¹Oh Panginoon, ikaw na Dios na kinauukulan ng panghihiganti, ikaw na Dios na kinauukulan ng panghihiganti, sumilang ka.

¹Viešpatie Dieve, kuris atkeršiji, Dieve, kuris atkeršiji, pasirodyk!

²Bumangon ka, ikaw na hukom ng lupa: ibigay mo sa palalo ang panghihiganti sa kanila.

²Kelkis, pasaulio Teisėjau, atlygink išdidiesiems, ką jie nusipelnė!

³Panginoon, hanggang kailan ang masama, hanggang kailan magtatagumpay ang masama?

³Viešpatie, ar ilgai dar nedorėliai džiūgaus?

⁴Sila'y dumadaldal, sila'y nagsasalita na may kapalaluan: lahat na manggagawa ng kasamaan ay nangagmamalaki.

⁴Ar ilgai kalbės įžūliai ir didžiuosis visi piktadariai?

⁵Kanilang pinagwawaraywaray ang iyong bayan, Oh Panginoon, at dinadalamhati ang iyong mana.

⁵Viešpatie, jie trypia Tavo tautą, spaudžia Tavo paveldą.

⁶Kanilang pinapatay ang bao at ang taga ibang lupa, at pinapatay ang ulila.

⁶Jie užmuša našlę ir ateivį, žudo našlaičius.

⁷At kanilang sinasabi, ang Panginoo'y hindi makakakita, ni pakukundanganan man ng Dios ni Jacob ito.

⁷Jie sako: “Viešpats nemato, Jokūbo Dievas nepastebi”.

⁸Gunitain ninyo, ninyong mga hangal sa gitna ng bayan: at ninyong mga mangmang, kailan tayo magiging pantas?

⁸Susipraskite, tautos neišmanėliai! Jūs kvailiai, kada išminties įgysite?

⁹Siyang lumikha ng pakinig, hindi ba siya makakarinig? Siyang lumikha ng mata, hindi ba siya makakakita?

⁹Nejaugi Tas, kuris padarė ausį, negirdėtų, ir Tas, kuris sukūrė akį, nematytų?

¹⁰Siyang nagpaparusa sa mga bansa, hindi ba siya sasaway, sa makatuwid baga'y siyang nagtuturo sa tao ng kaalaman?

¹⁰Argi Tas, kuris auklėja tautas ir moko žmones išminties, nesudraustų?

¹¹Nalalaman ng Panginoon ang mga pagiisip ng tao, na sila'y pawang walang kabuluhan.

¹¹Viešpats žino žmonių mintis, kad jos yra tuščios.

¹²Mapalad ang tao na iyong pinarurusahan, Oh Panginoon, at tinuturuan mo sa iyong kautusan.

¹²Palaimintas žmogus, Viešpatie, kurį Tu auklėji ir savo įstatymo mokai;

¹³Upang iyong mabigyan ng kapahingahan sa mga kaarawan ng kasakunaan, hanggang sa mahukay ang hukay na ukol sa masama.

¹³ramybę jam teiki nelaimių dienomis, kol nedorėliui kasama duobė.

¹⁴Sapagka't hindi itatakuwil ng Panginoon ang kaniyang bayan, ni pababayaan man niya ang kaniyang mana.

¹⁴Juk Viešpats neatmes savo tautos ir neapleis savo paveldėjimo.

¹⁵Sapagka't kahatulan ay babalik sa katuwiran: at susundan ng lahat na matuwid sa puso.

¹⁵Teisingumas sugrįš teisiajam ir juo paseks visi tiesiaširdžiai.

¹⁶Sino ang babangon dahil sa akin laban sa mga manggagawa ng kasamaan? Sinong tatayo dahil sa akin laban sa mga manggagawa ng kasamaan?

¹⁶Kas gins mane nuo piktadarių? Kas užstos mane prieš skriaudėjus?

¹⁷Kundi ang Panginoon ay naging aking katulong, ang kaluluwa ko'y tumahang madali sana sa katahimikan.

¹⁷Jei Viešpats man nebūtų padėjęs, būčiau atsidūręs tylos karalystėje.

¹⁸Nang aking sabihin, Ang aking paa ay natitisod; inalalayan ako ng iyong kagandahang-loob, Oh Panginoon.

¹⁸Kai pasakiau: “Slysta mano koja”, Tavo gailestingumas, Viešpatie, palaikė mane.

¹⁹Sa karamihan ng aking mga pagiisip sa loob ko ang iyong mga pagaliw ay nagbibigay lugod sa aking kaluluwa.

¹⁹Kai mano širdis prisikaupė rūpesčių, Tavo paguoda sielai džiaugsmą grąžino.

²⁰Makikisama ba sa iyo ang luklukan ng kasamaan, na nagaanyo ng pagapi sa pamamagitan ng palatuntunan?

²⁰Argi Tu nedorėlių sostui pritarsi, kai iškraipydami įstatymą jie spaudžia žmones?

²¹Sila'y nagpipisan laban sa kaluluwa ng matuwid, at pinarusahan nila ang walang salang dugo.

²¹Teisiojo sielą jie puola, nekaltą kraują pasmerkia.

²²Nguni't ang Panginoon ay naging aking matayog na moog; at ang Dios ko'y malaking bato na aking kanlungan.

²²Bet Viešpats yra mano apsauga ir mano Dievas­priebėgos uola.

²³At dinala niya sa kanila ang kanilang sariling kasamaan, at ihihiwalay niya sila sa kanilang sariling kasamaan; ihihiwalay sila ng Panginoon naming Dios.

²³Jis atlygins jiems už jų nedorybes, jų pačių neteisybėse sunaikins juos. Viešpats, mūsų Dievas, sunaikins juos.