1Geyik akarsuları nasıl özlerse,Canım da seni öyle özler, ey Tanrı! yazılır.
1Zborovođi. Poučna pjesma. Sinova Korahovih.
2Canım Tanrıya, yaşayan Tanrıya susadı;Ne zaman görmeye gideceğim Tanrının yüzünü?
2Kao što košuta žudi za izvor-vodom, tako duša moja čezne, Bože, za tobom.
3Gözyaşlarım ekmeğim oldu gece gündüz,Gün boyu, ‹‹Nerede senin Tanrın?›› dedikleri için.
3Žedna mi je duša Boga, Boga živoga: o, kada ću doći i lice Božje gledati?
4Anımsayınca içim içimi yiyor,Nasıl toplulukla birlikte yürür,Tanrının evine kadar alaya öncülük ederdim,Sevinç ve şükran sesleri arasında,Bayram eden bir kalabalıkla birlikte.
4Suze su kruh moj danju i noću, dok me svednevice pitaju: "Gdje ti je Bog tvoj?"
5Neden üzgünsün, ey gönlüm,Neden içim huzursuz?Tanrıya umut bağla,Çünkü Ona yine övgüler sunacağım;O benim kurtarıcım ve Tanrımdır.
5Duša moja gine kada se spomenem kako koračah u mnoštvu predvodeć' ih k Domu Božjem uz radosno klicanje i hvalopojke u povorci svečanoj.
6Gönlüm üzgün,Bu yüzden seni anımsıyorum, ey Tanrım.Şeria yöresinde, Hermon ve Misar dağlarındaÇağlayanların gümbürdeyince,Enginler birbirine sesleniyor,Bütün dalgaların, sellerin üzerimden geçiyor.
6Što si mi, dušo, klonula i što jecaš u meni? U Boga se uzdaj, jer opet ću ga slaviti, spasenje svoje, Boga svog!
8Gündüz RAB sevgisini gösterir,Gece ilahi söyler, dua ederimYaşamımın Tanrısına.
7Tuguje duša u meni, stoga se tebe spominjem iz zemlje Jordana i Hermona, s brda Misara.
9Kayam olan Tanrıma diyorum ki,‹‹Neden beni unuttun?Niçin düşmanlarımın baskısı altındaYaslı gezeyim?››
8Bezdan doziva bezdan bukom slapova tvojih: sve vode tvoje i vali preko mene prijeđoše.
10Gün boyu hasımlarım: ‹‹Nerede senin Tanrın?›› diyerekBana sataştıkça,Kemiklerim kırılıyor sanki.
9Nek' mi danju Jahve naklonost udijeli, a noću pjesmom ću hvalit' Boga života svog.
11Neden üzgünsün, ey gönlüm,Neden içim huzursuz?Tanrı'ya umut bağla,Çünkü O'na yine övgüler sunacağım;O benim kurtarıcım ve Tanrım'dır.
10Reći ću Bogu: "Hridino moja, zašto me zaboravljaš? Zašto obilazim žalostan, pritisnut dušmanima?"
11Kosti mi se lome od poruge neprijatelja dok me svednevice pitaju: "Gdje ti je Bog tvoj?"
12Što si mi, dušo, klonula i što jecaš u meni? U Boga se uzdaj, jer opet ću ga slaviti, spasenje svoje, Boga svog!