¹Elihu konuşmasına şöyle devam etti:

¹Elihu nastavi svoju besjedu i reče:

²‹‹Ey bilgeler, sözlerimi dinleyin,Kulak verin bana, ey bilgi sahipleri.

²"I vi, mudraci, čujte što ću reći, vi, ljudi umni, poslušajte mene,

³Çünkü damak nasıl yemeği tadarsa,Kulak da sözleri sınar.

³jer uši nam prosuđuju besjede isto kao što nepce hranu kuša.

⁴Gelin, doğruyu seçelim,İyiyi birlikte öğrenelim.

⁴Zajedno ispitajmo što je pravo i razmislimo skupa što je dobro.

⁵‹‹Çünkü Eyüp, ‹Ben suçsuzum› diyor,‹Tanrı hakkımı elimden aldı.

⁵Job je utvrdio: 'Ja sam pravedan, ali Bog meni pravdu uskraćuje.

⁶Haklı olduğum halde yalancı sayılıyorum,Suçsuz olduğum halde okunla yaraladın beni.›

⁶U pravu sam, a lašcem prave mene, nasmrt prostrijeljen, a bez krivnje svoje!'

⁷Eyüp gibisi var mı?Alayı su gibi içiyor!

⁷Zar gdje čovjeka ima poput Joba koji porugu pije kao vodu,

⁸Kötülük yapanlarla dostluk edip geziyor,Kötülerle aynı yolda yürüyor.

⁸sa zlikovcima koji skupa hodi i s opakima isti dijeli put?

⁹Çünkü, ‹Tanrıyı hoşnut etmeye çalışmakİnsana yarar getirmez› diyor.

⁹On tvrdi: 'Kakva korist je čovjeku od tog što Bogu ugoditi želi?'

¹⁰‹‹Bu yüzden, ey sağduyulu insanlar, beni dinleyin!Tanrı kötülük yapar mı,Her Şeye Gücü Yeten haksızlık eder mi? Asla!

¹⁰Stoga me čujte, vi ljudi pametni! Od Boga zlo je veoma daleko i nepravednost od Svemogućega,

¹¹Çünkü O herkese yaptığının karşılığını öder,Hak ettiğini başına getirir.

¹¹te on čovjeku plaća po djelima, daje svakom po njegovu vladanju.

¹²Tanrı kesinlikle kötülük etmez,Her Şeye Gücü Yeten adaleti saptırmaz.

¹²Odista, Bog zla nikada ne čini, niti Svesilni kad izvrće pravo.

¹³Kim yeryüzünü Ona emanet etti?Kim Onu bütün dünyanın başına atadı?

¹³TÓa tko je njemu povjerio zemlju i vasioni svijet tko je stvorio?

¹⁴Eğer niyet eder deRuhunu ve soluğunu geri çekerse,

¹⁴Kad bi on dah svoj u se povukao, kad bi čitav svoj duh k sebi vratio,

¹⁵Bütün insanlık bir anda yok olur,İnsan yine toprağa döner.

¹⁵sva bića bi odjednom izdahnula i u prah bi se pretvorio čovjek.

¹⁶‹‹Aklın varsa dinle,Kulak ver sözlerime.

¹⁶Ako razuma imaš, slušaj ovo, prikloni uho glasu riječi mojih.

¹⁷Adaletten nefret eden hiç hüküm sürebilir mi?Adil ve güçlü olanı suçlayacak mısın?

¹⁷Može li vladat' koji mrzi pravo? Najpravednijeg hoćeš li osudit'? -

¹⁸Krallara, ‹Değersizsiniz›,Soylulara, ‹Kötüsünüz› diyen,

¹⁸Onog koji kaže kralju: 'Nitkove!' a odličniku govori: 'Zlikovče!'

¹⁹Önderlere ayrıcalık tanımayan,Zengini yoksuldan çok önemsemeyen O değil mi?Çünkü hepsi Onun ellerinin işidir.

¹⁹Koji nije spram knezovima pristran i jednak mu je ubog i mogućnik, jer oni su djelo ruku njegovih?

