1Kung paano ang niebe sa taginit, at kung paano ang ulan sa pagaani, gayon ang karangalan ay hindi nababagay sa mangmang.
1Nipi laia vuk bangin leh, pawltak laia vuah bangin, huai bangin zahtakhuaina mihai adingin a kilawn kei hi.
2Kung paano ang maya sa kaniyang paggagala, kung paano ang langaylangayan sa kaniyang paglipad, gayon ang sumpa na walang kadahilanan ay hindi tumatalab.
2Kawlgit a vakvai bangin, phialphiah a len lai bangin, huchimahbangin hamsia bulneilou a tangtung kei.
3Ang paghagupit ay sa kabayo, ang paningkaw ay sa asno, at ang pamalo ay sa likod ng mga mangmang.
3Zepna sakol ading, kamkaihna sabengtung ading, huan chiang mihaite nungjang ading.
4Huwag mong sagutin ang mangmang ng ayon sa kaniyang kamangmangan, baka ikaw man ay maging gaya rin niya.
4Mihai a haina dungjuin dawng ken, huchilouinjaw nang leng amah na bang kha ding.
5Sagutin mo ang mangmang ayon sa kaniyang kamangmangan, baka siya'y maging pantas sa ganang kaniya.
5Mihai a haina bangin dawng in, amah kideihna ah a pil kha ding hi.
6Siyang nagsusugo ng pasugo sa pamamagitan ng kamay ng mangmang naghihiwalay ng kaniyang mga paa, at umiinom sa kasiraan.
6Kuapeuh mihai khuta thu khakin amah khete a tan khiaa, siatna ding a dawn hi.
7Ang mga hita ng pilay ay nabibitin: gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.
7Khebai khete a kikhai nelnel: huaibangmahin mihaite kam sunga gentehna ahi.
8Kung paano ang isa'y nagbabalot ng isang bato sa isang lambanog, gayon ang nagbibigay ng karangalan sa mangmang.
8Suang chiankhawma suangmanpha ip bang in, huaibangin kuapeuh zahtak-huaina mihai kianga pai ahi.
9Kung paano ang tinik na tumutusok sa kamay ng lango, gayon ang talinghaga sa bibig ng mga mangmang.
9Zukhamhat khute lut tou ling bangin, huaibangmahin mihaite kam sunga gentehna ahi.
10Kung paano ang mamamana sumusugat sa lahat, gayon ang umupa sa mangmang at umuupa sa pagayongayon.
10Mihai leh mi vialvak guaimi, thalkapsiammi liamsak jelmi bang ahi.
11Kung paano ang aso na bumabalik sa kaniyang suka, gayon ang mangmang na umuulit ng kaniyang kamangmangan.
11Ui amah luak lama kik nawn bangin, huaimah bangin a haina sunzom mihai ahi.
12Nakikita mo ba ang taong pantas sa ganang kaniyang sarili. May higit na pagasa sa mangmang kay sa kaniya.
12Amah kideihnaa pil mi na mu hi? Amah akipan sangin mihai akipan lametna a om jaw hi.
13Sinabi ng tamad, may leon sa daan; isang leon ay nasa mga lansangan.
13Thadahin, Lampi ah humpinelkai a om; humpinelkai kongzing ah a om, a chi.
14Kung paano ang pintuan ay pumipihit sa kaniyang bisagra, gayon ang tamad sa kaniyang higaan.
14Kongkhak a kopja ah a kihei jel bangin, huaibangin thadah a lupna tungah a om.
15Idinadampot ng tamad ang kaniyang kamay sa pinggan; napapagod siyang dalhin uli sa kaniyang bibig.
15Thadahin kuang sungah a khut a thun; huaituh a kam tun nawn dingin a ngap kei hi.
16Ang tamad ay lalong pantas sa ganang kaniyang sarili kay sa pitong tao na makapagbibigay katuwiran.
16Thadah amah kideihna ah a piljaw, a san pe thei ding mi sagih sangin.
17Ang nagdaraan, at nakikialam sa pagaaway na hindi ukol sa kaniya, ay gaya ng humahawak ng aso sa mga tainga.
17Kuapeuh paisuak a, amaha hilou kinakna a kihihbuai, ui a bila man bang ahi.
18Kung paano ang taong ulol na naghahagis ng mga dupong na apoy, mga pana, at kamatayan;
18Mihai meiekte, thal leh sihna pai bang in;
19Gayon ang tao na nagdadaya sa kaniyang kapuwa, at nagsasabi, hindi ko ba ginagawa sa paglilibang?
19Huaibangin mi a inveng khema, Chiamnuih ka hika hia? chi bangin a om hi.
20Sapagka't sa kakulangan ng gatong ay namamatay ang apoy: at kung saan walang mapaghatid-dumapit ay tumitigil ang pagkakaalit.
20Sing taksap jiakin mei a mit a: huan huauhatmi om louhna ah, kinakna a bei hi.
21Kung paano ang mga uling sa mga baga, at ang kahoy sa apoy; gayon ang taong madaldal na nagpapaningas ng pagkakaalit.
21Suangkuangtheite meisum sa a ding bangin leh sing mei a ding bangin: huchibang kinak hat mi kilanna uangsak ahi.
22Ang mga salita ng mapaghatid-dumapit ay parang mga masarap na subo, at nagsisibaba sa mga pinakaloob na bahagi ng tiyan.
22Huauhatmi thute an limtak bang ahi, huan gilpi sungnungpen ah a tumsuk hi.
23Mga mapusok na labi at masamang puso ay parang sisidlang-lupa na nababalot ng dumi ng pilak.
23Leibel limlangtuia luan bangin lungtang gilou muk a zolin a nal!
24Ang nagtatanim ay nagpapakunwari ng kaniyang mga labi, nguni't siya'y naglalagay ng pagdaraya sa loob niya:
24Mihuathatmiin a muk in a theh dalh a, a lungtang in khemna a pai.
25Pagka siya'y nagsasalitang mainam, huwag mo siyang paniwalaan; sapagka't may pitong karumaldumal sa kaniyang puso:
25Kilawmna thu a gen chiang in, amah um ken; a lungtang ah lah kihhuai sagih a om ngala:
26Bagaman ang kaniyang pagtatanim ay magtakip ng karayaan, at ang kaniyang kasamaan ay lubos na makikilala sa harap ng kapisanan.
26A huatna zekhemna in kituam mahleh, khawmpite maah tangpi muh in a gitlouhna etsak ahi ding hi.
27Ang humuhukay ng lungaw ay mabubuwal doon: at siyang nagpapagulong ng bato, ay babalikan nito siya.
27Kuapeuh khuk tou huaiah a ke ding: huan kuapeuh suang khuk, amah tungah hong kileh ding hi.Lei juau theiin a hihliamsate a mudaha maitangphathat kamin siatna a bawl hi.
28Ang sinungaling na dila ay nagtatanim sa mga sinaktan niya; at ang bibig ng kunwang mapagpuri ay gumagawa ng kapahamakan.
28Lei juau theiin a hihliamsate a mudaha maitangphathat kamin siatna a bawl hi.