¹Nang magkagayo'y sumagot si Sophar na Naamathita, at nagsabi,

¹ויען צפר הנעמתי ויאמר׃

²Hindi ba sasagutin ang karamihan ng mga salita? At ang lalaking masalita ay aariing ganap?

²הרב דברים לא יענה ואם איש שפתים יצדק׃

³Pamamayapain ba ang mga tao ng iyong mga paghahambog. At kung ikaw ay nanunuya, wala bang hihiya sa iyo?

³בדיך מתים יחרישו ותלעג ואין מכלם׃

⁴Sapagka't iyong sinasabi, Ang aking aral ay dalisay, at ako'y malinis sa iyong mga mata.

⁴ותאמר זך לקחי ובר הייתי בעיניך׃

⁵Nguni't Oh ang Dios nawa'y magsalita, at bukhin ang kaniyang mga labi laban sa iyo;

⁵ואולם מי יתן אלוה דבר ויפתח שפתיו עמך׃

⁶At ipakilala nawa sa iyo ang mga lihim ng karunungan, pagka't siya ay masagana sa pagkaunawa. Talastasin mo nga na nilalapatan ka ng Dios ng kulang kay sa nauukol sa iyong kasamaan.

⁶ויגד לך תעלמות חכמה כי כפלים לתושיה ודע כי ישה לך אלוה מעונך׃

⁷Masusumpungan mo ba ang Dios sa pagsaliksik? Masusumpungan mo ba sa kasakdalan ang Makapangyarihan sa lahat?

⁷החקר אלוה תמצא אם עד תכלית שדי תמצא׃

⁸Mataas na gaya ng langit; anong iyong magagawa? Malalim kay sa Sheol: anong iyong malalaman?

⁸גבהי שמים מה תפעל עמקה משאול מה תדע׃

⁹Ang sukat niyao'y mahaba kay sa lupa. At maluwang kay sa dagat.

⁹ארכה מארץ מדה ורחבה מני ים׃

¹⁰Kung siya'y dumaan at magsara, at tumawag sa kahatulan, sino ngang makapipigil sa kaniya?

¹⁰אם יחלף ויסגיר ויקהיל ומי ישיבנו׃

¹¹Sapagka't nakikilala niya ang mga walang kabuluhang tao: Nakikita rin naman niya ang kasamaan, bagaman hindi niya pinapansin.

¹¹כי הוא ידע מתי שוא וירא און ולא יתבונן׃

¹²Nguni't ang walang kabuluhang tao ay walang unawa, Oo, ang tao ay ipinanganak na gaya ng anak ng mabangis na asno.

¹²ואיש נבוב ילבב ועיר פרא אדם יולד׃

¹³Kung iyong ihahanda ang iyong puso, at iuunat mo ang iyong kamay sa kaniya;

¹³אם אתה הכינות לבך ופרשת אליו כפך׃

¹⁴Kung ang kasamaan ay sumaiyong kamay, ilayo mo, at huwag manahan ang kalikuan sa iyong mga tolda;

¹⁴אם און בידך הרחיקהו ואל תשכן באהליך עולה׃

¹⁵Walang pagsala ngang iyong itataas ang iyong mukha na walang kapintasan; Oo, ikaw ay matatatag, at hindi matatakot:

¹⁵כי אז תשא פניך ממום והיית מצק ולא תירא׃

¹⁶Sapagka't iyong malilimutan ang iyong karalitaan; iyong aalalahaning parang tubig na umaagos:

¹⁶כי אתה עמל תשכח כמים עברו תזכר׃

¹⁷At ang iyong buhay ay magiging lalong maliwanag kay sa katanghaliang tapat; bagaman magkaroon ng kadiliman, ay magiging gaya ng umaga.

¹⁷ומצהרים יקום חלד תעפה כבקר תהיה׃

¹⁸At ikaw ay matitiwasay sapagka't may pagasa; Oo, ikaw ay magsiyasat sa palibot mo, at magpapahinga kang tiwasay.

¹⁸ובטחת כי יש תקוה וחפרת לבטח תשכב׃

¹⁹Ikaw nama'y hihiga at walang tatakot sa iyo; Oo, maraming liligaw sa iyo.

¹⁹ורבצת ואין מחריד וחלו פניך רבים׃

²⁰Nguni't ang mga mata ng masama ay mangangalumata, at mawawalan sila ng daang tatakasan, at ang kanilang pagasa ay pagkalagot ng hininga.

²⁰ועיני רשעים תכלינה ומנוס אבד מנהם ותקותם מפח נפש׃