1Ang aking diwa ay nanglulumo, ang aking mga kaarawan ay natatapos, ang libingan ay handa sa akin.
1‹‹Yaşama gücüm tükendi, günlerim kısaldı,Mezar gözlüyor beni.
2Tunay na may mga manunuya na kasama ako, at ang aking mata ay nananahan sa kanilang pamumungkahi.
2Çevremi alaycılar kuşatmış,Gözümü onların aşağılamasıyla açıp kapıyorum.
3Magbigay ka ngayon ng sangla, panagutan mo ako ng iyong sarili; sinong magbubuhat ng mga kamay sa akin?
3‹‹Ey Tanrı, kefilim ol kendine karşı,Başka kim var bana güvence verecek?
4Sapagka't iyong ikinubli ang kanilang puso sa pagunawa: kaya't hindi mo sila itataas.
4Çünkü onların aklını anlayışa kapadın,Bu yüzden onları zafere kavuşturmayacaksın.
5Ang paglililo sa kaniyang mga kaibigan upang mahuli, ang mga mata nga ng kaniyang mga anak ay mangangalumata.
5Para için dostlarını satan adamınÇocuklarının gözünün feri söner.
6Nguni't ginawa rin niya akong kakutyaan ng bayan: at niluraan nila ako sa mukha.
6‹‹Tanrı beni insanların diline düşürdü,Yüzüme tükürmekteler.
7Ang aking mata naman ay nanglalabo dahil sa kapanglawan. At ang madlang sangkap ko ay parang isang anino.
7Kederden gözümün feri söndü,Kollarım bacaklarım çırpı gibi.
8Mga matuwid na tao ay matitigilan nito, at ang walang sala ay babangon laban sa di banal.
8Dürüst insanlar buna şaşıyor,Suçsuzlar tanrısızlara saldırıyor.
9Gayon ma'y magpapatuloy ang matuwid ng kaniyang lakad, at ang may malinis na mga kamay ay lalakas ng lalakas.
9Doğrular kendi yolunu tutuyor,Elleri temiz olanlar gittikçe güçleniyor.
10Nguni't tungkol sa inyong lahat, magsiparito kayo ngayon uli; at hindi ako makakasumpong ng isang pantas sa gitna ninyo.
10‹‹Ama siz, hepiniz gelin yine deneyin!Aranızda bir bilge bulamayacağım.
11Ang aking mga kaarawan ay lumipas, ang aking mga panukala ay nangasira, sa makatuwid baga'y ang mga akala ng aking puso.
11Günlerim geçti, tasarılarım,Dileklerim suya düştü.
12Kanilang ipinalit ang araw sa gabi: ang liwanag, wika nila, ay malapit sa kadiliman.
12Bu insanlar geceyi gündüze çeviriyorlar,Karanlığa ‹Işık yakındır› diyorlar.
13Kung aking hanapin ang Sheol na parang aking bahay; kung aking ilatag ang aking higaan sa kadiliman:
13Ölüler diyarını evim diye gözlüyorsam,Yatağımı karanlığa seriyorsam,
14Kung sinabi ko sa kapahamakan: ikaw ay aking ama: sa uod: ikaw ay aking ina, at aking kapatid na babae;
14Çukura ‹Babam›,Kurda ‹Annem, kızkardeşim› diyorsam,
15Nasaan nga ang aking pagasa? At tungkol sa aking pagasa, sinong makakakita?
15Umudum nerede?Kim benim için umut görebilir?
16Lulusong sa mga pangawan ng Sheol, pagtataglay ng kapahingahan sa alabok.
16Umut benimle ölüler diyarına mı inecek?Toprağa birlikte mi gireceğiz?››