1Sa tabi ng mga ilog ng Babilonia, doo'y nangaupo tayo, oo, nagiyak tayo, nang ating maalaala ang Sion.
1An den Strömen Babels saßen wir und weinten, wenn wir Zions gedachten.
2Sa mga punong sauce sa gitna niyaon ating ibinitin ang ating mga alpa.
2An den Weiden, die dort sind, hängten wir unsre Harfen auf.
3Sapagka't doo'y silang nagsibihag sa atin ay nagsihiling sa atin ng mga awit, at silang magpapahamak sa atin ay nagsihiling sa atin ng kasayahan, na nangagsasabi: Awitin ninyo sa amin ang sa mga awit ng Sion.
3Denn die uns daselbst gefangen hielten, forderten Lieder von uns, und unsre Peiniger, daß wir fröhlich seien: «Singet uns eines von den Zionsliedern!»
4Paanong aawitin namin ang awit sa Panginoon sa ibang lupain?
4Wie sollten wir des HERRN Lied singen auf fremdem Boden?
5Kung kalimutan kita, Oh Jerusalem, kalimutan nawa ng aking kanan ang kaniyang kasanayan.
5Vergesse ich deiner, Jerusalem, so verdorre meine Rechte!
6Dumikit nawa ang aking dila sa ngalangala ng aking bibig, kung hindi kita alalahanin; kung hindi ko piliin ang Jerusalem ng higit sa aking pinakapangulong kagalakan.
6Meine Zunge müsse an meinem Gaumen kleben, wenn ich deiner nicht gedenke, wenn ich Jerusalem nicht über meine höchste Freude setze!
7Alalahanin mo Oh Panginoon, laban sa mga anak ni Edom ang kaarawan ng Jerusalem; na nagsabi, Sirain, sirain, pati ng patibayan niyaon.
7Gedenke, HERR, den Kindern Edoms den Tag Jerusalems, wie sie sprachen: «Zerstöret, zerstöret sie bis auf den Grund!»
8Oh anak na babae ng Babilonia, na sira; magiging mapalad siya, na gumaganti sa iyo na gaya ng iyong ginawa sa amin.
8Tochter Babel, du Verwüsterin! Wohl dem, der dir vergilt, was du uns angetan!
9Magiging mapalad siya, na kukuha at maghahagis sa iyong mga bata sa malaking bato.
9Wohl dem, der deine Kindlein nimmt und sie zerschmettert am Felsgestein!