1Anak ko, kung ikaw ay naging mananagot sa iyong kapuwa, kung iyong ikinamay ang iyong kamay sa di kilala,
1Mano sūnau, jei laidavai už savo artimą ar padavei ranką už svetimąjį,
2Ikaw ay nasilo ng mga salita ng iyong bibig, ikaw ay nahuli ng mga salita ng iyong bibig.
2tu įsipainiojai savo burnos žodžiais ir esi sugautas savo kalbomis.
3Gawin mo ito ngayon, anak ko, at lumigtas ka, yamang ikaw ay nahulog sa kamay ng iyong kapuwa: yumaon ka, magpakababa ka, at mangayupapa ka sa iyong kapuwa.
3Daryk štai ką, mano sūnau, ir gelbėk save, nes esi patekęs į savo artimo rankas: eik, nusižemink ir maldauk savo artimą.
4Huwag mong bigyan ng tulog ang iyong mga mata. O magpaidlip man sa iyong mga talukap-mata.
4Neduok miegoti savo akims ir neleisk užsimerkti akių vokams.
5Lumigtas ka na parang usa sa kamay ng mangangaso, at parang ibon sa kamay ng mamimitag.
5Gelbėkis kaip elnė iš medžiotojo, kaip paukštis iš paukštgaudžio rankų.
6Pumaroon ka sa langgam, ikaw na tamad; masdan mo ang kaniyang mga lakad at magpakapantas ka:
6Tinginy, eik pas skruzdę, apsvarstyk jos kelius ir būk išmintingas.
7Na bagaman walang pangulo, tagapamahala, o pinuno,
7Ji neturi vadovo, prižiūrėtojo ar valdovo,
8Naghahanda ng kaniyang pagkain sa taginit, at pinipisan ang kaniyang pagkain sa pagaani.
8bet paruošia sau maisto vasarą ir pjūties metu renka atsargas.
9Hanggang kailan matutulog ka, Oh tamad? Kailan ka babangon sa iyong pagkakatulog?
9Ar ilgai miegosi, tinginy? Kada atsikelsi iš savo miego?
10Kaunti pang pagkakatulog, kaunti pang pagkaidlip, kaunti pang paghahalukipkip ng mga kamay upang matulog:
10Truputį pamiegosi, truputį pasnausi, truputį pagulėsi sudėjęs rankas,
11Sa gayo'y ang iyong karalitaan ay darating na parang magnanakaw, at ang iyong kasalatan na parang lalaking may sandata.
11ir ateis skurdas kaip pakeleivis ir nepriteklius kaip ginkluotas plėšikas.
12Taong walang kabuluhan, taong masama, ay siya na lumalakad na may masamang bibig;
12Nenaudėlis žmogus, piktadarys, vaikštinėja su klastinga burna,
13Na kumikindat ng kaniyang mga mata, na nagsasalita ng kaniyang mga paa, na nagsasalita ng kaniyang mga daliri;
13mirksi akimis, trypia kojomis, rodo pirštu.
14Pagdaraya ay nasa kaniyang puso, siya'y laging kumakatha ng kasamaan; siya'y naghahasik ng pagtatalo.
14Klasta jo širdyje, jis nuolat planuoja pikta ir sėja vaidus.
15Kaya't darating na bigla ang kaniyang kasakunaan; sa kabiglaanan ay mababasag siya, at walang kagamutan.
15Todėl staiga ateis jo žlugimas, ūmai bus jis sudaužytas, nesulaukęs pagalbos.
16May anim na bagay na ipinagtatanim ng Panginoon; Oo, pito na mga kasuklamsuklam sa kaniya:
16Viešpats nekenčia šešių dalykų, septyni yra pasibjaurėjimas Jo akyse:
17Mga palalong mata, sinungaling na dila, at mga kamay na nagbububo ng walang salang dugo;
17išdidus žvilgsnis, meluojantis liežuvis, rankos, praliejančios nekaltą kraują,
18Puso na kumakatha ng mga masamang akala, mga paa na matulin sa pagtakbo sa kasamaan;
18širdis, planuojanti nedorybę, kojos, greitos bėgti į pikta,
19Sinungaling na saksi na nagsasalita ng kabulaanan, at ang naghahasik ng pagtatalo sa gitna ng magkakapatid.
