¹Anak ko, pakinggan mo ang aking karunungan; ikiling mo ang iyong pakinig sa aking unawa:

¹Mu poeg, pane tähele mu tarkust, pööra oma kõrv minu arusaamise poole,

²Upang makapagingat ka ng kabaitan, at upang ang iyong mga labi ay makapagingat ng kaalaman.

²et tallele panna head nõu ja et su huuled võiksid säilitada teadlikkuse!

³Sapagka't ang mga labi ng masamang babae ay tumutulo ng pulot, at ang kaniyang bibig ay madulas kay sa langis:

³Sest võõra naise huuled tilguvad mett ja tema suulagi on libedam kui õli.

⁴Nguni't ang kaniyang huling wakas ay mapait kay sa ahenho, matalas na parang tabak na may talim sa magkabila.

⁴Aga viimaks on ta kibe nagu koirohi, terav otsekui kaheterane mõõk.

⁵Ang kaniyang mga paa ay nagsisibaba sa kamatayan; ang kaniyang mga hakbang ay nagsisihawak sa Sheol;

⁵Ta jalad lähevad alla surma, ta sammud veavad põrguhaua poole.

⁶Na anopa't hindi niya nasusumpungan ang kapanatagan ng landas ng buhay; ang kaniyang mga lakad ay hindi panatag, at hindi niya nalalaman.

⁶Ta ei pea silmas elurada, ta jäljed ekslevad, ilma et ta märkakski.

⁷Ngayon nga, mga anak ko, dinggin ninyo ako, at huwag kayong magsihiwalay sa mga salita ng aking bibig.

⁷Seepärast, mu pojad, kuulake mind, ja ärge lahkuge mu suu sõnadest!

⁸Ilayo mo ang iyong lakad sa kaniya, at huwag kang lumapit sa pintuan ng kaniyang bahay:

⁸Hoia oma tee temast kaugel ja ära mine tema koja ukse ligi,

⁹Baka mo ibigay ang iyong karangalan sa iba, at ang iyong mga taon sa mga mabagsik:

⁹et sa ei annaks oma au mitte teistele ega oma aastaid armutule,

¹⁰Baka ang mga di kilalang babae ay mapuno ng iyong kalakasan; at ang iyong mga pinagpagalan ay mapasa bahay ng kaapid;

¹⁰et võõrad ei küllastuks sinu varast ja su töövaev ei läheks muulase kotta,

¹¹At ikaw ay manangis sa iyong huling wakas, pagka ang iyong laman at ang iyong katawan ay natunaw,

¹¹et sa viimaks ei hakkaks vinguma, kui su liha ja ihu on lõppenud,

¹²At iyong sabihin, bakit ko kinayamutan ang turo, at hinamak ng aking puso ang saway:

¹²ega ütleks: 'Miks ma küll vihkasin õpetust ja miks mu süda põlgas noomitust?

¹³Ni hindi ko man sinunod ang tinig ng aking mga tagapagturo, O ikiling ko man ang aking pakinig sa kanila na mga nagturo sa akin!

¹³Miks ma ei kuulanud juhatajate häält ega pööranud kõrva õpetajate poole?

¹⁴Ako'y malapit sa lahat ng kasamaan sa gitna ng kapisanan at ng kapulungan.

¹⁴Peagi oleksin sattunud lausa õnnetusse keset kogukonda ja kogudust!'

¹⁵Uminom ka ng tubig sa iyong sariling tipunan ng tubig, at sa nagsisiagos na tubig sa iyong sariling balon.

¹⁵Joo vett oma kaevust, voolavat vett oma allikast!

¹⁶Mananabog ba ang iyong mga bukal sa kaluwangan, at mga agos ng tubig sa mga lansangan?

¹⁶Kas peaksid su lätted valguma tänavale, su veeojad turgudele?

¹⁷Maging iyong magisa, at huwag sa di kilala na kasama mo.

¹⁷Kuulugu need ainult sinule, aga mitte koos sinuga võõraile!

¹⁸Pagpalain ang iyong bukal; at magalak ka sa asawa ng iyong kabataan.

¹⁸Olgu õnnistatud su allikas ja tunne rõõmu oma noorpõlve naisest,

¹⁹Gaya ng maibiging usa at ng masayang usang babae, bigyan kang katiwasayan ng kaniyang dibdib sa buong panahon; at laging malugod ka sa kaniyang pagibig.

¹⁹kes on otsekui armas emahirv, kena kaljukits - ta rinnad joovastagu sind igal ajal, eksi alati tema kallistustesse.

²⁰Sapagka't bakit ka malulugod, anak ko, sa ibang babae, at yayakap sa sinapupunan ng di kilala?

²⁰Miks peaksid, mu poeg, eksima võõra naise juurde, kaisutama võõramaa naise põue?

²¹Sapagka't ang mga lakad ng tao ay nasa harap ng mga mata ng Panginoon, at kaniyang pinapatag ang lahat niyang mga landas.

²¹Sest mehe teed on Issanda silme ees ja tema paneb tähele kõiki ta jälgi.

²²Ang sarili niyang mga kasamaan ay kukuha sa masama. At siya'y matatalian ng mga panali ng kaniyang kasalanan.

²²Õelat tabavad tema enese süüteod ja teda peetakse kinni tema enese patuköitega.

²³Siya'y mamamatay sa kakulangan ng turo; at sa kadahilanan ng kaniyang pagkaulol ay maliligaw siya.

²³Ta sureb õpetuse puudusest ja läheb eksiteele suurest rumalusest.