1Ya RAB, öç alıcı Tanrı,Saç ışığını, ey öç alıcı Tanrı!
1Bože osvetniče, Jahve, Bože osvetniče, pokaži se.
2Kalk, ey yeryüzünün yargıcı,Küstahlara hak ettikleri cezayı ver!
2Ustani ti što sudiš zemlju, po zasluzi plati oholima!
3Kötüler ne zamana dek, ya RAB,Ne zamana dek sevinip coşacak?
3Dokle će bezbošci, Jahve, dokle će se bezbošci hvastati?
4Ağızlarından küstahlık dökülüyor,Suç işleyen herkes övünüyor.
4Dokle će brbljati, drsko govoriti, dokle će se bezakonici hvastati?
5Halkını eziyorlar, ya RAB,Kendi halkına eziyet ediyorlar.
5Tlače narod tvoj, Jahve, i baštinu tvoju pritišću;
6Dulu, garibi boğazlıyor,Öksüzleri öldürüyorlar.
6kolju udovicu i pridošlicu, sirotama život oduzimlju
7‹‹RAB görmez›› diyorlar,‹‹Yakupun Tanrısı dikkat etmez.››
7i govore: "Jahve ne vidi! Ne opaža Bog Jakovljev!"
8Ey halkın içindeki budalalar, dikkat edin;Ey aptallar, ne zaman akıllanacaksınız?
8Shvatite, lude u narodu: bezumni, kad ćete se urazumiti?
9Kulağı yaratan işitmez mi?Göze biçim veren görmez mi?
9Onaj što uho zasadi da ne čuje? Koji stvori oko da ne vidi?
10Ulusları yola getiren yargılamaz mı?İnsanı eğiten bilmez mi?
10Onaj što odgaja narode da ne kazni - Onaj što ljude uči mudrosti?
11RAB insanın düşüncelerininBoş olduğunu bilir.
11Jahve poznaje namisli ljudske: one su isprazne.
12Ne mutlu, ya RAB, yola getirdiğin,Yasanı öğrettiğin insana!
12Blago onom koga ti poučavaš, Jahve, i učiš Zakonu svojemu:
13Kötüler için çukur kazılıncaya dek,Onu sıkıntılı günlerden kurtarıp rahatlatırsın.
13da mu mir udijeliš od nesretnih dana, dok se grob kopa zlikovcu.
14Çünkü RAB halkını reddetmez,Kendi halkını terk etmez.
14Jer neće Jahve odbaciti naroda svojega i svoje baštine neće napustiti;
15Adalet yine doğruluk üzerine kurulacak,Yüreği temiz olan herkes ona uyacak.
15jer će se pravo dosuditi pravednosti i za njom će ići svi čestiti srcem.
16Kötülere karşı beni kim savunacak?Kim benim için suçlulara karşı duracak?
16Tko će ustati za me protiv zlotvora? Tko će se zauzeti za me protiv zločinaca?
17RAB yardımcım olmasaydı,Şimdiye dek sessizlik diyarına göçmüştüm bile.
17Da mi Jahve ne pomaže, brzo bih sišao u mjesto tišine.
18‹‹Ayağım kayıyor›› dediğimde,Sevgin ayakta tutar beni, ya RAB.
18Čim pomislim: "Noga mi posrće", dobrota me tvoja, o Jahve, podupire.
19Kaygılar içimi sarınca,Senin avutmaların gönlümü sevindirir.
19Kad se skupe tjeskobe u srcu mome, tvoje mi utjehe dušu vesele.
20Yasaya dayanarak haksızlık yapan koltuk sahibiSeninle bağdaşır mı?
20Zar je bezbožno sudište u savezu s tobom kad nevolje stvara pod izlikom zakona?
21Onlar doğruya karşı birleşiyor,Suçsuzu ölüme mahkûm ediyorlar.
21Nek' samo pritišću dušu pravednog, nek' osuđuju krv nedužnu:
22Ama RAB bana kale oldu,Tanrım sığındığım kaya oldu.
22Jahve mi je utvrda, Bog - hrid utočišta moga.
23Tanrımız RAB yaptıkları kötülüğüKendi başlarına getirecek,Kötülükleri yüzünden köklerini kurutacak,Evet, köklerini kurutacak.
23Platit će im bezakonje njihovo, njihovom će ih zloćom istrijebiti, istrijebit će ih Jahve, Bog naš.