab mulle ilma põhjuseta haavu,
18Hindi niya ako tutulutang ako'y huminga, nguni't nililipos niya ako ng hirap.
18kes ei lase mind hinge tõmmata, vaid täidab mind kibedusega.
19Kung kami ay magsalita tungkol sa kalakasan, narito, siya'y may kapangyarihan! At kung sa kahatulan, sino, sinasabi niya ay magtatakda sa akin ng panahon?
19Kui on küsimus jõust, vaata, ta on tugevam. Või kui on kohtuasi, kes mind ette kutsub?
20Kahiman ako'y matuwid, ang aking sariling bibig ay hahatol sa akin: kahiman ako'y sakdal patototohanan niya akong masama.
20Kuigi olen õige, mõistab mind hukka mu oma suu; kuigi olen süütu, peab tema mind süüdlaseks.
21Ako'y sakdal; hindi ko talos ang aking sarili; aking niwalang kabuluhan ang aking buhay.
21Ma olen süütu! Ma ei hooli oma hingest, ma põlgan oma elu!
22Lahat ay isa; kaya't aking sinasabi: kaniyang ginigiba ang sakdal at ang masama.
22Ükskõik! Seepärast ma ütlen: 'Tema hävitab niihästi õige kui õela.'
23Kung ang panghampas ay pumapatay na bigla, tatawanan niya ang paglilitis sa mga walang sala.
23Kui uputus äkitselt surmab, siis ta pilkab süütute meeleheidet.
24Ang lupa ay nabigay sa kamay ng masama: kaniyang tinatakpan ang mga mukha ng mga hukom nito; kung hindi siya, sino nga?
24Kui maa on antud õela kätte, ta katab selle kohtumõistja palge - kui mitte tema, kes siis muu?
25Ngayo'y ang mga kaarawan ko ay matulin kay sa isang sugo: dumadaang matulin, walang nakikitang mabuti.
25Mu päevad on jooksjast nobedamad, kaovad õnne nägemata.
26Sila'y nagsisidaang parang mga matuling sasakyan: parang agila na dumadagit ng huli.
26Need mööduvad otsekui pilliroost vened, nagu kotkas, kes sööstab oma saagi kallale.
27Kung aking sabihin: Aking kalilimutan ang aking daing, aking papawiin ang aking malungkot na mukha, at magpapakasaya ako:
27Kui ma mõtlen: 'Ma unustan oma kaebuse, jätan oma kurva näo ja olen rõõmus',
28Ako'y natatakot sa lahat kong kapanglawan, talastas ko na hindi mo aariin akong walang sala.
28siis on mul hirm kõigi oma kannatuste ees, ma tean, et sa ei pea mind süütuks.
29Ako'y mahahatulan; bakit nga ako gagawa ng walang kabuluhan?
29Olgu ma siis juba süüdi! Miks peaksin ennast veel ilmaasjata vaevama?
30Kung ako'y maligo ng nieveng tubig, at gawin ko ang aking mga kamay na napakalinis;
30Isegi kui ma peseksin ennast lumega ja puhastaksin oma käsi leelisega,
31Gayon ma'y itutulak mo ako sa hukay, at kayayamutan ako ng aking mga sariling kasuutan.
31pistaksid sina mind poriauku ja siis jälestaksid mind mu enda riidedki.
32Sapagka't siya'y hindi tao, na gaya ko, na sasagot ako sa kaniya, na tayo'y pumasok kapuwa sa kahatulan,
32Sest Jumal ei ole inimene nagu mina, et ma temale saaksin vastata, et me üheskoos saaksime kohut käia.
33Walang hukom sa pagitan natin, na makapaglagay ng kaniyang kamay sa ating dalawa.
33Ei ole meie vahel vahemeest, kes oma käe saaks panna meie mõlema peale.
34Ihiwalay niya sa akin ang kaniyang tungkod, at huwag akong takutin ng kaniyang pangilabot:
34Võtku ta oma vits ära mu pealt, et hirm tema ees mind ei heidutaks!
35Kung magkagayo'y magsasalita ako, at hindi matatakot sa kaniya; sapagka't hindi gayon ako sa aking sarili.
35Siis ma saaksin rääkida ilma teda kartmata. Sest ma ei ole omast meelest mitte niisugune.