¹Ne mutlu o insana ki, kötülerin öğüdüyle yürümez,Günahkârların yolunda durmaz,Alaycıların arasında oturmaz.

¹Õnnis on inimene, kes ei käi õelate nõu järgi ega seisa patuste tee peal ega istu pilkajate killas,

²Ancak zevkini RABbin Yasasından alırVe gece gündüz onun üzerinde derin derin düşünür.

²vaid kel on hea meel Issanda Seadusest ja kes uurib ta Seadust ööd ja päevad.

³Böylesi akarsu kıyılarına dikilmiş ağaca benzer,Meyvesini mevsiminde verir,Yaprağı hiç solmaz.Yaptığı her işi başarır.

³Siis ta on otsekui puu, mis on istutatud veeojade äärde, mis vilja annab omal ajal ja mille lehed ei närtsi; ja kõik, mis ta teeb, läheb korda.

⁴Kötüler böyle değil,Rüzgarın savurduğu saman çöpüne benzerler.

⁴Aga nõnda ei ole õelad; vaid nad on nagu aganad, mida tuul laiali ajab.

⁵Bu yüzden yargılanınca aklanamaz,Doğrular topluluğunda yer bulamaz günahkârlar.

⁵Sellepärast ei jää õelad püsima kohtus ega patused õigete koguduses.

⁶Çünkü RAB doğruların yolunu gözetir,Kötülerin yolu ise ölüme götürür.

⁶Sest Issand tunneb õigete teed; aga õelate tee läheb hukka.