19neteisingas liudytojas, kalbantis melą ir žmogus, sėjantis nesantaiką tarp brolių.
20Anak ko, ingatan mo ang utos ng iyong ama, at huwag mong kalimutan ang kautusan ng iyong ina:
20Mano sūnau, laikykis savo tėvo įsakymų ir nepaniekink motinos įstatymo.
21Ikintal mong lagi sa iyong puso, itali mo sa iyong leeg.
21Visam laikui užrišk juos ant savo širdies, apsivyniok aplink kaklą.
22Pagka ikaw ay lumalakad, papatnubay sa iyo; pagka ikaw ay natutulog, babantay sa iyo; at pagka ikaw ay gumigising, makikipagusap sa iyo.
22Tau einant, jie lydės tave, tau atsigulus, jie saugos tave, tau pabudus, jie kalbės su tavimi.
23Sapagka't ang utos ay tanglaw; at ang kautusan ay liwanag; at ang mga saway na turo ay daan ng buhay:
23Įsakymas yra žiburys, įstatymasšviesa, o pamokantis pabarimasgyvenimo kelias.
24Upang ingatan ka sa masamang babae, Sa tabil ng dila ng di kilala.
24Jie saugos tave nuo nedoros moters, nuo svetimos moters meilikaujančios kalbos.
25Huwag mong pitahin ang kaniyang kagandahan sa iyong puso; at huwag ka mang hulihin niya ng kaniyang mga talukap-mata.
25Negeisk jos grožio savo širdyje, tenesuvilioja tavęs jos blakstienos.
26Sapagka't dahil sa isang masamang babae ay walang naiiwan sa lalake kundi isang putol na tinapay: at hinuhuli ng mangangalunya ang mahalagang buhay.
26Dėl paleistuvės vyras lieka tik su duonos kąsniu, neištikimoji medžioja jo brangią gyvybę.
27Makakukuha ba ng apoy ang tao sa kaniyang sinapupunan, at hindi masusunog ang kaniyang mga suot?
27Ar gali žmogus paimti ugnį į savo antį ir nesudeginti drabužių?
28O makalalakad ba ang sinoman sa mga mainit na baga, at ang kaniyang mga paa ay hindi mapapaso?
28Ar gali kas, vaikščiodamas ant žarijų, nenusideginti kojų?
29Gayon ang sumisiping sa asawa ng kaniyang kapuwa; sinomang humipo ay hindi maaaring di parusahan.
29Taip ir tas, kas įeina pas artimo žmoną; kas paliečia ją, neliks nekaltas.
30Hindi hinahamak ng mga tao ang magnanakaw kung siya'y nagnanakaw, upang busugin siya pagka siya'y gutom:
30Vagis ne taip niekinamas, jei jis vagia būdamas alkanas ir norėdamas pasisotinti.
31Nguni't kung siya'y masumpungan, isasauli niyang makapito; kaniyang ibibigay ang lahat na laman ng kaniyang bahay.
31Tačiau pagautas jis atlygins septyneriopai ir atiduos visą savo namų turtą.
32Siyang nagkakamit ng pangangalunya sa isang babae ay walang bait: ang gumagawa niyaon ay nagpapahamak sa kaniyang sariling kaluluwa.
32Svetimoteriaujančiam trūksta proto, jis pats save pražudo.
33Mga sugat at kasiraang puri ang tatamuhin niya; at ang kaniyang kapintasan ay hindi mapapawi.
33Žaizdų ir nešlovės jis susilauks, jo gėda nebus išdildyta;
34Sapagka't ang paninibugho ay pagiinit ng tao; at hindi siya magpapatawad sa kaarawan ng panghihiganti.
34nes pavydas sužadins vyro įniršį, jis nepasigailės keršto dieną.
35Hindi niya pakukundanganan ang anomang tubos; ni magpapahinga man siyang tuwa, bagaman ikaw ay magbigay ng maraming suhol.
35Jis nepriims jokios išpirkos ir nenusiramins, nors duotum jam daugybę dovanų.