1Eyüp şöyle yanıtladı:
1Job progovori i reče:
2‹‹Buna benzer çok şey duydum,Oysa siz avutmuyor, sıkıntı veriyorsunuz.
2"Koliko se takvih naslušah besjeda, kako ste mi svi vi mučni tješioci!
3Boş sözleriniz hiç sona ermeyecek mi?Nedir derdiniz, boyuna karşılık veriyorsunuz?
3Ima li kraja tim riječima ispraznim? Što te goni da mi tako odgovaraš?
4Yerimde siz olsaydınız,Ben de sizin gibi konuşabilirdim;Size karşı güzel sözler dizer,Başımı sallayabilirdim.
4I ja bih mogao k'o vi govoriti da vam je duša na mjestu duše moje; i ja bih vas mog'o zasuti riječima i nad sudbom vašom tako kimat' glavom;
5Ağzımdan çıkan sözlerle yüreklendirir,Dudaklarımdan dökülen avutucu sözlerle yatıştırırdım sizi.
5i ja bih mogao ustima vas hrabrit', i ne bih žalio trud svojih usana.
6‹‹Konuşsam bile acım dinmez,Sussam ne değişir?
6Al' ako govorim, patnja se ne blaži, ako li zašutim, zar će me minuti?
7Ey Tanrı, beni tükettin,Bütün ev halkımı dağıttın.
7Zlopakost me sada shrvala posvema, čitava se rulja oborila na me.
8Beni sıkıp buruşturdun, bana karşı tanık oldu bu;Zayıflığım kalkmış tanıklık ediyor bana karşı.
8Ustao je proti meni da svjedoči i u lice mi se baca klevetama.
9Tanrı öfkeyle saldırıp parçalıyor beni,Dişlerini gıcırdatıyor bana,Düşmanım gözlerini üzerime dikiyor.
9Jarošću me svojom razdire i goni, škrgućuć' zubima obara se na me. Moji protivnici sijeku me očima,
10İnsanlar bana dudak büküyor,Aşağılayarak tokat atıyor,Birleşiyorlar bana karşı.
10prijeteći, na mene usta razvaljuju, po obrazima me sramotno ćuškaju, u čoporu svi tad navaljuju na me.
11Tanrı haksızlara teslim ediyor beni,Kötülerin kucağına atıyor.
11Da, zloćudnicima Bog me predao, u ruke opakih on me izručio.
12Ben rahat yaşıyordum, ama Tanrı paraladı beni,Boynumdan tutup yere çaldı.Beni hedef yaptı kendine.
12Mirno življah dok On ne zadrma mnome, za šiju me ščepa da bi me slomio.
13Okçuları beni kuşatıyor,Acımadan böbreklerimi deşiyor,Ödümü yerlere döküyor.
13Uze me za biljeg i strijelama osu, nemilosrdno mi bubrege probode i mojom žuči zemlju žednu natopi.
14Bedenimde gedik üstüne gedik açıyor,Dev gibi üzerime saldırıyor.
14Na tijelu mi ranu do rane otvara, kao bijesan ratnik nasrće na mene.
15‹‹Giymek için çul diktim,Gururumu ayak altına aldım.
15Tijelo sam golo u kostrijet zašio, zario sam čelo svoje u prašinu.
16Ağlamaktan yüzüm kızardı,Gözlerimin altı morardı.
16Zapalilo mi se sve lice od suza, sjena tamna preko vjeđa mi je pala.
17Yine de ellerim şiddetten uzak,Duam içtendir.
17A nema nasilja na rukama mojim, molitva je moja bila uvijek čista.
18‹‹Ey toprak, kanımı örtme,Feryadım asla dinmesin.
18O zemljo, krvi moje nemoj sakriti i kriku mom ne daj nigdje da počine.
19Daha şimdiden tanığım göklerde,Beni savunan yücelerdedir.
19Odsad na nebu imam ja svjedoka, u visini gore moj stoji branitelj.
20Dostlarım benimle eğleniyor,Gözlerim Tanrıya yaş döküyor;
20Moja vika moj je odvjetnik kod Boga dok se ispred njega suze moje liju:
21Tanrı kendisiyle insan arasındaİnsanoğluyla komşusu arasında hak arasın diye.
21o, da me obrani u parbi mojoj s Bogom ko što smrtnik brani svojega bližnjega.
22‹‹Çünkü birkaç yıl sonra,Dönüşü olmayan yolculuğa çıkacağım.
22No životu mom su odbrojena ljeta, na put bez povratka meni je krenuti.