1Nang magkagayo'y sumagot si Job, at nagsabi,
1Y RESPONDIO Job, y dijo:
2Hanggang kailan pahihirapan ninyo ang aking kaluluwa, at babagabagin ako ng mga salita?
2¿Hasta cuándo angustiaréis mi alma, Y me moleréis con palabras?
3Ng makasangpung ito ay pinulaan ninyo ako: kayo'y hindi nangapapahiya na nangagpapahirap sa akin.
3Ya me habéis vituperado diez veces: ¿No os avergonzáis de descomediros delante de mí?
4At kahima't ako'y magkamali, ang aking kamalian ay maiwan sa aking sarili.
4Sea así que realmente haya yo errado, Conmigo se quedará mi yerro.
5Kung tunay na kayo'y magpapakalaki laban sa akin, at ipakikipagtalo laban sa akin ang kakutyaan ko:
5Mas si vosotros os engrandeciereis contra mí, Y adujereis contra mí mi oprobio,
6Talastasin ninyo ngayon na inilugmok ako ng Dios, at inikid ako ng kaniyang silo.
6Sabed ahora que Dios me ha trastornado, Y traído en derredor su red sobre mí.
7Narito, ako'y humihiyaw dahil sa kamalian, nguni't hindi ako dinidinig; ako'y humihiyaw ng tulong, nguni't walang kahatulan.
7He aquí yo clamaré agravio, y no seré oído: Daré voces, y no habrá juicio.
8Kaniyang pinadiran ang aking daan upang huwag akong makaraan, at naglagay ng kadiliman sa aking mga landas.
8Cercó de vallado mi camino, y no pasaré; Y sobre mis veredas puso tinieblas.
9Hinubaran niya ako ng aking kaluwalhatian, at inalis ang putong sa aking ulo.
9Hame despojado de mi gloria, Y quitado la corona de mi cabeza.
10Kaniyang inilugmok ako sa bawa't dako, at ako'y nananaw: at ang aking pagasa ay binunot niyang parang punong kahoy.
10Arruinóme por todos lados, y perezco; Y ha hecho pasar mi esperanza como árbol arrancado.
11Kaniya rin namang pinapagalab ang kaniyang pagiinit laban sa akin, at ibinilang niya ako sa kaniya na gaya ng isa sa kaniyang mga kaaway,
11E hizo inflamar contra mí su furor, Y contóme para sí entre sus enemigos.
12Ang kaniyang mga hukbo ay dumarating na magkakasama, at ipinagpatuloy ang kanilang lakad laban sa akin, at kinubkob ang palibot ng aking tolda.
12Vinieron sus ejércitos á una, y trillaron sobre mí su camino, Y asentaron campo en derredor de mi tienda.
13Inilayo niya ang aking mga kapatid sa akin, at ang aking mga kakilala ay pawang nangiba sa akin.
13Hizo alejar de mí mis hermanos, Y positivamente se extrañaron de mí mis conocidos.
14Ang aking mga kamaganak ay nangagsilayo, at nilimot ako ng aking mga kasamasamang kaibigan.
14Mis parientes se detuvieron, Y mis conocidos se olvidaron de mí.
15Silang nagsisitahan sa aking bahay, at ang aking mga lingkod na babae, ay ibinibilang akong manunuluyan; ako'y naging kaiba sa kanilang paningin.
15Los moradores de mi casa y mis criadas me tuvieron por extraño; Forastero fuí yo en sus ojos.
16Aking tinatawag ang aking lingkod, at hindi ako sinasagot, bagaman sinasamo ko siya ng aking bibig.
16Llamé á mi siervo, y no respondió; De mi propia boca le suplicaba.
17Ang aking hininga ay iba sa aking asawa, at ang aking pamanhik sa mga anak ng tunay kong ina.
17Mi aliento vino á ser extraño á mi mujer, Aunque por los hijos de mis entrañas le rogaba.
18Pati ng mga bata ay humahamak sa akin; kung ako'y bumangon, sila'y nangagsasalita ng laban sa akin:
18Aun los muchachos me menospreciaron: En levantándome, hablaban contra mí.
19Lahat ng aking mahal na kaibigan ay nangayayamot sa akin: at ang aking minamahal ay nagsipihit ng laban sa akin,
19Todos mis confidentes me aborrecieron; Y los que yo amaba, se tornaron contra mí.
20Ang aking buto ay dumidikit sa aking balat at sa aking laman, at ako'y nakatanan ng sukat sa balat ng aking mga ngipin.
20Mi cuero y mi carne se pegaron á mis huesos; Y he escapado con la piel de mis dientes.
21Mahabag kayo sa akin, mahabag kayo sa akin, Oh kayong mga kaibigan ko; sapagka't kinilos ako ng kamay ng Dios,
21Oh vosotros mis amigos, tened compasión de mí, tened compasión de mí; Porque la mano de Dios me ha tocado.
22Bakit ninyo ako inuusig na gaya ng Dios. At hindi pa kayo nasisiyahan sa akin laman?
22¿Por qué me perseguís como Dios, Y no os hartáis de mis carnes?
23Oh mangasulat nawa ngayon ang aking mga salita! Oh mangalagda nawa sa isang aklat!
23Quién diese ahora que mis palabras fuesen escritas! Quién diese que se escribieran en un libro!
24Ng isa nawang panulat na bakal at tingga, na mangaukit nawa sa bato magpakailan man!
24Que con cincel de hierro y con plomo Fuesen en piedra esculpidas para siempre!
25Nguni't talastas ko na manunubos sa akin ay buhay, at siya'y tatayo sa lupa sa kahulihulihan:
25Yo sé que mi Redentor vive, Y al fin se levantará sobre el polvo:
26At pagkatapos na magibang ganito ang aking balat, gayon ma'y makikita ko ang Dios sa aking laman:
26Y después de deshecha esta mi piel, Aun he de ver en mi carne á Dios;
27Siyang makikita ko ng sarili, at mamamasdan ng aking mga mata, at hindi ng iba. Ang aking puso ay natutunaw sa loob ko.
27Al cual yo tengo de ver por mí, Y mis ojos lo verán, y no otro, Aunque mis riñones se consuman dentro de mí.
28Kung inyong sabihin: paanong aming pag-uusigin siya? Dangang ang kadahilanan ay nasusumpungan sa akin;
28Mas debierais decir: ¿Por qué lo perseguimos? Ya que la raíz del negocio en mí se halla.
29Mangatakot kayo sa tabak: sapagka't ang kapootan ang nagdadala ng mga parusa ng tabak, upang inyong malaman na may kahatulan.
29Temed vosotros delante de la espada; Porque sobreviene el furor de la espada á causa de las injusticias, Para que sepáis que hay un juicio.