1‹‹Haydi çağır, seni yanıtlayan çıkacak mı?Meleklerin hangisine yöneleceksin?
1Hüüa ometi! Ons keegi, kes sulle vastab? Kelle poole pühadest sa pöördud?
2Aptalı üzüntü öldürür,Budalayı kıskançlık bitirir.
2Tõesti, meelehärm tapab meeletu ja õhin surmab narri.
3Ben aptalın kök saldığını görünce,Hemen yurduna lanet ettim.
3Ma nägin meeletut juurduvat ja ma sajatasin äkitselt tema eluaset.
4Çocukları güvenlikten uzak,Mahkeme kapısında ezilir,Savunan çıkmaz.
4Tema lapsed jäid kaitsetuks, neid rõhuti väravas ja päästjat ei olnud.
5Ürününü açlar yer,Dikenler arasındakini bile toplarlar;Mallarını susamışlar yutmak ister. ‹‹Tuzak››.
5Tema lõikuse sõi näljane: kibuvitste vaheltki võttis ta selle, ja janused kahmasid ta varanduse.
6Çünkü dert topraktan çıkmaz,Sıkıntı yerden bitmez.
6Sest õnnetus ei tõuse põrmust ega võrsu kannatused mullast,
7Havaya uçuşan kıvılcımlar gibiSıkıntı çekmek için doğar insan.
7vaid inimene ise sünnib vaevaks ja sädemed lendavad kõrgele.
8‹‹Oysa ben Tanrıya yönelir,Davamı Ona bırakırdım.
8Ometi pöörduksin ma Jumala poole ja viiksin oma asja Jumala ette,
9Anlayamadığımız büyük işler,Sayısız şaşılası işler yapan Odur.
9kes teeb suuri ja uurimatuid asju, arvutuid imetegusid,
10Yeryüzüne yağmur yağdırır,Tarlalara sular gönderir.
10kes annab maa peale vihma ja saadab põldudele vee,
11Düşkünleri yükseltir,Yaslıları esenliğe çıkarır.
11et tõsta alandlikke kõrgele ja anda leinajaile suurt õnne,
12Kurnazların oyununu bozar,Düzenlerini gerçekleştiremesinler diye.
12kes teeb tühjaks kavalate kavatsused, et nende kätetöö ei läheks korda,
13Bilgeleri kurnazlıklarında yakalar,Düzenbazların oyunu son bulur.
13kes tabab tarku nende tarkuses, et salalike nõu läheks luhta,
14Gündüz karanlığa toslar,Öğlen, geceymiş gibi el yordamıyla ararlar.
14et nad päevaajal kohtaksid pimedust ja lõunaajal kobaksid otsekui öösel.
15Yoksulu onların kılıç gibi ağzındanVe güçlünün elinden O kurtarır.
15Nõnda ta päästab mõõga eest, nende suu eest, vaese vägeva käest,
16Yoksul umutlanır,Haksızlık ağzını kapar.
16et viletsal oleks lootust ja ülekohus suleks oma suu.
17‹‹İşte, ne mutlu Tanrının eğittiği insana!Bu yüzden Her Şeye Gücü Yetenin yola getirişini küçümseme.
17Vaata, õnnis on inimene, keda Jumal noomib. Ära siis põlga Kõigevägevama karistust!
18Çünkü O hem yaralar hem sarar,O incitir, ama elleri sağaltır.
18Sest tema valmistab küll valu, aga tema ka seob haavad, tema lööb, aga tema käed ka parandavad.
19Altı kez sıkıntıya düşsen seni kurtarır,Yedinci kez de sana zarar vermez.
19Kuuest hädast päästab ta sind ja seitsmendas ei puutu sinusse kuri.
20Kıtlıkta ölümden,Savaşta kılıçtan seni O koruyacak.
20Näljas lunastab ta sind surmast ja sõjas mõõga käest.
21Kamçılayan dillerden uzak kalacak,Yıkım gelince korkmayacaksın.
21Keelepeksu eest oled sa peidetud ja sul pole karta hävingut, kui see tuleb.
22Yıkıma, açlığa gülüp geçecek,Yabanıl hayvanlardan ürkmeyeceksin.
22Sa võid naerda hävingut ja nälga ja sul pole vaja karta maa loomi.
23Çünkü tarladaki taşlarla anlaşacaksın,Yabanıl hayvanlar seninle barışacak.
23Sest sul on leping kividega väljal ja metsloomadel on sinuga rahu.
24Çadırının güvenlik içinde olduğunu bilecek,Yurdunu yoklayınca eksik bulmayacaksın.
24Siis sa tunned, et su telgil on rahu, ja kui sa vaatad oma karjamaad, siis ei puudu seal midagi.
25Çocuklarının çoğalacağını bileceksin,Soyun ot gibi bitecek.
25Ja sa märkad, et su sugu on suur, su järeltulijaid on otsekui rohtu maa peal.
26Zamanında toplanan demetler gibi,Mezara dinç gireceksin.
26Küpses vanuses sa lähed hauda, otsekui naber pannakse rehepõrandale omal ajal.
27‹‹İşte araştırdık, doğrudur,Onun için bunu dinle ve belle.››
27Vaata, seda me oleme uurinud, nõnda see on. Sina aga kuula ja võta see teatavaks!'