²⁰Gece yarısı bir anda ölürler,Herkes sarsılır, ölüp gider,Güçlüler de insan eli değmeden alınıp götürülür.

²⁰Zaglave za tren, usred gluhe noći: komešaju se narodi, prolaze; ni od čije ruke moćni padaju.

²¹‹‹Tanrının gözleri insanların yolundan ayrılmaz,Attıkları her adımı görür.

²¹Jer, on nadzire pute čovjekove, pazi nad svakim njegovim korakom.

²²Kötülük yapanların gizlenebileceğiNe karanlık bir yer vardır, ne de ölüm gölgesi.

²²Nema toga mraka niti crne tmine gdje bi se mogli zlikovci sakriti.

²³Yargılanmak için önüne gelsinler diye,Tanrı insanları sorgulamaya pek gerek duymaz.

²³Bog nikome unaprijed ne kaže kada će na sud pred njega stupiti.

²⁴Araştırmadan güçlü insanları kırar,Onların yerine başkalarını diker.

²⁴Bez saslušanja on satire jake i stavlja druge na njihovo mjesto.

²⁵Çünkü ne yaptıklarını bilir,Gece onları deviriverir, ezilirler.

²⁵TÓa odveć dobro poznaje im djela! Sred noći on ih obara i gazi.

²⁶Herkesin gözü önündeKötülükleri yüzünden onları cezalandırır;

²⁶Ćuškom ih bije zbog zloće njihove na mjestu gdje ih svi vidjeti mogu.

²⁷Artık Onun ardından gitmedikleri,Yollarının hiçbirini dikkate almadıkları için.

²⁷Jer prestadoše za njime hoditi, zanemariše putove njegove

²⁸Yoksulun feryadını Ona duyurdular;Düşkünlerin feryadını işitti.

²⁸goneć uboge da vape do njega i potlačene da k njemu leleču.

²⁹Ama Tanrı sessiz kalırsa kim Onu suçlayabilir?Yüzünü gizlerse kim Onu görebilir?Bir ulusa karşı da bir insana karşı da O hep aynıdır,

²⁹Al' miruje li, tko da njega gane? Zastre li lice, tko ga vidjet' može?

³⁰Tanrısız insan krallık etmesin,Halka tuzak kurmasın diye.

³⁰Nad pucima bdi k'o i nad čovjekom da ne zavlada tko narod zavodi.

³¹‹‹Kimse Tanrıya,‹Suçluyum, artık kötülük yapmayacağım› dedi mi,

³¹Kada bezbožnik Bogu svome kaže: 'Zavedoše me, više griješit neću.

³²‹Göremediğimi sen bana öğret,Haksızlık ettimse, bir daha etmem?›

³²Ne uviđam li, ti me sad pouči, i ako sam kad nepravdu činio, ubuduće ja činiti je neću!'

³³Onu reddettiğin halde,Senin keyfince mi seni ödüllendirmeli?Çünkü karar verecek olan sensin, ben değil,Öyleyse anlat bana bildiğini.

³³Misliš da Bog mora njega kazniti, dok ti zamisli njegove prezireš? Al' kada ti odlučuješ, a ne ja, mudrost nam svoju istresi dÓe sada!

³⁴‹‹Sağduyulu insanlar,Beni dinleyen bilgeler diyecekler ki,

³⁴Svi ljudi umni sa mnom će se složit' i svatko razuman koji čuje mene:

³⁵‹Eyüp bilgisizce konuşuyor,Sözlerinin değeri yok.›

³⁵Nepromišljeno Job je govorio, u riječima mu neima mudrosti.

³⁶Kötü biri gibi yanıtladığı içinKeşke Eyüpün sınanması sonsuza dek sürse!

³⁶Stoga, nek' se Job dokraja iskuša, jer odgovara poput zlikovaca;

³⁷Çünkü günahına isyan da ekliyor,Önümüzde alay edercesine el çırpıyor,Tanrı'ya karşı konuştukça konuşuyor.››

³⁷a svom grijehu još pobunu domeće, među nama on plješće dlanovima i hule svoje na Boga gomila."