1Nedir uluslar arasındaki bu kargaşa,Neden boş düzenler kurar bu halklar?
1Miks paganad möllavad ja rahvad mõtlevad tühja?
2Dünyanın kralları saf bağlıyor,Hükümdarlar birleşiyorRABbe ve meshettiği krala karşı.
2Ilmamaa kuningad astuvad esile ja vürstid peavad üheskoos nõu Issanda ja tema võitud mehe vastu:
3‹‹Koparalım onların kayışlarını›› diyorlar,‹‹Atalım üzerimizden bağlarını.››
3'Kiskugem katki nende ahelad ja visakem enestelt ära nende köied!'
4Göklerde oturan Rab gülüyor,Onlarla eğleniyor.
4Kes taevas istub, naerab; Issand pilkab neid.
5Sonra öfkeyle uyarıyor onları,Gazabıyla dehşete düşürüyor
5Oma vihas ta kõneleb siis nendega ja oma raevus ta teeb neile hirmu:
6Ve, ‹‹Ben kralımıKutsal dağım Siyona oturttum›› diyor.
6'Aga mina olen seadnud oma kuninga Siionile, oma pühale mäele.'
7RABbin bildirisini ilan edeceğim:Bana, ‹‹Sen benim oğlumsun›› dedi,‹‹Bugün ben sana baba oldum.
7- 'Ma annan teada Issanda otsuse; tema ütles minule: Sina oled mu Poeg, täna ma sünnitasin sinu.
8Dile benden, miras olarak sana ulusları,Mülk olarak yeryüzünün dört bucağını vereyim.
8Küsi minult, ja ma annan paganad su pärandiks ning ilmamaa otsad su omandiks.
9Demir çomakla kıracaksın onları,Çömlek gibi parçalayacaksın.›› ‹‹Güdeceksin››.
9Sa peksad nad puruks raudkepiga, sa lööd nad katki nagu potissepa tehtud astjad.'
10Ey krallar, akıllı olun!Ey dünya önderleri, ders alın!
10Niisiis, teie, kuningad, saage mõistlikuks! Teie, ilmamaa kohtumõistjad, laske endid noomida!
11RABbe korkuyla hizmet edin,Titreyerek sevinin.
11Teenige Issandat kartusega ja ilutsege värisemisega!
12Oğulu öpün ki öfkelenmesin,Yoksa izlediğiniz yolda mahvolursunuz.Çünkü öfkesi bir anda alevleniverir.Ne mutlu O'na sığınanlara!
12Andke suud Pojale, et ta ei vihastaks ja teie ei hukkuks oma teel; sest tema viha süttib pea! Õndsad on kõik, kes tema juures pelgupaika otsivad.