1Kurtar beni, ya RAB, sadık kulun kalmadı,Güvenilir insanlar yok oldu.
1Zborovođi. U oktavi. Psalam. Davidov.
2Herkes birbirine yalan söylüyor,Dalkavukluk, ikiyüzlülük ediyor.
2U pomoć, Jahve, jer nestaje pobožnih, vjernosti nema više među ljudima!
3Sustursun RAB dalkavukların ağzını,Büyüklenen dilleri.
3Svatko laže svome bližnjemu, govori usnama lažljivim i srcem dvoličnim.
4Onlar ki, ‹‹Dilimizle kazanırız,Dudaklarımız emrimizde,Kim bize efendilik edebilir?›› derler.
4Istrijebi, Jahve, sve usne lažljive i jezik hvastavi;
5‹‹Şimdi kalkacağım›› diyor RAB,‹‹Çünkü mazlumlar eziliyor,Yoksullar inliyor,Özledikleri kurtuluşu vereceğim onlara.››
5one što zbore: "Jezik je naša snaga, naše su usne za nas: tko nam što može?"
6RABbin sözleri pak sözlerdir;Toprak ocakta eritilmiş,Yedi kez arıtılmış gümüşe benzer.
6"Zbog nevolje tlačenih i jauka ubogih sada ću ustati - govori Jahve - spasenje donijet' onom tko ga želi."
7Sen onları koru, ya RAB,Bu kötü kuşaktan hep uzak tut!
7Riječi su Jahvine riječi iskrene, srebro prokušano, od zemlje odvojeno, sedam puta očišćeno.
8İnsanlar arasında alçaklık rağbet görünce,Kötüler her yanda dolaşır oldu.
8O Jahve, ti ćeš bdjeti nad nama, od naraštaja ovog čuvat' nas svagda,
9pa nek' se okolo vrzu zlotvori, nek' se izdižu ljudi najgori.