¹At muling ipinagbadya ni Job ang kaniyang talinghaga, at nagsabi,

¹Job again took up his parable, and said,

²Oh ako nawa'y napasa mga buwan noong dakong una, gaya noong mga kaarawan ng binabantayan ako ng Dios;

²“Oh that I were as in the months of old, as in the days when God watched over me;

³Nang ang kaniyang ilawan ay sumisilang sa aking ulo at sa pamamagitan ng kaniyang liwanag ay lumalakad ako sa kadiliman;

³when his lamp shone on my head, and by his light I walked through darkness,

⁴Gaya noong ako'y nasa kabutihan ng aking mga kaarawan, noong ang pagkasi ng Dios ay nasa aking tolda;

⁴as I was in the ripeness of my days, when the friendship of God was in my tent,

⁵Noong ang Makapangyarihan sa lahat ay sumasaakin pa, at ang aking mga anak ay nangasa palibot ko;

⁵when the Almighty was yet with me, and my children were around me,

⁶Noong ang aking mga hakbang ay naliligo sa gatas, at ang bato ay nagbubuhos para sa akin ng mga ilog ng langis!

⁶when my steps were washed with butter, and the rock poured out streams of oil for me,

⁷Noong ako'y lumalabas sa pintuang-bayan hanggang sa bayan, noong aking inihahanda ang aking upuan sa lansangan,

⁷when I went forth to the city gate, when I prepared my seat in the street.

⁸Nakikita ako ng mga binata, at nagsisipagkubli, at ang mga matanda ay nagsisitindig at nagsisitayo:

⁸The young men saw me and hid themselves. The aged rose up and stood.

⁹Ang mga pangulo ay nagpipigil ng pangungusap, at inilalagay ang kanilang kamay sa kanilang bibig;

⁹The princes refrained from talking, and laid their hand on their mouth.

¹⁰Ang tinig ng mga mahal na tao ay tumatahimik, at ang kanilang dila ay dumidikit sa ngalangala ng kanilang bibig.

¹⁰The voice of the nobles was hushed, and their tongue stuck to the roof of their mouth.

¹¹Sapagka't pagka naririnig ako ng pakinig, ay pinagpapala nga ako; at pagka nakikita ako ng mata, ay sumasaksi sa akin:

¹¹For when the ear heard me, then it blessed me; and when the eye saw me, it commended me:

¹²Sapagka't aking iniligtas ang dukha na dumadaing, ang ulila rin naman na walang tumutulong sa kaniya.

¹²Because I delivered the poor who cried, and the fatherless also, who had none to help him,

¹³Ang basbas ng malapit nang mamamatay ay sumaakin: at aking pinaawit sa kagalakan ang puso ng babaing bao.

¹³the blessing of him who was ready to perish came on me, and I caused the widow’s heart to sing for joy.

¹⁴Ako'y nagbibihis ng katuwiran, at sinusuutan niya ako: ang aking kaganapan ay parang isang balabal at isang diadema.

¹⁴I put on righteousness, and it clothed me. My justice was as a robe and a diadem.

¹⁵Ako'y naging mga mata sa bulag, at naging mga paa ako sa pilay.

¹⁵I was eyes to the blind, and feet to the lame.

¹⁶Ako'y naging ama sa mapagkailangan; at ang usap niyaong hindi ko nakikilala ay aking sinisiyasat.

¹⁶I was a father to the needy. The cause of him who I didn’t know, I searched out.

¹⁷At aking binali ang mga pangil ng liko, at inagaw ko ang huli sa kaniyang mga ngipin.

¹⁷I broke the jaws of the unrighteous, and plucked the prey out of his teeth.

¹⁸Nang magkagayo'y sinabi ko, mamamatay ako sa aking pugad, at aking pararamihin ang aking mga kaarawan na gaya ng buhangin:

¹⁸Then I said, ‘I shall die in my own house, I shall number my days as the sand.

¹⁹Ang aking ugat ay nakalat sa tubig, at ang hamog ay lumalapag buong gabi sa aking sanga:

¹⁹My root is spread out to the waters. The dew lies all night on my branch.

²⁰Ang aking kaluwalhatian ay sariwa sa akin, at ang aking busog ay nababago sa aking kamay.

²⁰My glory is fresh in me. My bow is renewed in my hand.’

²¹Sa akin ay nangakikinig ang mga tao, at nangaghihintay, at nagsisitahimik sa aking payo.

²¹“Men listened to me, waited, and kept silence for my counsel.

²²Pagkatapos ng aking mga salita ay hindi na sila nagsasalita pa uli; at ang aking pananalita ay tumutulo sa kanila.

²²After my words they didn’t speak again. My speech fell on them.

²³At kanilang hinihintay ako, na gaya ng paghihintay sa ulan, at kanilang ibinubuka ang kanilang bibig na maluwang na gaya sa huling ulan.

²³They waited for me as for the rain. Their mouths drank as with the spring rain.

²⁴Ako'y ngumingiti sa kanila pagka sila'y hindi nanganiniwala: at ang liwanag ng aking mukha ay hindi nila hinahamak.

²⁴I smiled on them when they had no confidence. They didn’t reject the light of my face.

²⁵Ako'y namimili sa kanilang daan, at nauupong gaya ng puno, at tumatahang gaya ng hari sa hukbo, gaya ng nangaaliw sa nananangis.

²⁵I chose out their way, and sat as chief. I lived as a king in the army, as one who comforts the mourners.