¹Nang magkagayo'y sumagot si Bildad na Suhita, at nagsabi,

¹Da tok Bildad fra Suah til orde og sa:

²Hanggang kailan magsasalita ka ng mga bagay na ito? At hanggang kailan magiging gaya ng makapangyarihang hangin ang mga salita ng iyong bibig?

²Hvor lenge vil du tale så? Hvor lenge skal din munns ord være som et veldig vær?

³Nagliliko ba ng kahatulan ang Dios? O nagliliko ba ang Makapangyarihan sa lahat ng kaganapan?

³Skulde vel Gud forvende retten, eller den Allmektige forvende rettferdigheten?

⁴Kung ang iyong mga anak ay nangagkasala laban sa kaniya, at kaniyang ibinigay sila sa kamay ng kanilang pagkasalangsang:

⁴Har dine sønner syndet mot ham, så har han gitt dem deres brøde i vold.

⁵Kung hanapin mong mainam ang Dios, at iyong pamanhikan ang Makapangyarihan sa lahat;

⁵Hvis du vender dig til Gud og beder den Allmektige om nåde,

⁶Kung ikaw ay malinis at matuwid; walang pagsalang ngayo'y gigising siya dahil sa iyo. At pasasaganain ang tahanan ng iyong katuwiran.

⁶hvis du er ren og opriktig, da vil han våke over dig og gjenreise din rettferds bolig,

⁷At bagaman ang iyong pasimula ay maliit, gayon ma'y ang iyong huling wakas ay lalaking mainam.

⁷og din forrige lykke vil bli ringe mot din senere lykke, for den skal være overmåte stor.

⁸Sapagka't ikaw ay magsisiyasat, isinasamo ko sa iyo, sa unang panahon, at pasiyahan mo ang sinaliksik ng kanilang mga magulang:

⁸For spør bare fremfarne slekter og akt på det som deres fedre har gransket ut

⁹(Sapagka't tayo'y kahapon lamang, at walang nalalaman, sapagka't ang ating mga kaarawan sa lupa ay anino:)

⁹- for vi er fra igår og vet intet; for en skygge er våre dager på jorden -

¹⁰Hindi ka ba nila tuturuan, at sasaysayin sa iyo, at mangagsasalita ng mga salita mula sa kanilang puso?

¹⁰de skal lære dig og si dig det og bære frem ord fra sitt hjerte.

¹¹Makatataas ba ang yantok ng walang putik? Tutubo ba ang tambo ng walang tubig?

¹¹Vokser sivet op hvor det ikke er myrlendt? Blir starrgresset stort uten vann?

¹²Samantalang nasa kasariwaan, at hindi pinuputol, natutuyong una kay sa alin mang damo.

¹²Ennu står det friskt og grønt og blir ikke skåret; da visner det før alt annet gress.

¹³Gayon ang mga landas ng lahat na nagsisilimot sa Dios; at ang pagasa ng di banal ay mawawala:

¹³Således går det alle dem som glemmer Gud, og den gudløses håp går til grunne;

¹⁴Na ang kaniyang pagtitiwala ay mapaparam, at ang kaniyang tiwala ay isang bahay gagamba.

¹⁴hans tillit avskjæres, og det han trøster sig til, er spindelvev.

¹⁵Siya'y sasandal sa kaniyang bahay, nguni't hindi tatayo; siya'y pipigil na mahigpit dito, nguni't hindi makapagmamatigas.

¹⁵Han støtter sig på sitt hus, men det står ikke; han holder sig fast i det, men det står ikke fast.

¹⁶Siya'y sariwa sa harap ng araw, at ang kaniyang mga suwi ay sumisibol sa kaniyang halamanan.

¹⁶Frodig står han der i solens skinn, og hans skudd breder sig ut over hans have;

¹⁷Ang kaniyang mga ugat ay nagkakapitan sa palibot ng bunton, kaniyang minamasdan ang dako ng mga bato.

¹⁷om en stenrøs slynger sig hans røtter, mellem stener trenger han sig frem.

¹⁸Kung siya'y magiba sa kaniyang dako, kung magkagayo'y itatakuwil niya siya, na sinasabi: Hindi kita nakita.

¹⁸Ryddes han bort fra sitt sted, så kjennes det ikke ved ham, men sier: Jeg har aldri sett dig.

¹⁹Narito, ito ang kagalakan ng kaniyang lakad, at mula sa lupa ay sisibol ang mga iba.

¹⁹Se, det er gleden på hans vei, og av mulden spirer andre frem.

²⁰Narito, hindi itatakuwil ng Dios ang sakdal na tao, ni aalalayan man niya ang mga manggagawa ng kasamaan.

²⁰Nei, Gud forkaster ikke en som er ulastelig, og han holder ikke ugudelige ved hånden.

²¹Kaniya namang pupunuin ang iyong bibig ng pagtawa, at ang iyong mga labi ng paghiyaw.

²¹Ennu vil han fylle din munn med latter og dine leber med jubel.

²²Silang nangapopoot sa iyo ay mabibihisan ng pagkahiya; at ang tolda ng masama ay mawawala.

²²De som hater dig, skal klædes med skam, og de ugudeliges telt skal ikke mere finnes.